Ηταν η ποδοσφαιρική μετοχή στην οποία ο Ολυμπιακός της σεζόν 2017-18 έκανε τη μεγαλύτερη επένδυση. Και μεταξύ μας, για να το ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά, καθόλου άδικα. Από τη στιγμή που προέκυψε στον δρόμο του η ευκαιρία ενίσχυσης του ρόστερ με εκπροσώπους μιας κορυφαίας ποδοσφαιρικής σχολής, προφανώς και ορθώς έπραξε. Λεφτά στην τράπεζα, που λένε και οι Αμερικανοί.
Σου έδινε την εντύπωση το τέλος Αυγούστου πως μέσα από αυτή την επιλογή ανακάλυψες ήδη τον επόμενο MVP της Σούπερ Λίγκας (Οτζίτζα-Οφόε) αλλά και τον επόμενο ζογκλέρ (Μεντί Καρσελά) του πρωταθλήματος. Το νέο αχτύπητο δίδυμο. Ενιωθες αρχές Σεπτεμβρίου ότι ο σχεδιασμός έφερε στο χορτάρι μια νέα περίπτωση Μοντέστο (Ζιλέ) για τον άξονα, ότι προστέθηκε στο δυναμικό ένας πορτιέρο (Προτό) που κλείδωνε τις ανάγκες της θέσης σε συνδυασμό με την παρουσία του Στέφανου Καπίνο. Και ήταν βεβαίως και η μεγαλύτερη μεταγραφή που συνέβη στο ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια. Κάπου 5-6 εκατ. ευρώ στοίχισε η απόκτηση του Μπιορν Ενγκελς, ενός κεντρικού αμυντικού που το πιθανότερο ήταν εκείνη την εποχή να βρισκόταν ήδη στην Πρέμιερ Λιγκ, παρά να τον δούμε στα μέρη μας.
Είχε λοιπόν ο Ολυμπιακός έναν προπονητή ουσιαστικά Βέλγο (Μπέσνικ Χάσι) στην ποδοσφαιρική ταυτότητα. Είχε και πέντε Βέλγους στην πρώτη του γραμμή με σπουδαίο βιογραφικό. Πέντε, οι εξής έξι, μιας και τον Ιανουάριο όχι για όποιον και όποιον, αλλά για τον ίδιο τον Κέβιν Μιραλάς μεγάλωσε ακόμη περισσότερο τη συγκεκριμένη παροικία στον Ρέντη. Εδώ τα λόγια είναι περιττά. Μόνο οι αναμνήσεις έφταναν για να πείσουν τον καθένα για την ασφάλεια αυτής της επιλογής.
Γιατί τα θυμόμαστε όλα αυτά, τέλη Απριλίου; Διότι τελικά όσοι λένε πως χρειάζεται καμία φορά μεγάλη φαντασία για να οραματιστείς την πραγματικότητα, έχουν δίκιο και στο ποδόσφαιρο.
Ο Καρσελά είναι ήδη παρελθόν από τα μισά του δρόμου με 1 γκολ και 1 ασίστ σε 16 συμμετοχές. O Μιραλάς 2 γκολ (το 1 με πέναλτι) σε 14 συμμετοχές αλλά με εμφανίσεις που δεν δικαιολόγησαν επ’ ουδενί όχι την προσδοκία αλλά έστω την παρουσία.
Ο Ζιλέ απαρατήρητος παρά τις 28 συμμετοχές (2 γκολ, 2 ασίστ), ειδικά μετά την απομάκρυνση του Χάσι. Ο Ενγκελς (24 συμμετοχές) το ίδιο, μιας και δεν κατάφερε ποτέ να γίνει ο βασικός στόπερ γύρω από τον οποίο θα σχηματιζόταν η γραμμή της άμυνας. Ο δε Οτζίτζα αποτέλεσε τελικά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χρονιάς. Ηταν καλύτερος ο Ολυμπιακός όταν δεν τον είχε, παρά όταν περίμενε από εκείνον κάτι (28 συμ., 4 γκολ, 3 ασίστ). Από ένα σημείο και έπειτα μάλιστα έδινε την εντύπωση πως δεν θέλει, όχι πως δεν μπορεί, και αυτό πάντα είναι πολύ χειρότερο.
Το αουτσάιντερ
Εμεινε λοιπόν μόνο ο Σίλβιο Προτό. Το αουτσάιντερ που τελικά βοήθησε περισσότερο από όλους. Ο μόνος που ήρθε για αναπληρωματικός. Ο άλλοτε διεθνής πορτιέρο όμως σε λιγότερο από έναν μήνα κλείνει τα 35. Δεν είναι λοιπόν και εκείνος μια επιλογή με… όλο το μέλλον μπροστά.
Κάπως έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σήμερα: στον Πέδρο Μαρτίνς που είναι ήδη εδώ, σχεδιάζοντας την επόμενη περίοδο. Ο Πορτογάλος έχει το ελεύθερο από τη διοίκηση να κρατήσει όποιους θέλει από το υπάρχον ρόστερ. Είναι σίγουρο όμως ότι ο δρόμος για την επόμενη αγωνιστική εκδοχή περνά από μπόλικες αλλαγές. Ο Οτζίτζα έχει «τελειώσει». Ο Μιραλάς είναι δανεικός από την Εβερτον και με την εικόνα που έχει μοιάζει απίθανο να πείσει τον 48χρονο. Ο Ζιλέ το ίδιο. Και όσο για τον Προτό; Είπαμε πως σε λίγες ημέρες κλείνει τα 35 του χρόνια. Στην ουσία, μόνο ο Ενγκελς είναι μια τρόπον τινά ασφαλής πρόβλεψη. Και πάλι όμως ας περιμένουμε τον νέο κόουτς.
Οπως και να ‘χει, η… βελγική ζαριά δεν βγήκε. Και αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει.
Τελευταία Νέα