Κουαρτέτο εγχόρδων Doric: Κύκλος Χάιντν, τρίτος τόμος, op. 64, Chandos, 2 CD

Από το 2000, όταν εκδόθηκε ο πλήρης κύκλος των κουαρτέτων του Γιόζεφ Χάιντν με το Angeles Quartet από την εταιρεία Philips, μέχρι σήμερα, έχουν ηχογραφηθεί ουκ ολίγα από τα κουαρτέτα του «πατέρα» του είδους, ελάχιστα όμως με τη μορφή πλήρους κύκλου των εξαιρετικά σημαντικών για την ιστορία της μουσικής αυτών έργων. Κυρίως δε, οι ηχογραφήσεις κύκλων, όπως εκείνες που βρίσκονται σε εξέλιξη λ.χ. από το εκπληκτικό London Haydn Quartet, αφορούν όργανα «εποχής». Δεν συμβαίνει το ίδιο με το κουαρτέτο Doric. Ο τρίτος τόμος της σειράς που μόλις εκδόθηκε, ερμηνευμένος με σύγχρονα όργανα από το σημαντικότερο τέτοιο βρετανικό σύνολο σήμερα, είναι ακριβώς ό,τι και οι δύο προηγούμενοι: ένα διαμάντι της απαιτητικής αυτής μουσικής, που πείθει απόλυτα ότι τα μεγάλα κουαρτέτα κάθε άλλο παρά είναι υπόθεση μόνον του παρελθόντος.

Εχοντας περίπου «ιερό» status στην ιστορία της δισκογραφίας των συμφωνιών του Μπετόβεν, ο ζωντανός κύκλος του Leonard Bernstein και της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 επανεκδίδεται τώρα και σε LP, βινύλια των 180 γραμμαρίων, ενώ έχει μόλις προηγηθεί η επανέκδοσή του και σε μορφή audio bluray με νέο remastering. Ο κύκλος ήταν ο δεύτερος του μεγάλου αμερικανού αρχιμουσικού έπειτα από εκείνον με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης. Οταν εκδόθηκε για πρώτη φορά, σύντομα απέκτησε τη δυναμική ενός «επικίνδυνου» ανταγωνιστή των κύκλων του Κάραγιαν με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Ο Bernstein μπαίνει βαθιά στη μουσική του Μπετόβεν, αλλά όχι με τον τρόπο που συνηθίζουν οι περισσότεροι ευρωπαίοι συνάδελφοί του, ειδικά της εποχής. Και φέρνει στα έργα μια φρεσκάδα που αξίζει να τη γευθεί κανείς. Η Φιλαρμονική της Βιέννης, η ορχήστρα που δημιουργήθηκε για να ερμηνεύει τις συμφωνίες του Μπετόβεν στην εποχή τους, ακολουθεί τον μαέστρο με τρόπο εντυπωσιακό, ξεπερνώντας, πράγμα πολύ δύσκολο, ακόμα και τον εαυτό της…

Το πρώτο σχέδιο του Andris Nelsons από τη στιγμή που βρέθηκε στο τιμόνι της θρυλικής ορχήστρας Gewandhaus της Λειψίας ήταν ένας νέος κύκλος Μπρούκνερ, ηχογραφημένος ζωντανά σε συναυλίες. Η Εβδομη Συμφωνία, ένα από τα πλέον σημαντικά και εμβληματικά έργα όχι μόνον του Μπρούκνερ αλλά ολόκληρου του ρομαντισμού –αν όχι της μουσικής στο σύνολό της -, αποδίδεται εδώ με σπάνιο σφρίγος και εκπληκτική μουσική, ηχητική και δομική –ευαισθησία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για τον πιο ενδιαφέροντα κύκλο σήμερα σε εξέλιξη, ο οποίος, όταν ολοκληρωθεί, θα έχει ασφαλώς κερδίσει επάξια τη θέση του στο πολύ δύσκολο αυτό «πάνθεον».

Το όνομα Vagn Holmboe είναι δυστυχώς ελάχιστα γνωστό, ακόμα και σε ανθρώπους που έχουν στενή σχέση με τη μουσική. Είναι κρίμα: πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς συνθέτες του 20ού αιώνα, που ο εκτενής κύκλος των κουαρτέτων του είναι άνετα συγκρίσιμος με εκείνων του Σοστακόβιτς ή του Μπάρτοκ. Εδώ, ο ακροατής μπορεί να γνωρίσει τα πιο σημαντικά έργα του για ορχήστρα. Είναι βέβαιο ότι θα εκπλαγεί θετικά και θα αισθανθεί αμέσως βέβαιος ότι η μεγάλη μουσική, ευτυχώς, τελικά, δεν τελειώνει ποτέ…