«Ο κύριος Κλάιν»
Το 1942, ενώ οι Ναζί έχουν καταλάβει τη Γαλλία, ο Ρόμπερτ Κλάιν είναι έμπορος έργων τέχνης που πλουτίζει αγοράζοντας την περιουσία των διωκόμενων Εβραίων. Ολα αλλάζουν όταν μία εβραϊκή εφημερίδα φτάνει κατά λάθος στο σπίτι του και ο Κλάιν ανακαλύπτει πως υπάρχει ένας ακόμη Ρόμπερτ Κλάιν, Εβραίος στο Παρίσι. Πολεμικό και πολιτικό θρίλερ-καταπέλτης για τη συνεργασία των γαλλικών Αρχών με τους Ναζί από τον εξόριστο στις ΗΠΑ Τζόζεφ Λόουζι, με τις αξεπέραστες ερμηνείες των Αλέν Ντελόν και Ζαν Μορό!

«Ντάρλινγκ»
Η ιστορία ενός φιλόδοξου μανεκέν (Τζούλι Κρίστι) που χρησιμοποιεί τους άνδρες για να ανέβει κοινωνικά και επαγγελματικά. Γνωρίζει έναν δημοσιογράφο, τον Ρόμπερτ Γκολντ (Ντερκ Μπόγκαρντ), με τη βοήθεια του οποίου της ανοίγεται ένας νέος κύκλος γνωριμιών. Είναι όμως πλέον αργά για πραγματική ευτυχία. Περίπου δύο χρόνια μετά τη δημιουργία της ταινίας «Μπίλι, ο Ψεύτης» (1963), ο Τζον Σλέσιντζερ υπέγραψε τη σκηνοθεσία που έκανε την Κρίστι σύμβολο της βρετανικής ποπ κουλτούρας (Οσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, σεναρίου και κοστουμιών).

«Η συμμορία των πέντε»
Αδιανόητα μαύρη κωμωδία, του 1955 –έγινε και ριμέικ από τους αδελφούς Κοέν (αποτυχημένο…). Οπου μια συμμορία πέντε αντρών ετοιμάζει μεγάλη ληστεία τράπεζας. Για να το πετύχουν, μεταμφιέζονται σε ορχήστρα μουσικών και νοικιάζουν δωμάτιο σε μια απομονωμένη γριούλα. Οταν αυτή αντιλαμβάνεται πως κάτι τρέχει, η συμμορία αποφασίζει να τη δολοφονήσει. Τελετουργία με τους Αλεκ Γκίνες, Πίτερ Σέλερς, Σέσιλ Πάρκερ, Χέρμπερτ Λομ, Κέιτι Τζόνσον, σε ενορχήστρωση του Αλεξάντερ ΜακΚέντρικ, που αργότερα σκηνοθέτησε το αριστουργηματικό «Sweet Smell of Success» με Μπαρτ Λάνκαστερ και Τόνι Κέρτις.

«Οι τρεις μέρες του Κόνδορα
Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Φέι Ντάναγουεϊ και Μαξ Φον Σίντοφ σε ένα από τα εμβληματικά κατασκοπευτικά θρίλερ των 70s, σκηνοθετημένο από τον χαρισματικό μάστορα Σίντνεϊ Πόλακ. Ο Ρέντφορντ ενσαρκώνει τον Τζόζεφ Τάρνερ, που φέρει το κωδικό όνομα Κόνδωρ, ο οποίος επιστρέφει στο γραφείο του έπειτα από ένα γεύμα και βρίσκει όλους τους συνεργάτες του νεκρούς. Τις επόμενες 24 ώρες όλοι όσοι εμπιστεύεται θα προσπαθήσουν να τον σκοτώσουν. Και η Νέα Υόρκη μετατρέπεται σε μια αρένα, με τον κίνδυνο απρόσωπο, αλλά να ελλοχεύει παντού.

«Ο Πεταλούδας»
Ο Φράνκλιν Σάφνερ σκηνοθέτησε το 1973 την αληθινή ιστορία του Γάλλου Ανρί Καριέρ, γνωστού ως Πεταλούδα. Ενσαρκωμένος από τον Στιβ ΜακΚουίν, είναι ένας μικροαπατεώνας που έχει αδίκως καταδικαστεί για φόνο σε ισόβια κάθειρξη στις φυλακές της Γουινέας στη Νότια Αμερική. Αποφασισμένος να δραπετεύσει ξεκινά μια σειρά από απόπειρες. Η δε τιμωρία του είναι να φυλακιστεί στο Νησί του Διαβόλου, από όπου δεν έχει καταφέρει κανείς να δραπετεύσει. Στιγμή μοναδικού κάστινγκ: Ο Ντάστιν Χόφμαν αποτελεί το ιδανικό αντίβαρο απέναντι στη μαγνητική «μάτσο» παρουσία του ΜακΚουίν.
«Μάκβεθ»
«Οταν ο κινηματογράφος θέλει να είναι τέχνη, πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα κινηματογράφος, κι όχι κακέκτυπη μίμηση άλλου λογοτεχνικού μέσου». Λόγια του Ορσον Γουέλς που «πάτησε» πάνω στον Σαίξπηρ μεταφέροντας μοναδικά ένα από τα πιο γνωστά του έργα. Ο Γουέλς συμπύκνωσε μοναδικά τη δράση, αναδεικνύοντας τη βαρβαρότητα του αγγλικού Μεσαίωνα. Η συγκεκριμένη ταινία μάλιστα στηρίζεται στην παράσταση του 1936 «Voodoo Mackbeth» με καστ μαύρων ηθοποιών, που είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος. Κάθε πλάνο ένα κομψοτέχνημα σε ένα κλειστοφοβικό διαμάντι του 1948.
«Ξένος ανταποκριτής»
Ενας δημοσιογράφος μπλέκεται χωρίς να το θέλει σ’ ένα δίκτυο Ναζί κατασκόπων και αγωνίζεται να σώσει έναν γέρο επιστήμονα από τα χέρια τους. Η ταινία αποτελεί τη δεύτερη ταινία του Χίτσκοκ αφότου άφησε το Ηνωμένο Βασίλειο το 1939 (η πρώτη αμερικανική του ήταν η «Ρεβέκκα» του 1930). Ενα μεγάλο επιτελείο σεναριογράφων επιστρατεύτηκε για τη μεταφορά του πολιτικού μυθιστορήματος του Βίνσεντ Σίαν, του 1935. Οι Τζόελ ΜακΚρι, Λάρεν Ντέι και Χέρμπερτ Μάρσαλ είναι ιδανικοί στους ρόλους τους.

«Ιστορίες καθημερινής τρέλας»
Ο Μπεν Γκαζάρα ερμηνεύει τον ρόλο του Τσαρλς Μπουκόφσκι, που είναι μπλεγμένος στη δίνη παρανοϊκών καταστάσεων αμέτρητου αλκοόλ και βρίσκεται διαρκώς περιτριγυρισμένος από παράξενους και ασυνήθιστους χαρακτήρες. Καθώς οι «ατέλειωτες συζητήσεις» του με το ποτό συνεχίζονται, συναντά κι ερωτεύεται διάφορες γυναίκες συμπεριλαμβανομένης μιας 12χρονης και μιας πόρνης. Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του καλτ συγγραφέα και ποιητή, αποτέλεσε σταθμό για την εποχή της και τη φιλμογραφία του Μάρκο Φερέρι.

«Η νύχτα των ζωντανών νεκρών»
Οι νεκροί ανασταίνονται και επιτίθενται στους ζωντανούς. Μία νεαρή μαζί με άλλους επιζώντες ταμπουρώνονται σε ένα απομακρυσμένο σπίτι για να γλιτώσουν από τη μανία των σαρκοφάγων ζωντανών νεκρών. Α, η λέξη «ζόμπι» δεν ακούγεται πουθενά στο πρώτο φιλμ, που καθιέρωσε την ανθρωποφάγα ανάγκη τους, χάρη στην οργισμένη έμπνευση του Τζορτζ Ρομέρο. Η ταινία του 1968 θα προβληθεί σε αποκλειστικά μεταμεσονύχτια ωράρια μαζί με μια σειρά κλασικών ασπρόμαυρων b-movies, στο πλαίσιο των προβολών της λέσχης Midnight Express –στη Ριβιέρα!

Τελευταία Νέα