Οσο οι δανειστές θέλουν να τελειώνουν με την υπόθεση Ελλάδα, άλλο τόσο εξοργίζονται όταν ακούνε τις υποσχέσεις της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προς το ελληνικό εκλογικό ακροατήριο ότι μετά τον Αύγουστο τελειώνουν τα δύσκολα και η κηδεμονία των ξένων στην οικονομική πολιτική της χώρας. Αυτοί και ο… Φίλης, γιατί γνωρίζουν καλά ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Το σχέδιο του «ολιστικού προγράμματος για την ανάπτυξη» που απέστειλε η κυβέρνηση στους δανειστές ήταν η αιτία που ξεχείλισε, αυτή τη φορά, το ποτήρι. Οι γενικές και αόριστες υποσχέσεις που περιλαμβάνονται σε αυτό για αυξήσεις σε μισθούς, οι ιδέες από το παρελθόν για τον ρόλο των συνεταιριστικών τραπεζών, η απουσία συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων και οι προβλέψεις περί διαγραμμάτων για την ανάπτυξη κάθε άλλο παρά «κουμπώνουν» με ό,τι ετοιμάζουν οι δανειστές για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα. Αυτοί εξακολουθούν να ζητούν «οικειοποίηση» από την ελληνική κυβέρνηση των δεσμεύσεων για μεταρρυθμίσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που θα προβλέπει το νέο πλαίσιο εποπτείας και εμείς τους στείλαμε ένα προεκλογικό πρόγραμμα ιδεών και υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί ζητούν καμία ανατροπή των συμφωνηθέντων και η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι από αύριο θα πάρει στα χέρια της την οικονομική πολιτική και θα μοιράζει αυξήσεις.

Η απάντηση ήρθε, βεβαίως, αμέσως από τους δανειστές μέσω της διαρροής των σεναρίων παράτασης του τρίτου Μνημονίου που κυκλοφόρησαν, όχι τυχαία, στον γερμανικό Τύπο. Είχε προηγηθεί η πρώτη σκληρή δήλωση του γερμανού υπουργού Οικονομικών Ολαφ Σολτς προς την κυβέρνηση, να υποβάλει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα και μετά βλέπουμε για το τι θα γίνει με το χρέος. Η Γερμανία μίλησε διαμηνύοντας ότι μπορεί, αν θέλει, να τραβήξει το χαλί στην ελληνική κυβέρνηση ακυρώνοντας το αφήγημα της εξόδου τον Αύγουστο και κάθε προεκλογική στρατηγική της ηγεσίας της, αν δεν υλοποιήσει όσα έχει δεσμευθεί να κάνει για να ολοκληρωθεί το τρίτο Μνημόνιο. Και έδειξε παράλληλα το εύρος των απαιτήσεών της, τις οποίες θα πρέπει να αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση για να εξακολουθήσει να ποντάρει στο ορόσημο του Αυγούστου.

Η αλήθεια είναι ότι τα σχέδια της Γερμανίας και των άλλων βορειοευρωπαίων συμμάχων της για την Ελλάδα προβλέπουν ελάφρυνση του χρέους με αυστηρούς όρους και ανάλογα με τον βαθμό υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που θα συμφωνηθούν. Δεν προβλέπεται νέος δανεισμός, αλλά έμμεση χρηματοδότηση μέσω των ρυθμίσεων για το χρέος, με αποτέλεσμα το νέο πλαίσιο εποπτείας να αποτελεί ουσιαστικά Μνημόνιο άλλου τύπου. Το οξύμωρο είναι ότι ενώ η Ελλάδα θα έχει φορτωθεί με όλες τις υποσχέσεις ενός προγράμματος που θα λέγεται συμφωνία ή πλαίσιο, θα έχει απολέσει τα οφέλη του στο κρίσιμο μέτωπο των τραπεζών αλλά και της οικονομίας συνολικά. Χωρίς πρόγραμμα τύπου προληπτικής γραμμής πίστωσης, το οποίο η κυβέρνηση με βάση πολιτικές σκοπιμότητες απορρίπτει, οι τράπεζες θα χάσουν το waiver, δηλαδή τον φθηνό δανεισμό από τη Φρανκφούρτη, με αποτέλεσμα να δανείζονται ακριβότερα. Και όχι μόνο οι ίδιες, αλλά το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, αφού η γραμμή αυτή θα λειτουργούσε ως εγγύηση στις αγορές, θα έριχνε τα ελληνικά σπρεντ και το κόστος δανεισμού τους.

Κάπως έτσι, για άλλη μία φορά, η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη προσφέρονται θυσία στον βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων!