Δεν είναι αρχαϊκός μόνο ο τρόπος της διαμαρτυρίας. Είναι το ίδιο το υλικό της διαμαρτυρίας: ο λιγνίτης, που σκόρπισαν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ μπροστά από το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Είναι αρχαϊκή η μέθοδος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που υπερασπίζονται οι μαχητικοί συνδικαλιστές ως ένα προνόμιο που φαντάζονται ότι μπορούν να διατηρήσουν στον αιώνα τον άπαντα –προνόμιο που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει τα συνδικαλιστικά τους προνόμια.

Ο σκορπισμένος λιγνίτης υποτίθεται ότι ήταν ένα σύμβολο. Δεν ήταν παρά ένα φλας μπακ σε μια επανάσταση, τη βιομηχανική, που επιτέλους τελειώνει. Μια μουντζούρα από την εποχή του Ντίκενς που σχηματίστηκε εκτός χρόνου στο κέντρο της Αθήνας. Ενα πολύ κακό για το τίποτα και ένα δείγμα του γεγονότος ότι ο ήλιος και ο άνεμος μπορούν ξεκολλήσουν από την πυρηνική ενέργεια την EDF, τη γαλλική ΔΕΗ, αυτό το σύμβολο «της τεχνολογικής καθυστέρησης και της βιομηχανικής παρακμής της Γαλλίας», όπως έγραφαν προ ημερών οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», αλλά όχι την ελληνική ΔΕΗ από τον λιγνίτη.

Οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ αρνούνται αυτό το πέρασμα από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Και το ενεργειακό μαγαζάκι που συνδιευθύνουν αποδεικνύεται πιο αρτηριοσκληρωτικό και πιο απρόθυμο να εξελιχθεί από τον γαλλικό κολοσσό της ενέργειας. Οχι χωρίς κόστος –και μάλιστα διπλό: αν το ελληνικό μαγαζάκι καταδικάζεται σε παρακμή, οι Πτολεμαΐδες θα συνεχίσουν να γεμίζουν τα πνευμόνια τους με μαύρο αέρα, η γη θα εξακολουθήσει να πληγώνεται από εξορύξεις που δεν έχουν πλέον κανένα νόημα. Για να σκορπίζουν οι συνδικαλιστές στο Σύνταγμα λιγνίτη που δεν έχουν σκάψει για να βρουν.

Τελευταία Νέα