Οταν έμαθα την επιστολή παραίτησης του καθηγητή Σταμάτη Κριμιζή από τον Διαστημικό Οργανισμό, δεν έπεσα απ’ τα σύννεφα. Την περίμενα. Ηταν θέμα χρόνου. Τι δουλειά έχει με συριζαίους ένας διακεκριμένος επιστήμονας παγκοσμίου κύρους ο οποίος επιδιώκει να δημιουργεί συνθήκες όπου διαπρέπουν τα «3Α», η Αξιολόγηση, η Αξιοκρατία και η Αριστεία;
Ηταν λοιπόν μια σύγκρουση νομοτελειακή. Ιδίως από τη στιγμή που ο καθηγητής Κριμιζής έπρεπε να συναναστραφεί τον Νίκο Παππά (τον Τιμονιέρη Βλαστό της Δρακογεννιάς, κατά τον ποιητικό χαρακτηρισμό του μπαμπά του, Στέλιου, τον οποίο διόρισε στα αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης) και τον γενικό γραμματέα Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Βασίλη Μαγκλάρα, γνωστό από τη θητεία του κατά το παρελθόν στα θεωρητικά όργανα της σοσιαλδημοκρατίας αλλά και στην ομάδα θεωρητικών αναζητήσεων της, ασφαλώς σοσιαλδημοκράτισσας, Θεοδώρας Τζάκρη.
Να πω, κατόπιν τούτων, ότι στενοχωρήθηκα επειδή καταρρέει το διαστημικό πρόγραμμα της χώρας; Δεν στενοχωρήθηκα, επειδή ακόμα κι όταν ο Νίκος Παππάς καλούσε τον καθηγητή Κριμιζή ήμουν σίγουρος ότι το διαστημικό πρόγραμμα δεν είχε τύχη. Επειδή δεν τον ήθελε για τις ειδικές γνώσεις του, για τις ικανότητές του, για το πάθος του με την επιστήμη του ή για την αγάπη στη χώρα του. Για τη φήμη του τον χρειαζόταν. Θα τον προτιμούσε έναν αργόμισθο, ο οποίος θα έπαιρνε τον μισθό του και θα παρευρισκόταν στο πλάι του υπουργού, από καιρού εις καιρόν, για τη φωτογράφιση, όταν ο υπουργός θα έκανε βαρύγδουπες εξαγγελίες. Ο καθηγητής Κριμιζής ήταν χρήσιμος γι’ αυτόν ως γλάστρα. Ως πηγή φωτός στο πλάι του οποίου ο τυπικός συριζαίος, ένας ετερόφωτος τεμπέλαρος που όλη τη μέρα βυσσοδομεί σε κομματικά γραφεία και το μόνο που έχει μάθει είναι η αναπαραγωγή της εξουσίας του, μπορεί να δέχεται την αντανάκλαση μέρους της λάμψης του.
Θα αναρωτηθείτε, πώς τα έβλεπα όλα αυτά και δεν τα έβλεπε ο καθηγητής Κριμιζής; Μα είναι απλό. Ο καθηγητής, προσηλωμένος στα δικά του, δεν μπορούσε να ξέρει τι εστί περιβάλλον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Του έφτανε ότι η χώρα είναι δυτικό κράτος, Ευρώπη, η βεβαιότητα ότι στόχος της πολιτικής είναι το κοινό καλό.
Αντίθετα, εγώ ξέρω καλά, το παρατηρώ καθημερινά, ότι στόχος της πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η συντήρηση και η αναπαραγωγή των εκπροσώπων της. Ενα κυνικό παιχνίδι εξουσίας. Και δεν έχω τις αυταπάτες του καθηγητή Κριμιζή –που τόσο βάναυσα γι’ αυτόν κατέρρευσαν.
Τελευταία Νέα