Αναζήτηση
Και να μη σχολιάσω την καθηγεσία της κυρίας Μπαζιάνα…
Δεν ξέρω αν είδατε την εμφάνιση του υπουργού Εθνικής Αμυνας κυρίου κυρίου Πάνου Καμμένου στη Βουλή των Ελλήνων; Αν όχι, χάσατε. Να το αναζητήσετε αμέσως.
Συλλεκτικό κομμάτι.
Τι μεταμόρφωση του εθνικού Σωτήρος ήταν αυτή; Εγώ στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ντουμπλαρισμένος. Αλλά φευ. Ηταν η σκληρή πραγματικότης.
Αλλος άνθρωπος. Μια λογική τετράγωνη να πεις, θα είναι λίγο. Πρώτη φορά δεν είχε αυτήν τη μέθη, του «πίσω και σας έφαγα» τουλάχιστον. Και τι τόνος φωνής ήταν αυτός; Χαμηλός, στο χείλος του χαδιάρικου. Ο τρόπος που πέρναγε δε από το ένα θέμα στο άλλο… λέω, δεν μπορεί, θα του έχουνε ότο-κιου. Λάθος μου. Μιλούσε από στήθους καρδίας. Συγχαρητήρια, άντε και του χρόνου δημοκράτης.
…Να μη σχολιάσω την καθηγεσία της κυρίας Μπαζιάνα…
Επίσης, επανέρχομαι στον κύριο κύριο Καμμένο, τι να κάνω; Αναγκαστικά, για να μιλήσω για τη σοφή παρατήρηση προς τους Ελληνοέλληνες.
Οποιος στήνει μια σημαία πρέπει να μπορεί και να είναι πάνοπλος να την υπερασπιστεί. Οχι έτσι, αφήνουμε τη σημαία έρημη στο ξερονήσι και πάει ο άλλος ο Τούρκος και σου την κατεβάζει, κι εσύ αραχτός πίνεις τα τσίπουρα στην παραλία και μου κορδώνεσαι, ήρωας.
Ανέφερε βέβαια και το όπλο που επιβάλλεται να έχεις ζωστεί, αλλά βγήκανε μετά στο Διαδίκτυο κάτι που είχανε πάθει μεγάλη εθνικοφροσύνη και του είπαν σε άπταιστον καμμενική ότι λάθος. Αλλο όπλο πρέπει να κρατάμε.
Λησμόνησε βέβαια να επισημάνει ότι δεν μπορείς εσύ, κύριε, επίσης να παίρνεις ένα δάφνινο στεφάνι και να το πετάς στη μέση του καιρού στη θάλασσα των Ιμίων.
Τα οποία Ιμια, κατά μια δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών της γείτονος χώρας, από προχθές Τετάρτη γίνανε, λέει, εντελώς τούρκικα. Από μόνα τους τώρα; Από ιδιωτική πρωτοβουλία; Δεν κατάλαβα. Θα το ερευνήσω καταλλήλως. Και τρέχει τώρα ο κύριος Τσίπρας σε Ευρώπες και Αμερικές και λέει βοηθάτε, σας παρακαλώ, χανόμαστε. Βάλτε ένα χεράκι. Διότι όταν μας βοήθησε στο πρώτο επεισόδιο των Ιμίων η Αμερική, ήταν προδότης ο Σημίτης που τους ευχαρίστησε.
Τώρα αν μας βοηθήσουν οι ξένοι (πάντα), εμείς δεν θα πούμε ένα ευχαριστώ; Ενα κάτι; Τι θα τους πούμε; «Αμέτε μου στο διάλο, φονιάδες των λαών»;
Οχι, ρωτάω.
Εχει ο καιρός γυρίσματα.
…Και να μη σχολιάσω την καθηγεσία της κυρίας Μπαζιάνα…
Σε διεθνές επίπεδο τώρα, στη γερμανική «Φραγκφούτερ Αλγκεμάινε Ζονταζέιτουνκ» (κάπως έτσι περίπου, μου ‘λεγε η μητέρα μου πήγαινε στο Γκαίτε να ξεστραβωθείς, δεν την άκουγα, να τα τώρα), σε αυτήν την εφημερίδα – γλωσσοδέτη λοιπόν, το τι μας σούρνουνε.
Κι όλα πραγματικότης, ε; Πού διάολο πάνε και τα βρίσκουνε. Μέχρι ότι ο στρατηγικός υπεύθυνος του Πρωθυπουργού κύριος Καρανίκας με τ’ όνομα φτιάχνεται με τις μπότες της Μενεγάκη και τη συμβουλεύει στυλιστικώς.
Δεν μιλάω για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Τι διπρόσωπο τον λέει, τι άχρηστο, τι επικίνδυνο, τι και τι και τι.
Ευτυχώς απάντησε το Μέγαρο Μαξίμου ότι όλα αυτά τα διακινούν διάφορα κέντρα σκοτεινών δυνάμεων.
Υπερβολές. Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι για όλα φταίει η μονταζιέρα του Σκάι.
Και να με βοηθήσει ο Θεός να μη σχολιάσω την καθηγεσία της κυρίας Μπαζιάνα…
