Στο γύρισμα της χιλιετίας πριν από 18 χρόνια, οι «ειδικοί» προέβλεπαν τις θεμελιώδεις αλλαγές που θα έφερνε, από το ξεκίνημά του ακόμη, ο νέος αιώνας. Στο γύρισμα της χιλιετίας ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ήταν 16 ετών. Και βέβαια, ούτε ο ίδιος ούτε οι «ειδικοί» φαντάζονταν ότι αυτός ήταν που θα άλλαζε εκ θεμελίων την έννοια της επικοινωνίας δίνοντας άλλη διάσταση στη μαζικότητα. Αλλωστε, όταν ξεκίνησε το Facebook πριν από 14 χρόνια δεν ήταν αυτός ο σκοπός του. Και η ιστορία έχει αποδείξει ότι όσο δεν έχουν προβλεφθεί και σχεδιασθεί οι μετασχηματισμοί τόσο πιο σαρωτικοί είναι.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Οι ενεργοί χρήστες του Facebook έχουν φθάσει τα δυο δισεκατομμύρια. Που σημαίνει ότι περισσότεροι από ένας στους τέσσερις κατοίκους του πλανήτη (συμπεριλαμβανόμενων των μωρών, των υπέργηρων, των ιθαγενών του Αμαζονίου –αν και δεν θα με παραξένευε οι τελευταίοι να έκαναν αναρτήσεις τύπου «Αισθάνομαι ευλογημένος στην τοποθεσία Γιασούνι») μπαινοβγαίνει κάθε τόσο στο συγκεκριμένο μέσον κοινωνικής δικτύωσης. Και οι μισοί, περίπου, από αυτούς κάθε μέρα, ενώ ο μέσος χρήστης μένει στην πλατφόρμα για μια σχεδόν ώρα ημερησίως. Οι αριθμοί δεν είναι μόνο εντυπωσιακοί. Είναι, απλά, ανεξέλεγκτοι.
Σκεφτείτε το παραστατικά. Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών. Από το Περού, τη Σουηδία, τη Μιανμάρ, την Πολυνησία, το Μανχάταν. Πάμπλουτοι και πάμφτωχοι. Ολων των τάξεων, των παρατάξεων, των ιδεολογιών, των θρησκειών, των ιδιοσυγκρασιών. Να ερωτοτροπούν, να πολιτικολογούν, να αποθεώνουν, να καταδικάζουν, να καταγγέλλουν. Να ξεσπάνε χωρίς να σπάνε. Να φωνασκούν χωρίς στην πραγματικότητα να ακούγεται η φωνή τους. Και από αυτούς τα 83 εκατομμύρια να μην είναι πρόσωπα αλλά προσωπεία, όσα δηλαδή και τα ψεύτικα προφίλ στο Facebook. Πόσο εφικτό είναι να μπουν και να γίνουν σεβαστοί κανόνες επικοινωνίας σε αυτό το παγκόσμιο χωριό, στην πολυπληθέστερη «τοποθεσία» παγκοσμίως. Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι είναι απαραίτητο. Και συγχρόνως αδύνατον. Σχεδόν.
