Ο ιερέας πατέρας τού Τζορτζ Στεφανόπουλος ήθελε ο γιος του να γίνει ή δικηγόρος ή ιερέας. Εκείνος έγινε πολιτικός και κατόπιν δημοσιογράφος. «Μικρή η απόσταση από τον παράδεισο ώς την κόλαση», αστειεύεται έως σήμερα. Ο δαιμόνιος Τζορτζ με όλες του τις ιδιότητες δεν σταματά να απασχολεί. Πόσω μάλλον αυτή την εβδομάδα όταν δύο ειδήσεις που τον αφορούσαν απασχόλησαν το ευρύ κοινό.

Η πρώτη είχε να κάνει με τη συνέντευξη που πήρε στην εκπομπή του στο κανάλι ABC από τον πρώην διευθυντή του FBI Τζέιμς Κόμεϊ, ο οποίος χαρακτήρισε «επικίνδυνο και ακατάλληλο από ηθική άποψη» τον Ντόναλντ Τραμπ για να ασκεί το αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ. «Ενας άνθρωπος που μιλάει και συμπεριφέρεται στις γυναίκες σαν να είναι κομμάτια κρέατος, που λέει μόνιμα ψέματα για θέματα μεγάλα και μικρά και επιμένει ότι ο αμερικανικός λαός τα πιστεύει, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος να είναι πρόεδρος των ΗΠΑ, για ηθικούς λόγους», είπε ο Κόμεϊ απαντώντας στις επίμονες ερωτήσεις του Στεφανόπουλος και προκαλώντας την οργή του Τραμπ.

Ομως αυτό δεν είναι ο μόνος λόγος που ο 57χρονος δημοσιογράφος προκάλεσε το ενδιαφέρον. Η σύζυγός του Αλι Γουέντγουορθ αποκαλύπτει στο βιβλίο της «Go Ask Ali», που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, πως το ζευγάρι κάνει πολύ σεξ έπειτα από 17 χρόνια γάμου. «Η χειρότερη στιγμή για μένα είναι όταν φτάνει η ώρα για το μοιραίο ερώτημα: “Πόσο συχνά κάνετε σεξ με τον σύζυγό σας;”» γράφει στα απομνημονεύματά της η 53χρονη Αλι. Οταν απαντά δύο φορές την ημέρα, οι αντιδράσεις τους είναι ποικίλες. «Οι γυναίκες ξεφυσάνε και ουρλιάζουν, σαν να τους λέω ότι πυροβόλησα τον σκύλο μου», αστειεύεται. «Τι να κάνουμε; Είμαστε ακόμη ερωτευμένοι».

Ο Τζορτζ Στεφανόπουλος τα απολαμβάνει όλα εξίσου. Ηταν ο δραστήριος spin doctor του Κλίντον –η προσωπικότητά του αποτέλεσε το πρότυπο για έναν από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «West Wing» -, ήταν εκείνος που αναλάμβανε τη διαχείριση όλων των κρίσεων στη διάρκεια της πρώτης θητείας του και ήταν εκείνος που όταν κατάλαβε ότι διαφωνούσε με το αφεντικό στο Οβάλ Γραφείο, πήρε το καπελάκι του και κατέφυγε στη δημοσιογραφία. Του πήρε χρόνο για να πείσει τους Ρεπουμπλικανούς ότι πλέον θα κρατά ίσες αποστάσεις και από τα δύο κόμματα, όμως πλέον είναι ένα από τα μεγάλα ονόματα της αμερικανικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας και το βαρύ πυροβολικό των ειδήσεων του ABC.

Σε πολλές περιπτώσεις ο Στεφανόπουλος έχει αναφερθεί στον κεντρικό ρόλο που έπαιξε η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία στο μεγάλωμά του, καθώς εκτός από τον πατέρα του Ρόμπερτ, ιερείς ήταν και ο παππούς του, ο θείος του και ο νονός του, ενώ η μητέρα Νικολίτσα εργαζόταν επί πολλά χρόνια ως υπεύθυνη επικοινωνίας της Εκκλησίας στην Αμερική.

«Η ιστορία της οικογένειάς μου», έχει αφηγηθεί ο Στεφανόπουλος, «είναι η κλασική ιστορία των μεταναστών. Ηρθαμε στις ΗΠΑ, αγκαλιάσαμε τη χώρα και τις ευκαιρίες που προσφέρει, ενώ ταυτόχρονα φτιάξαμε κοινότητες που διατήρησαν την κουλτούρα μας. Από νωρίς αισθάνθηκα και Αμερικανός και Ελληνας. Εμαθα από μικρός να ενδιαφέρομαι για τα κοινά –στο σπίτι διαβάζαμε εφημερίδες, βλέπαμε τηλεόραση, ακούγαμε ραδιόφωνο».

Γυμνάσιο ο Τζορτζ πήγε στο Κλίβελαντ, όπου διέπρεψε στα μαθήματα όσο και στην ομάδα πάλης. Οταν ήρθε η ώρα του πανεπιστημίου, το Πρίνστον τον απέρριψε αλλά το Κολούμπια τον δέχθηκε στον τομέα των πολιτικών επιστημών. Οι γονείς του τον βοήθησαν να εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη και μάλιστα βρήκαν δύο ελληνικά εστιατόρια όπου συστήθηκαν και τους ζήτησαν να δίνουν στον γιο τους φαγητό εάν ποτέ του τελειώσουν τα χρήματα.

Μετά τις σπουδές εργάστηκε ως βοηθός στον Δημοκρατικό βουλευτή του Οχάιο Εντ Φίχαν. «Η μετακόμιση στην Ουάσιγκτον με μάγεψε, διότι βρήκα και άλλους που πίστευαν ότι η κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τη ζωή των πολιτών με ουσιαστικό τρόπο». Το 1988 πήγε να δουλέψει στην προεκλογική εκστρατεία του Μάικλ Δουκάκη για την προεδρία. «Τον υποστήριξα για πολλούς λόγους και το γεγονός ότι ήταν Ελληνοαμερικανός έπαιξε μεγάλο ρόλο».

Ο Δουκάκης έχασε από τον Τζορτζ Μπους πατέρα, όμως ο Τζορτζ αποφάσισε ότι «θέλω να βοηθήσω για να κατακτήσει ένας Δημοκρατικός τον Λευκό Οίκο».

Ηδη όλοι στην Ουάσιγκτον γνώριζαν τις προεδρικές φιλοδοξίες του Μπιλ Κλίντον, που πίστευε ότι οι Δημοκρατικοί χρειάζονταν ένα νέο, πιο κεντρώο μήνυμα για να διευρύνουν την εκλογική τους βάση. «Πίστευα ότι είχε δίκιο», λέει ο Τζορτζ Στεφανόπουλος, ο οποίος το 1991 εγκαταλείπει την Ουάσιγκτον και εγκαθίσταται στο Λιτλ Ροκ του Αρκανσο ως μέρος του επιτελείου του Κλίντον. «Εμαθα πολλά τότε και κυρίως τη δύναμη της ομαδικής δουλειάς. Δεν επιτρέπονταν προσωπικές κόντρες. Είχαμε το διάσημο Δωμάτιο Πολέμου, εχθρός ήταν ο αντίπαλος και είχαμε την προσοχή μας στραμμένη στην κατάληψη του Λευκού Οίκου –τελεία και παύλα».

Μετά τη νίκη του Κλίντον, ανέλαβε το αξίωμα του συμβούλου του προέδρου σε θέματα πολιτικής και στρατηγικής. Εμεινε δίπλα του τέσσερα χρόνια καθώς και στην εκστρατεία για την επανεκλογή του. «Χρόνια συναρπαστικά, γεμάτα αγωνία, δημιουργία και κατάθλιψη». Το 1996 έφυγε από τον Λευκό Οίκο και ασχολήθηκε με την τηλεοπτική δημοσιογραφία. Εκτοτε διαπρέπει και συνεχίζει να απασχολεί την κοινή γνώμη. Με τα όσα λέει και, προσφάτως, με τα όσα κάνει.

Τελευταία Νέα