Με τον Ερντογάν να προκηρύσσει πρόωρες εκλογές για τον Ιούνιο έχοντας τη σύγκρουση με την Ελλάδα πολύ ψηλά στην ατζέντα, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών πήγε παράλληλα ένα κρίσιμο βήμα παραπέρα τη συνολική αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου: δήλωσε ρητά ότι τα Ιμια τελούν υπό τουρκική κυριαρχία. Την ίδια ώρα, παρενοχλήθηκε από τουρκικά μαχητικά ακόμα και το ελικόπτερο που μετέφερε τον Πρωθυπουργό στο Ανατολικό Αιγαίο, ενώ η τουρκική κυβέρνηση κόμπαζε ότι κατέβασε ελληνική σημαία από νησίδα και ο μέγας πατριώτης υπουργός Αμυνας Καμμένος, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, γινόταν ξαφνικά εκφραστής της άποψης ότι όποιος θέλει να υψώνει σημαία σε ελληνικό έδαφος να πάρει ένα G3 και να πάει να πολεμήσει μόνος του τους Τούρκους. Τα πράγματα μιλούν, πλέον, από μόνα τους: Η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου αποτελεί ξεκάθαρο προοίμιο έμπρακτης αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας. Και η «απάντηση» Καμμένου αποτελεί ξεκάθαρο σάλπισμα άτακτης υποχώρησης.
Ολο αυτό το διάστημα οι Τούρκοι το φωνάζουν με κάθε τρόπο ότι θα οδηγήσουν τα πράγματα στα άκρα. Συστηματικά, σχεδιασμένα, καθολικά, τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο, εξίσου η κυβέρνηση όσο, μάλλον ακόμα περισσότερο, και η αντιπολίτευση. Η κλιμάκωση είναι δεδομένο ότι βρίσκεται επί θύραις. Η προκήρυξη των εκλογών πρέπει να αντιμετωπιστεί ως καταλύτης και δυνητικός επιταχυντής αυτής της διαδικασίας, που όμως είναι πολιτική ευρύτερης σημασίας, υπερκείμενη των εκλογών. Απλώς αυτό που γίνεται πλέον προφανές είναι ότι ο Ερντογάν σκοπεύει να πάει στις κάλπες του Ιουνίου με μία μορφή νίκης επί της Ελλάδας: κάτι τέτοιο προδήλως θα του επιτρέψει να σαρώσει ακόμα περισσότερο από ό,τι αναμένεται ως επικεφαλής της άτυπης εθνικοϊσλαμικής τουρκικής δικτατορίας.
Εναντι όλων αυτών των εξελίξεων εμείς οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν η ιστορία σου χτυπάει την πόρτα δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν είσαι μέσα. Ελευθερία εκ του ασφαλούς χωρίς κίνδυνο και χωρίς κόστος όταν σε απειλούν στρατιωτικά δεν υπάρχει. Αυτό πρέπει, θέλουμε δεν θέλουμε, να το χωνέψουμε. Το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι αν η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να αναμετρηθεί για την προάσπιση του εαυτού της. Οχι απλώς για «κάποια νησίδα» που σε πολλούς ίσως [δυστυχώς] να μη λέει, εν τέλει, σε πρώτη ανάγνωση, και πολλά. Αλλά για την ακεραιότητα και την ελευθερία συνολικά της χώρας. Περί αυτού πρόκειται. Κάτι που επιμένει διαρκώς να υποβαθμίζει η ελληνική πλευρά όταν, πολύ συχνά, πολιτικοί εκπρόσωποί της αναφέρονται αξιοθρήνητα σε κίνδυνο δήθεν «από λάθος» ή «ατύχημα».
Ασφαλώς και δεν είναι ζήτημα «λάθους». Δεν έρχεται από εκεί ο κίνδυνος. Είναι θέμα de jure και de facto, πλήρους αμφισβήτησης των ανατολικών, θαλάσσιων και χερσαίων, συνόρων της χώρας. Μην κοροϊδεύουμε άλλο τον εαυτό μας για να το χωνέψουμε πιο εύκολα. Δεν είναι εύκολο και δεν θα αποφευχθεί με αυταπάτες. Η επίθεση έρχεται. Θα την αποκρούσουμε;