Ξένοι προ των πυλών

Σχεδόν 20 χρόνια πίσω: φθινόπωρο του ’97 ήταν όταν ο Μιχάλης Τροχανάς, βυθισμένος στα προβλήματά του, δεν μπορούσε να κρατήσει παραπάνω το καράβι της ΑΕΚ και καθημερινά έδινε μάχη προκειμένου να βρει λύση. Μερόνυχτα κράτησαν οι διαπραγματεύσεις με τους ανθρώπους της ENIC σε μικρό ξενοδοχείο κοντά στην Πλατεία Μαβίλη και με τους εκπροσώπους του Τύπου να παραμένουν απ’ έξω κάνοντας βάρδιες! Στιγμές που έγραψαν ιστορία. Χαράχθηκαν στη μνήμη. Και όταν ήρθαν στα κοινά της ΠΑΕ οι Αγγλοι, όλοι αρχικά έδειξαν ενθουσιασμό. Τα χρήματα έρρεαν, πάρτι κανονικό, μάθαμε για τα καλά τον Ντάνιελ Λίβι (νυν πρόεδρο της Τότεναμ), τους άλλους απεσταλμένους της εταιρείας, τις ομάδες που βρίσκονταν υπό την επιρροή της και χάσαμε την ουσία: που έλεγε ότι σταδιακά η ΑΕΚ έμπαινε σε ένα σκοτεινό τούνελ, οι δεσμίδες με τα εκατομμύρια ευρώ τύφλωναν τους πάντες και τελικά έπρεπε να φτάσουμε στα μέσα του 2000 για να ξεκολλήσει η ομάδα από τις δυσκολίες. Για να ακολουθήσουν, βέβαια, άλλα πολλά μέχρι τη χθεσινή ημέρα της ανείπωτης χαράς. Γιατί αν το ’94 η ΑΕΚ πανηγύρισε τον τελευταίο της τίτλο πρωταθλήματος, τα πέτρινα χρόνια άρχισαν το ’97 και αυτό αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε καθόλου. Προς τι η συγκεκριμένη αναφορά; Η έλευση των Ταϊλανδών στον Παναθηναϊκό δημιουργεί ελπίδες στο ευρύ κοινό της ομάδας, καλό όμως είναι να μην αποδειχθούν φρούδες. Ολοι έχουν διαπιστώσει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η διοίκηση Αλαφούζου, τις διαδοχικές αφαιρέσεις βαθμών, τις τιμωρίες, τον εξευτελισμό στα δικαστήρια και τη χλεύη όλου του κόσμου. Ωστόσο, πρέπει να υπάρχουν δικλίδες ασφαλείας και εξονυχιστικός έλεγχος για τα χρήματα, ει δυνατόν και για τα πλάνα του διαβόητου Παϊρότζ. Αν και ακόμη δεν υπάρχει ανιχνευτής επιδιώξεων, είναι βέβαιο ότι ο Παναθηναϊκός δεν αντέχει νέες περιπέτειες σε άγνωστο πέλαγος…