Ο ένας έχει σπεύσει να ανακοινώσει με τρόπο γκραντέρ, ανάλογο του προσωπικού του γούστου, την υποψηφιότητά του για τον Δήμο Αθηναίων. Σε κοπή τη πίτα στο Κάραβελ, με κλακαδόρους να φωνάζουν ρυθμικά «Πατούλη γερά, Πρωτεύουσα ξανά». Το σκηνικό ήταν σχεδιασμένο για να μπορέσει να πει από βήματος, απευθυνόμενος στον λαό του, για τους –sic –πορφυρογέννητους «όλοι οι πορφυρογέννητοι πρέπει να αφήσουν οξυγόνο στα παιδιά από τα Πετράλωνα», σαν κι εκείνον. Η πατουλική εκδήλωση ήταν μια κίνηση που αρκετοί παροικούντες την Πειραιώς είχαν εκλάβει ως απόπειρα να εκβιάσει ο νυν δήμαρχος Αμαρουσίου το νεοδημοκρατικό χρίσμα για την Αθήνα. Οσο για την μπηχτή για τους πορφυρογέννητους, είχε έναν αποδέκτη, τον άλλο. Δηλαδή τον Κώστα Μπακογιάννη. Εύλογο. Τα σενάρια που τον θέλουν να ενδιαφέρεται για τον αθηναϊκό δημαρχιακό θώκο δεν έχουν πάψει να κυκλοφορούν. Ας δεχθούμε, ως υπόθεση εργασίας, ότι αυτοί οι δυο είναι βασικές επιλογές που έχει η ΝΔ για έναν δήμο που κάποτε ήταν κάστρο της, αλλά τις δυο τελευταίες τετραετίες έπεσε σε κεντροαριστερά χέρια.
Κρας τεστ

Πώς, άραγε, αξιολογούν οι γαλάζιοι τον καθένα; Ποιος κερδίζει, δηλαδή, στο κρας τεστ Πατούλης – Μπακογιάννης; Αν έμπειρος κοινοβουλευτικός της ΝΔ έπρεπε να συνοψίσει με μία φράση τη σύγκριση, θα έλεγε πως «εκπροσωπούν τις δύο Ελλάδες». Στην ανάλυσή του, δηλαδή, «ο Πατούλης είναι ένας μπιζιμπόντης πολιτικός και ο Μπακογιάννης ένας μοντέρνος ρέκτης». Οταν χρησιμοποιεί τον όρο «μπιζιμπόντης» αναφέρεται στις τρεις ιδιότητές του – δήμαρχος Αμαρουσίου, πρόεδρος ΚΕΔΕ, πρόεδρος ΙΣΑ. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν πως ο Πατούλης μπορεί να απευθυνθεί στη λαϊκή Δεξιά αποτελεσματικότερα από τον Μπακογιάννη που πείθει, λένε, την ελίτ του Κολωνακίου. Οι φαν του δεύτερου, πάλι, αναφέρουν πως μπορεί να ανοιχθεί και πέραν της στενής κομματικής βάσης. Και επισημαίνουν ότι εφόσον τελικά οι αυτοδιοικητικές γίνουν με απλή αναλογική, το εν λόγω σύστημα θα ευνοούσε μια υποψηφιότητά του. Ακόμη και αυτοί, ωστόσο, βλέπουν ως μειονέκτημα την καταγωγή του. Παρεμπιπτόντως, ο Πατούλης έχει – χάρη στην επιρροή του στη Β’ Αθήνας – έναν σύμμαχο με θεσμικό ρόλο στο κόμμα, αλλά οι κονεσέρ επιμένουν πως δεν αρκεί.