«Το άξιζε;». Αποτελεί ίδιον της φάρας μας η αμφισβήτηση του πρώτου, η αντίσταση του πνεύματος να αποδεχθεί τον καλύτερο. Η αδυναμία να προσαρμοστεί στην αδήριτη πραγματικότητα που υπαγορεύει η σκαλέτα της επιτυχίας.
Πιθανόν να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που στον πρώτο αντί για κομφετί επιφυλάσσει δεκάδες ερωτηματικά και αμφισβητήσεις.
Ακόμα και με τον αστερίσκο τής εν αναμονή απόφασης της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ για το ματς με τον ΠΑΟΚ, το ερώτημα αν «άξιζε τον τίτλο η ΑΕΚ;» αναζητεί απαντήσεις.
Κάθε φορά που διατηρούν οι επαΐοντες επιφυλάξεις για την αξία του πρώτου πριονίζοντας τα πριονίδια, θυμάμαι την ιστορία με τον Παναθηναϊκό του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα, της σεζόν 1999-2000. Ηταν τότε που συνέβη κάτι μοναδικό στα παγκόσμια ποδοσφαιρικά χρονικά. Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός, αλλά στις ψηφοφορίες τον τίτλο της καλύτερης ομάδας κατέκτησαν οι Πράσινοι. «Λογικό», θα σκεφτούν κάποιοι, «γιατί ο Παναθηναϊκός έπαιζε τρομερή μπάλα».
Είναι σαν να λες πως η Ιταλία δεν άξιζε τον τίτλο που κατέκτησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 γιατί η Βραζιλία ήταν καλύτερο σύνολο. Ασόβαρες σκέψεις από ασόβαρους ανθρώπους.
Και μια υπόμνηση: όσοι τις επόμενες ημέρες θα αναφερθούν σε «χάρτινα πρωταθλήματα», ουσιαστικά θα υπονομεύσουν τη δική τους αξιοπιστία όπως την έχει υπονομεύσει η ΑΕΚ με τη στάση που κράτησε στην υπόθεση Βάλνερ το 2008. Και θα είναι πολλοί αυτοί που θα της το θυμίσουν τις επόμενες ημέρες.
Διατηρώ πολλές επιφυλάξεις για το κατά πόσο ευοίωνο θα είναι το μέλλον του Παναθηναϊκού στην περίπτωση που περιέλθει στα χέρια του Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ. Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο 63χρονος ταϊλανδός broker ξύπνησε μια μέρα και άρχισε να τραγουδά τον ύμνο του Παναθηναϊκού.
Ούτε βέβαια πως η παραγωγή χρήματος της Σούπερ Λίγκας είναι τέτοια ώστε να προκαλεί κεντρομόλες τάσεις γύρω από τον Παναθηναϊκό ή οποιονδήποτε άλλον ελληνικό σύλλογο.
Επομένως, γιατί ο Πιεμπονγκσάντ και οι συνεργάτες του στην PanAsia κόπτονται για την τύχη του ιστορικού συλλόγου; Οσοι πανηγυρίζουν για την επερχόμενη «σωτηρία» του Τριφυλλιού ας συγκρατηθούν, γιατί σε τέτοιες υποθέσεις η πολυδιαφημιζόμενες διαπραγματεύσεις εύκολα μετατρέπονται σε γράμμα κενού περιεχομένου.
Εχει τη σημασία του να αναφερθεί πως ο Πιεμπονγκσάντ είχε αναμειχθεί ενεργά στην πώληση της Πόρτσμουθ στο 2009, η οποία μπήκε στη συνέχεια σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης, για να καταλήξει σκαλί σκαλί από κυπελλούχος Αγγλίας να αγωνίζεται στη Δ’ κατηγορία.
Κι αν το βασικό επιχείρημα των οπαδών του Παναθηναϊκού για να μην εγκαταλειφθεί στη μοίρα της η ομάδα από τον Γιάννη Αλαφούζο ήταν το ερώτημα «πού θα κρυφτείς μετά;», στην περίπτωση του Ταϊλανδού δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Σας διαβεβαιώνω πως στην Μπανγκόκ, την οποία έχω επισκεφτεί, δύσκολα ξετρυπώνεις άνθρωπο που θέλει να κρυφτεί.
