Πεθαίνοντας στα ράντζα – Εικόνες ντροπής στα ελληνικά νοσοκομεία

Μια γυναίκα, γύρω στα 55, κλαίει στον διάδρομο του Ευαγγελισμού. Σε απόσταση περίπου ενός μέτρου, πάνω σε ένα ράντζο, βρίσκεται ξαπλωμένος ένας ηλικιωμένος άντρας. Είναι ο πατέρας της και εκείνη λυγίζει καθώς τον παρακολουθεί να ταπεινώνεται, ενώ οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν.

«Είναι ντροπή να νοσηλεύεται στον διάδρομο. Είναι όμως ακόμη μεγαλύτερη ντροπή να πεθάνει πάνω στο ράντζο», ήταν τα λόγια της γυναίκας εκείνης που «στοιχειώνουν» τον καρδιολόγο και πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας Ηλία Σιώρα.

Και παρόλο που οι γιατροί του ΕΣΥ έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με το ανθρώπινο σώμα, τα «σημάδια» που αφήνει σε αυτό η αρρώστια και τον πόνο, στην πλειονότητά τους μαρτυρούν ότι η αναξιοπρεπής νοσηλεία των ασθενών συνεχίζει να τους ενοχλεί.

Ισως αυτός είναι ο λόγος που καταγράφουν στη μνήμη τους τις… μαύρες ημέρες, εκείνα δηλαδή τα 24ωρα που οι διάδρομοι πλημμυρίζουν από ράντζα, βογκητά, διαμαρτυρίες. Στο φετινό ημερολόγιο του Ευαγγελισμού έχει σημαδευτεί με κόκκινο ένα πρωινό του Σαββάτου, τον περασμένο Ιανουάριο.

Επειτα από 24ωρη εφημερία, οι γιατροί μέτρησαν 85 ράντζα. Εάν προσθέσει κανείς και τη μονίμως θλιβερή εικόνα της Ψυχιατρικής Κλινικής που φιλοξενεί καθημερινά τουλάχιστον 20-25 ασθενείς στους διαδρόμους της, τότε ο συνολικός αριθμός των ράντζων εκείνο το Σάββατο ξεπέρασε τα 110.

Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια καταγράφεται ακόμη ένα θλιβερό ρεκόρ. «Παλαιότερα η μεταφορά των ασθενών σε θαλάμους διεκπεραιωνόταν άμεσα, εντός του πρώτου 24ώρου. Ωστόσο, πλέον αυτή η διαδικασία καθυστερεί. Τα περιστατικά που προσέρχονται στις εφημερίες είναι σοβαρά –βαριές λοιμώξεις, άνθρωποι που έχουν παραμελήσει σοβαρά καρδιολογικά ή αναπνευστικά προβλήματα εξαιτίας της κρίσης και της έλλειψης δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας -, με αποτέλεσμα να επιμηκύνεται η νοσηλεία τους στο νοσοκομείο και να μην ελευθερώνονται με ταχείς ρυθμούς οι κλίνες» εξηγεί ο Ηλίας Σιώρας.

Οι θάλαμοι έχουν μετατραπεί σε αποθήκες ασθενών για έναν ακόμη λόγο. «Από τις συνολικά 23 σύγχρονες χειρουργικές αίθουσες, οι δέκα παραμένουν κλειστές εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού –κυρίως, νοσηλευτών. Μοιραία, ακόμη και για την αντιμετώπιση ενός κατάγματος ο ασθενής μπορεί να νοσηλεύεται στην Ορθοπεδική Κλινική οκτώ ημέρες, έως ότου να προγραμματιστεί η επέμβαση» προσθέτει ο ίδιος.

Για την Ιστορία, πάντως, ο Ευαγγελισμός διατηρούσε επί χρόνια τη θλιβερή πρωτιά στον αριθμό των ράντζων. Πλέον, το Αττικόν είναι το νοσηλευτικό ίδρυμα του οποίου οι διάδρομοι βουλιάζουν, με το προσωπικό να σηκώνει δυναμικά ανάστημα και να ζητά επιτακτικά λύση.

Στις εφημερίες τα περιστατικά που προσέρχονται αγγίζουν ακόμη και τα 1.400 –δεδομένου ότι το τρίτο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Αττικής έχει πληθυσμό ευθύνης 2 εκατ. ανθρώπους -, με συνέπεια η πληρότητα των κλινικών να είναι σταθερά στο 120%.

Κάπως έτσι προκύπτει το αποτέλεσμα της εξίσωσης των 100-150 ράντζων, που βρίσκονται παρατεταγμένα σε καθημερινή βάση στους κοινόχρηστους χώρους του νοσοκομείου, φιλοξενώντας ισάριθμους ασθενείς. Σημειώνεται πάντως ότι στα μέσα Ιανουαρίου καταγράφηκε στη «ναυαρχίδα» της Δυτικής Αττικής ιστορικό «μπλακάουτ», όταν μέσα σε λίγες ώρες αναπτύχθηκαν 157 ράντζα. Υπό τα δεδομένα αυτά, η πρόσφατη απόφαση της διοίκησης του νοσοκομείου, με τη συναίνεση της διευθύντριας της Ιατρικής Υπηρεσίας, να αυξήσει τις κλίνες της Θωρακοχειρουργικής Κλινικής –που λειτουργεί με προγραμματισμένα περιστατικά –εις βάρος της Καρδιολογικής Κλινικής, που συμμετέχει στη γενική εφημερία του νοσοκομείου, αποτέλεσε τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

«Με βάση την απόφαση αυτή, η Καρδιολογική Κλινική στερείται έξι κρεβάτια. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι έξι ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς διατρέχουν τον κίνδυνο να υποστούν ακόμη και ανακοπή, νοσηλεύονται στους διαδρόμους» καταγγέλλει ο ειδικευόμενος γιατρός και αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Αττικόν Γιώργος Σιδέρης.

Ως νέος επιστήμονας, δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια του και στις υπόλοιπες παραφωνίες που υποβαθμίζουν τις προσφερόμενες υπηρεσίες υγείας στο πανεπιστημιακό νοσηλευτικό ίδρυμα. «Το νοσοκομείο δεν διαθέτει επί πέντε χρόνια μαγνητικό τομογράφο, αφότου δηλαδή υπέστη βλάβη. Οι νοσηλευόμενοι ασθενείς, οι οποίοι πρέπει να υποβληθούν στη συγκεκριμένη απεικονιστική εξέταση, λαμβάνουν προσωρινό εξιτήριο και απευθύνονται κατ’ ανάγκη είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε σε άλλο δημόσιο νοσοκομείο» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Καθώς όμως η χωρητικότητα των διαδρόμων δεν επαρκεί, το αμέσως επόμενο στάδιο είναι η διασπορά 40-50 περιστατικών σε άσχετες κλινικές. «Στη Χειρουργική, την Οφθαλμολογική, την Ουρολογική, που και αυτές με τη σειρά τους παρουσιάζουν αρρυθμίες, καθώς καθυστερούν να εξυπηρετήσουν τα τακτικά τους περιστατικά αφού τα κρεβάτια τους καταλαμβάνονται από επισκέπτες» εξηγεί η συντονίστρια – διευθύντρια της Γ’ Παθολογικής του Γ. Γεννηματάς και πρόεδρος της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) Ματίνα Παγώνη.

Και συνεχίζει: «Το πρόβλημα αυτό παραμένει άλυτο, παρά τις προσπάθειές μας. Και φυσικά αποδέκτες της αδυναμίας του συστήματος υγείας είναι για μία ακόμη φορά οι ασθενείς».

Το παράδειγμα του Γ. Γεννηματάς ακολουθούν και τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, καθώς και εκεί ευδοκιμεί το φαινόμενο της διασποράς περιστατικών σε κλινικές άσχετες με την πάθησή τους. Ετσι, για παράδειγμα, στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης μπορεί να συναντήσει κανείς ασθενή της Παθολογικής Κλινικής στην Ουρολογική και ούτω καθεξής.