Ο Ακράτητος θα μπορούσε να παρομοιαστεί με έναν αναρριχητή που πάτησε σε ψηλή κορφή με γοργούς ρυθμούς, αλλά κάποια στιγμή βούτηξε στο κενό…
Από την ανυποληψία της Α’ ΕΠΣ Αθηνών το 1996-97 και από την ταπεινή Δ’ Εθνική το 1998-99 κατάφερε με τρεις διαδοχικούς προβιβασμούς να πρωτοεμφανιστεί στην πρώτη τη τάξει κατηγορία της Ελλάδας το 2001-02 με τις πλάτες μάλιστα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Ο Δήμος Ανω Λιοσίων (με επικεφαλής τον Νίκο Παπαδήμα) ήταν ο χρηματοδότης (μέσω μιας δημοτικής επιχείρησης) που συντηρούσε την ομάδα στην ελίτ. Τρία σερί χρόνια παρέμεινε στην Α’ Εθνική με ανεξίτηλη νίκη το 3-2 κόντρα στην ΑΕΚ των Νικολαΐδη, Τσιάρτα, Ζαγοράκη, Γεωργάτου στις 24/11/2002.
Η αναμέτρηση διεξήχθη στο Δημοτικό Γήπεδο Ανω Λιοσίων, το οποίο είχε μετονομαστεί σε Γιάννης Παθιακάκης προς τιμήν του καταξιωμένου τεχνικού που άφησε εκεί την τελευταία του πνοή σε προπόνηση στις 8 Φεβρουαρίου 2002.
Ο Παθιακάκης είχε προσληφθεί αντί του Στάθη Σταθόπουλου (επιστρέφοντας στην ομάδα που είχε καθοδηγήσει σε χαμηλότερες κατηγορίες), αλλά πέντε μέρες μετά έμελλε να υποστεί οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Είχε κερδίσει ένα στοίχημα (με εύστοχα σουτ) από τον λιθουανό τερματοφύλακα Στάουτσε και πάνω που αποδέχθηκε την πρόκληση για ρεβάνς σωριάστηκε στο χορτάρι…
Οπως σωριάστηκε και ο Ακράτητος τη σεζόν 2003-04, όμως ξανασηκώθηκε έστω και για λίγο. «Ηταν η πρώτη μου σεζόν στην Α’ Εθνική. Είχα αρκετές συμμετοχές, έξι γκολ και παρά τον υποβιβασμό της ομάδας, μετά το μπαράζ με τον Εργοτέλη, έγραφαν οι εφημερίδες ότι με ήθελε η ΑΕΚ. Είχα όμως συμβόλαιο και κόλλησε το θέμα» θυμάται ο Μανώλης Σκούφαλης. Ο ταχύτατος «Μανόλο» εμφανίζεται στο τοπ 5 της λίστας με τους παίκτες που έχουν τις περισσότερες συμμετοχές με τον Ακράτητο στα σαλόνια.
«Εγιναν λάθη»
Ο Σκούφαλης συμμετείχε όμως και στην πορεία επανόδου από τη Β’ Εθνική το 2004-05, που αποτέλεσε την τελευταία αναλαμπή της ομάδας, με τον δήμο να έχει παραδώσει πλέον τα κλειδιά στον επιχειρηματία Δημήτρη Χούλη. «Εγινε πολύ καλή δουλειά με τον κύριο Τεννέ και η ομάδα επέστρεψε. Μετά όμως ακολούθησαν πολλά λάθη» εξιστορεί στα «ΝΕΑ» ο Σκούφαλης. «Χτίστηκε μία ομάδα από τον κύριο Ψωμιάδη –που ήρθε μετά τον Χούλη –με 25 ξένους και 4-5 Ελληνες».
Τον Οκτώβριο του 2005, πάντως, η ΕΕΑ είχε κρίνει παράνομη τη διοίκηση του Ακράτητου και απειλούσε με κυρώσεις, λόγω της ανάμειξης του Μάκη Ψωμιάδη. «Εντονη προσωπικότητα, αλλά και δύσκολος άνθρωπος. Εβαλε όμως λεφτά στον Ακράτητο και έφερε καλούς παίκτες. Απλώς με τόσους ξένους ήταν δύσκολο να βρεθεί η χημεία» διηγείται ο Σκούφαλης και παραδέχεται ότι «είναι αλήθεια ότι χτύπησε τον Ντουμιτρέσκου στα αποδυτήρια στο ημίχρονο του αγώνα με τον Ιωνικό. Πήγε να φύγει τότε με ταξί ο προπονητής, αλλά τον πρόλαβε ο συμπατριώτης του ο Στελέα. Μετά το τέλος του ματς πάντως αποχώρησε από την ομάδα».
Η θητεία στον Ακράτητο έκλεισε με υποβιβασμό για τον Σκούφαλη, αλλά το πρόσημο των εντυπώσεων ήταν θετικό. «Αποτέλεσε ένα γερό σκαλοπάτι για να πατήσω και να παίξω στην Α’ Εθνική και τα επόμενα χρόνια» αναφέρει ο νυν προπονητής της Θύελλας Κατσικάς (Α’ ερασιτεχνική κατηγορία της ΕΠΣ Ηπείρου).
Η κάθοδος του Ακράτητου πάντως ήταν σαν ελεύθερη πτώση στο κενό. Από την Α’ Εθνική το 2005-06 βρέθηκε κατευθείαν στη Δ’ την επόμενη σεζόν, λόγω χρεών. Υστερα μάλιστα από τρεις χρονιές στην τέταρτη κατηγορία έπεσε στην Α’ ΕΠΣ Δυτικής Αττικής όπου παραμένει καθηλωμένος μέχρι σήμερα…
Στα ντουζένια του είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα και στο Κύπελλο Ιντερτότο! Ηταν καλοκαίρι του 2003, όταν έστειλε την ομάδα Νέων –που είχε φτάσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα υποδομής την προηγούμενη σεζόν –να παίξει με τη φινλανδική Αλιάνσι (αποκλεισμός). Μια φορά και έναν καιρό…
