Αναζήτηση
Ροζ παραμύθια και σφαλιάρες
Εναν αγώνα δρόμου κάνει τις τελευταίες ημέρες το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να προλάβει το «τσουνάμι» που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και έχει να κάνει με το ροζ παραμύθι της «καθαρής εξόδου στις αγορές»: είναι οι δηλώσεις διαφόρων παραγόντων της ομάδας των δανειστών, αλλά και οι εκτιμήσεις ξένων οίκων, που όλοι, ή σχεδόν όλοι, εκτιμούν ότι είναι εντελώς πρόωρο (και λάθος) η Ελλάδα να βγει τον Αύγουστο στις αγορές. Ο αγώνας δρόμου συνίσταται είτε στο να αποτραπούν τέτοιες δηλώσεις, είτε ακόμη καλύτερα να υπάρξουν άλλες, που να διαφωνούν ή και να απορρίπτουν τις «ιδέες» για ένα νέο πρόγραμμα μετά το τέλος του… προγράμματος!
Καλή ώρα, σαν τον κύριο Σεντένο, τον διάδοχο Ντεϊσελμπλούμ, ο οποίος είπε καθαρά ότι δεν θα χρειαστούμε καινούργιο πρόγραμμα και μέτρα μετά τον Αύγουστο. Αντιθέτως, σημειώνω τη διπλή ήττα του οικονομικού επιτελείου, στο εγχείρημα προσπάθειας που περιέγραψα προηγουμένως.
Η πρώτη, ήταν αναμενόμενη, μου λένε. «Δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο για μας από τον Σολτς», τον διάδοχο του κυρίου Σόιμπλε, τον οποίο επισκέφθηκε ο Τσακαλώτος στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Η δεύτερη όμως ήττα αποτιμήθηκε ως «σφαλιάρα» κανονική, στην Αθήνα: επρόκειτο για τις δηλώσεις του κυρίου Μοσκοβισί περί προγράμματος και άλλων τινών που «θόλωσαν» έτι περαιτέρω την «καθαρή έξοδο». Και αυτό γιατί ο κ. Μοσκοβισί θεωρείται ένας από τους πιο φιλέλληνες στην Κομισιόν, και ίσως και ο πιο φιλοτσιπρικός, κομισάριος.
Ολα του γάμου δύσκολα, συμπεραίνω…
«Λίφτινγκ» στον Αλέξη
Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, στο μεταξύ, επεξεργάζεται σχέδια για τη βελτίωση της εικόνας του προέδρου Τσίπρα, ο οποίος αποτιμάται, και σωστά, ως το καλύτερο χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ στην ακήρυχτη (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο της εποχής) προεκλογική περίοδο που έχει ξεκινήσει.
Μου λένε ότι από ένα αριθμό ποιοτικών δημοσκοπήσεων που έχει παραλάβει το σύστημα αυτό, προκύπτει σαφώς ότι η εξακολουθητικά χαμηλή συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στο ότι ο πρόεδρος Τσίπρας εμφανίζει μέτριας ποιότητας διείσδυση στο εκλογικό σώμα. Σύμφωνα με τις αναλύσεις που έχουν γίνει, στον κ. Τσίπρα καταλογίζεται σειρά υποσχέσεων που δεν έχουν τηρηθεί, και άλλες που αποδείχθηκαν ψεύδη. Υποστηρίζεται ότι αυτό έχει επιδράσει δραστικά στη δημόσια εικόνα του, και ως εκ τούτου επιβάλλεται άμεσα να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις στον τρόπο που προσεγγίζει το μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος.
Επίσης, από σειρά δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι δεν επιδρά πλέον (όχι τουλάχιστον στον βαθμό που θα ήθελε η κυβέρνηση) στην κοινή γνώμη η σκανδαλολογία, και ειδικά το κορυφαίο, όπως παρουσιάστηκε, χαρτί της κυβέρνησης, η Novartis.
Για τον λόγο αυτό, οι άνθρωποι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η διαφορά μεταξύ του «νέου» και του «παλιού πολιτικού συστήματος» πρέπει να αναδειχθεί μέσα από το θετικό (υπάρχει;!) έργο της κυβέρνησης, με κορυφαία επιτυχία εκείνη της εξόδου από τα Μνημόνια.
(Ο,τι διαβάσατε, είναι μια δική μου συζήτηση με έναν καλό κύριο που εγκαταβιεί στα υπόγεια του Μαξίμου, και «τσιμπολογάει» ο φουκαράς από εδώ κι από εκεί, διάφορα και έρχεται και μου τα λέει, για να κρατάει και μια πόρτα ανοιχτή…)
Παναθηναϊκές ανησυχίες
Ο ίδιος άνθρωπος με ενημέρωσε για την ακαταπόνητη δραστηριότητα του ξαδέρφου τού Πρωθυπουργού, Γιώργου (Τσίπρα), ο οποίος ως μέλος του επιτελείου του ξαδέρφου, κάνει ό,τι μπορεί ο άνθρωπος να δώσει λύση στα μεγάλα προβλήματα της χώρας και του… ξαδέρφου Αλέξη. Στο πλαίσιο αυτό, πληροφορούμαι ότι το τελευταίο μεγάλο έργο που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας είναι ο… Παναθηναϊκός. Ο ξάδερφος Αλέξης το έχει μεγάλο άγχος να μην του «σκάσει» ο Παναθηναϊκός στα χέρια, και εξ αυτού του μείζονος ενδιαφέροντος λόγου, έκανε το ανθρωπίνως δυνατόν να βρει κάποιον ή κάποιους να τους «φορτώσει» τη διάσωση της ομάδας. Γνωρίζω καλά ότι στην υπόθεση της Εθνικής Ασφαλιστικής η (μεγάλη) απογοήτευσή του δεν προήλθε τόσο από το ναυάγιο της πώλησης της επιχείρησης στον όμιλο ΕΧΙΝ των δύο «πέτσινων» ελληνοαμερικανών επενδυτών Τζον Κουδούνης και Τζον Κάλαμος, όχι!
Αλλά από το γεγονός ότι ματαιωθείσης της αγοραπωλησίας, συμπαρασύρθηκε στον βυθό και η διάσωση του Παναθηναϊκού, η οποία τρόπον τινά θα ήταν μια «προσφορά» των δύο κυρίων προς τον πρόεδρο, για να πάψει να έχει ανησυχίες για το μέλλον της αγαπημένης, οικογενειακά, ομάδας.
Εξού και για μεγάλο διάστημα ήταν «σκασμένος» ο πρόεδρος, από το ναυάγιο…
Στην μπάλα είναι τα ψηφαλάκια
Πάνω εκεί, ως από μηχανής θεός, ήρθε ο ξάδερφος Γιώργος ο οποίος πλέον έχει μετακομίσει στο επιτελείο του ξαδέρφου Αλέξη, και είναι επιφορτισμένος με την αναζήτηση ξένων επενδυτών, να προσφέρει μία, κάποια, λύση για τον Παναθηναϊκό.
«Βάζελος» και ο ίδιος, γιος μιας ιστορικής μορφής των διοικητικών του Παναθηναϊκού, του Ηρακλή Τσίπρα, γενικού αρχηγού της ομάδας που πήγε Γουέμπλεϊ το 1971 και έπαιξε τελικό με τον Αγιαξ («που ‘ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια»…), ανέλαβε εξ ολοκλήρου και κατ’ αποκλειστικότητα την υπόθεση. Εψαξε από δω, έψαξε από κει, και πέφτει πάνω, μου λένε, σε εφοπλιστή, γνωστό, γνωστότατο που όχι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο… Μαρινάκης (πώς θα μπορούσε άλλωστε!).
Αλλά είναι άλλος, γνωστός μας, έχουμε ακούσει πολλά και διάφορα γι’ αυτόν (εξαιτίας των «τραβηγμάτων» που κατά καιρούς έχει), ο οποίος αμφιβάλλω αν έχει πάει ποτέ στο γήπεδο να δει τι σχέδιο είναι η μπάλα. Ομως, κι αυτό έχει σημασία, «άκουσε» τον γοερό «θρήνο» Τσίπρα για την τύχη του Παναθηναϊκού, και είπε να βοηθήσει ο άνθρωπος. Εξού και έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές ημέρες μια διαπραγμάτευση, με μεσολαβητή τον ξάδερφο Γιώργο και ταϊλανδό δικηγόρο, τον οποίο ο άλλος έχει ορίσει για τα μάτια του κόσμου, και τον έχει «βαφτίσει» εκπρόσωπο ελβετικού fund. Ωραία κόλπα, ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες, μπορεί και Ταϊλάνδη!
(Εντάξει, επενδύσεις μπορεί να μην έχει φέρει ακόμη ο ξάδερφος Γιώργος, αλλά ποιος νοιάζεται; Οι επενδύσεις δεν φέρνουν «ψηφαλάκια», αλλά ο Παναθηναϊκός σίγουρα!)
Εγκαίνια να είναι και ό,τι να ‘ναι
Επενδύσεις, έργα, εγκαίνια –αυτή είναι η σειρά. Κι όταν δεν υπάρχουν έργα, κάνεις κατευθείαν εγκαίνια, και στήνεται το ωραίο σκηνικό, με τις φωτογραφίες, τις χαιρετούρες τύπου «βουλευτή Καλοχαιρέτα», τις κορδέλες, τις ευχές. Υποθέτω ενθυμείστε ότι ο Πρωθυπουργός Τσίπρας μετέβη την περασμένη Τρίτη στο ακριτικό Καστελλόριζο προκειμένου «να εγκαινιάσει το έργο της αφαλάτωσης του νησιού». Οχι; Το θυμάμαι εγώ, οπότε το ίδιο είναι. Πήγε, εγκαινίασε τη μονάδα, αλλά ουδείς ασχολήθηκε με το πόσο αντιοικονομικό και αντιπαραγωγικό είναι αυτό το έργο. Διότι αντί της δαπάνης για τη μονάδα αφαλάτωσης θα μπορούσε κάλλιστα με τα ίδια χρήματα η κυβέρνησή του να χρηματοδοτήσει την επισκευή του φράγματος που έχει κατασκευαστεί εδώ και σχεδόν δυο δεκαετίες στο νησί, αλλά δεν λειτουργεί λόγω της αστοχίας του υλικού που χρησιμοποιήθηκε για την στεγανοποίησή του (μεμβράνες…).
Αν το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, το οποίο είναι υπεύθυνο για τα φράγματα, είχε προχωρήσει στην επισκευή του φράγματος, οι Καστελλοριζιοί θα είχαν λύσει οριστικά και διαχρονικά το πρόβλημά τους με το νερό. Αλλά, όπως προανέφερα, για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό της σημασία έχουν τα εγκαίνια και οι κορδέλες. Τα υπόλοιπα είναι «ψιλά» γράμματα…
