Αναζήτηση
Η συζήτηση, έλεγε ο Χίτσκοκ, είναι εχθρός του καλού φαγητού και του καλού κρασιού. Αν κρίνει κανείς από τη μίνι κρίση που προκλήθηκε στη ΝΔ μετά τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για εκείνο το μεγαλοβδομαδιάτικο γεύμα στο Κολωνάκι, μεταξύ του γαλάζιου αρχηγού και του πρώην προέδρου Βαγγέλη Μεϊμαράκη, το τσιτάτο του μετρ διατυπώνεται κι ανάποδα. Το καλό φαγητό και το καλό κρασί δεν βοήθησαν την κουβέντα των δυο ανδρών.
Κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές της επίμαχης στιχομυθίας τους. Στην επικρατέστερη –ανάμεσα στους γνώστες των γαλάζιων παρασκηνίων –ο Μεϊμαράκης φέρεται ότι δήλωσε διατεθειμένος να διευκολύνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην περίπτωση που τον θεωρεί πρόβλημα στην ανανέωση του μητρώου στελεχών που ευαγγελίζεται. Κι ο Μητσοτάκης εμφανίζεται να του απάντησε πως μια τέτοια στάση τον τιμά. Η συζήτηση τους per se μάλλον έχει σημασία μόνο για τους παροικούντες την Κεντροδεξιά. Για όλους τους υπόλοιπους κρίνεται άξια αναφοράς μόνο στον βαθμό που κάτι υποδηλώνει για την ποιότητα των σχέσεων του νυν νεοδημοκράτη προέδρου με τους πρώην. Η προαναφερθείσα αρχηγική απάντηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διττής ερμηνείας. Εξού, κι από το περιβάλλον του επιμένουν ότι ο προκάτοχός του επέλεξε να τη διαβάσει λάθος. «Ο Κυριάκος δεν του είπε ποτέ πως δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια» λένε. Για την ακρίβεια, επιμένουν ότι «ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό να μη συμπεριλάβει σε αυτά τους πρώην αρχηγούς». Ακόμη κι αν για χάρη της συζήτησης γίνει δεκτή η προαναφερθείσα τόσο κατηγορηματική διάψευση, στους γαλάζιους διαδρόμους ψιθυρίζεται καιρό τώρα πως μέσα στα μητσοτακικά σχέδια υπάρχει και η αποστρατεία των πρώην.
Η φήμη κυκλοφορεί εύλογα. Εκείνος, άλλωστε, ανακοίνωσε μέσω μιας συνέντευξης πως η Ντόρα Μπακογιάννη δεν θα βρίσκεται ανάμεσα στα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου. Η πολιτική «αδελφοκτονία» έχει εκληφθεί ως σαφές δείγμα των προθέσεών του. Αν σε αυτήν προστεθεί και η ανάλυση που υποστηρίζει ότι μια κίνηση σαν τον αποκλεισμό των πρώην αρχηγών από τα ψηφοδέλτια θα έστελνε ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα ανανέωσης στον μέσο ψηφοφόρο –πείθοντας τους μη προσηλυτισμένους -, κατανοεί γιατί πολλοί εντός του κόμματος πιστεύουν εύκολα τέτοια σενάρια όταν διακινούνται.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΥΛΕΣ. Οι της προεδρικής πλευράς, όμως, αναφέρουν ότι οι σχεδιασμοί του Μητσοτάκη περί ανανέωσης δεν αφορούν τους εν ενεργεία βουλευτές. «Οσοι έχουν κερδίσει τη λαϊκή ψήφο, δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία στο κυνήγι της ψήφου. Ολοι οι υπόλοιποι είναι υπό κρίση». Για να το πούμε αλλιώς, στην προεδρική πλευρά φαίνεται να κατανοούν πλήρως πως αν το κρίσιμο για εκείνους είναι «να φύγει ο Τσίπρας», χρειάζονται στο πλευρό τους όλες τις νεοδημοκρατικές φυλές. Η αυτοδυναμία, λοιπόν, περνάει μέσα από σαμαρικούς, καραμανλικούς και φαν του Βαγγέλη.
Σύμφωνοι. Παρ’ όλα αυτά μέχρι και ορισμένοι οικείοι του αρχηγού της ΝΔ παραδέχονται ότι ο ίδιος δεν έχει φροντίσει ίσως όσο θα έπρεπε να πείσει τους πριν απ’ αυτόν για τη σημασία που αποδίδει στην κομματική τους παρακαταθήκη και το πολιτικό τους κεφάλαιο. Η πιο ωμή απόδοση είναι πως εμφανίζεται συχνά σε αναμέτρηση με το κόμμα του, εξοργίζοντας τους καραμανλικότερους του Καραμανλή, τους σαμαρικότερους του Σαμαρά και τους μεϊμαρακικότερους του Μεϊμαράκη. Πιθανόν ενίοτε και τα είδωλά τους. Για ποιο λόγο; Επειδή κάποιες φορές μοιάζει να τους χρησιμοποιεί όλους για να δείξει πόσο διαφέρει από εκείνους.
Αυτή είναι μια κατηγορία που του προσάπτουν κι οι βουλευτές του. Οχι τόσο ευθαρσώς, άλλα το μόνιμο παράπονό τους στους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους είναι πως δεν ακούει τη γνώμη και τις εισηγήσεις τους με τη συχνότητα που θα επιθυμούσαν. Μια σύντομη αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία της προεδρίας του φαίνεται να τους επιβεβαιώνει. Τουλάχιστον ως προς το πώς αντιμετωπίζει τους παλιούς αρχηγούς. Λίγο πριν από την περσινή ΔΕΘ, για παράδειγμα, μέσα σε δυο μέρες προσκάλεσε τον Κώστα Καραμανλή κι έπειτα τον Αντώνη Σαμαρά για να μιλήσουν. Οι συναντήσεις είχαν πλασαριστεί ως ραντεβού «στο πλαίσιο των τακτικών επαφών που έχει ο επικεφαλής της Κεντροδεξιάς και με τους δύο πρώην προέδρους και πρωθυπουργούς». Η καλοπροαίρετη ανάγνωση τον ήθελε να τους καλεί για συμβολικούς λόγους, για να εκπέμψει το μήνυμα πως το κόμμα παραμένει ενωμένο ενόψει της ανόδου στην πολιτική αρένα της Θεσσαλονίκης. Κάποιοι κακοί, βέβαια, υποστήριζαν πως βασικά στόχευε στο να αποτυπωθεί στο μυαλό του κομματικού κοινού η εικόνα ότι λαμβάνει υπόψη τους πρώην.
Η ΔΙΑΡΡΟΗ. Υπονοούσαν, δηλαδή, πως οι σχέσεις του με τους προκατόχους του δεν είναι τόσο στενές, όσο διατείνονται στην Πειραιώς. Ωστόσο, άνθρωποι που γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης του αναφέρουν πως «ο Μητσοτάκης βρίσκεται πάντα κοντά στον Μεϊμαράκη». Μπορεί και εγγύτερα απ’ ό,τι στους δυο πρώην πρωθυπουργούς του κόμματος. Εξού και κάποιοι φρονούν ότι η διαρροή για όσα διημείφθησαν στο γεύμα- σε αντίθεση με το ρεπορτάζ των φίλιων στη ΝΔ εντύπων –δεν έγινε από την Πειραιώς, μιας και «το κόμμα δεν είχε κανένα λόγο να προκαλέσει ένα ακόμη επεισόδιο εσωστρέφειας».
Για τους μυημένους στην εσωκομματική «κουζίνα», πάντως, τα γεύματα σε γνωστό γαλλικό εστιατόριο, κάτω από τον Λυκαβηττό, είναι κάτι σαν μεϊμαρακική ρουτίνα. Σαν την ανάγκη του, θα συμπλήρωνε κάποιος, να αναγνωρίζεται η προσφορά του στην κεντροδεξιά παράταξη. Αποκτούν, ωστόσο, σπουδαιότητα, αφού η ΝΔ στα χρόνια του Μνημονίου έχει παραγάγει περισσότερους αρχηγούς απ’ όσους μπορεί να καταναλώσει ένα κατεξοχήν αρχηγικό κόμμα.
