Οταν συμμετείχε στην προετοιμασία του διαστημόπλοιου «Voyager», του ανθρώπινου δημιουργήματος που έχει φτάσει πιο μακριά στο Σύμπαν, ο Καρλ Σαγκάν ζήτησε τη βοήθειά του για να τοποθετήσει μέσα σε αυτό τον Χρυσό Δίσκο με εικόνες και ήχους της Γης –ένας χαιρετισμός για όποιον υπάρχει εκεί έξω. Ο Σταμάτης Κριμιζής, πρώην διευθυντής Διαστημικών Προγραμμάτων της NASA, τα κατάφερε. Κάποτε οι εξωγήινοι μπορεί να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος χάρη και σ’ αυτόν. Κάποιοι γήινοι ίσως δεν καταλάβουν ποτέ.
Συνεργός στα χειρότερα ένστικτα του συζύγου της ή θύμα τους, χρυσοθήρας ή ήπια δύναμη, η Μελάνια Τραμπ έπειτα από 15 μήνες στον Λευκό Οίκο παραμένει μυστήριο. Η επίσκεψη Μακρόν στην Ουάσιγκτον την έφερε μπροστά στις κάμερες περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως –τα 48α γενέθλιά της, το λευκό καπέλο, τα δάχτυλά της που αρνήθηκαν να αφεθούν στα δάχτυλα του Ντόναλντ. Η ωραία και το τέρας σε βερσιόν 21ου αιώνα –όπου το τέρας μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο αλλά η ωραία θα συνεχίσει να χαμογελά κάτω από το μπορ.
Ο Δον Κιχώτης πολεμούσε ανεμόμυλους στη Μάντσα του 17ου αιώνα. Στη σημερινή Μαδρίτη ο Σύλλογος Εκδοτών χρησιμοποιεί τον ήρωα του Θερβάντες για να παρακάμψει μια αδικία. Ο Νάτσο Καρετέρο έγραψε ένα αποκαλυπτικό βιβλίο για το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, όμως πρώην δήμαρχος που εμπλέκεται κατέφυγε στη Δικαιοσύνη που το απαγόρευσε. Οι εκδότες βρήκαν τη λύση. Με ένα ειδικό ψηφιακό εργαλείο τονίζονται 80.000 λέξεις του «Δον Κιχώτη» κι έτσι μπορούμε να διαβάσουμε το βιβλίο του Νάτσο. «Κάθε μέρα που περνά Σάντσο, είπε ο Δον Κιχώτης, γίνεσαι όλο και σοφότερος».
Σειρά μέτρων πρότεινε την Πέμπτη η ΕΕ με στόχο την καταπολέμηση των fake news, που ροκανίζουν τα πόδια της δημοκρατίας. «Fake news» είναι και ο τίτλος της ταινίας μικρού μήκους του Δημήτρη Κατσιμίρη, όπου μια αδίστακτη youtuber, η Λένα Κιτσοπούλου, δίνει οδηγίες για το γύρισμα μιας ψεύτικης σκηνής βιασμού που θα παρουσιασθεί ως αληθινή είδηση. Περσόνες αντί για πρόσωπα, κραυγές που υποδύονται την αλήθεια, ένας καθρέφτης –καθόλου κολακευτικός.
«Η μουσική είναι καταφύγιο. Μπορείς να συρθείς στο κενό ανάμεσα στις νότες και να αφήσεις τη μοναξιά σου να κουλουριασθεί», λέει ο ποιητής και ο Αλεξάντρ Ντεσπλά αυτός ο ιδιοφυής ελληνογάλλος συνθέτης που μεγάλωσε ακούγοντας Χατζιδάκι μάς προσφέρει το καταφύγιο. Κιούμπρικ, Πολάνσκι, Οσκαρ και νότες, νότες, νότες έφερε μαζί του αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Του αρέσουν τα βαλκανικά μουσικά όργανα –το πρώτο soundtrack το ηχογράφησε με κουιντέτο εγχόρδων και κύμβαλο. Τόσοι σταρ, τόσα βραβεία, τόσος θόρυβος. «Το μόνο που με νοιάζει είναι να γράφω καλή μουσική για καλές ταινίες». Chapeau.
«Ντρέπομαι και φοβάμαι». Τα λόγια που τα λένε όλα. Το αρχέτυπο. Μήδεια, η θηλυκή διάσταση, η πηγή, το κέντρο, η αντανάκλαση, η ταραγμένη ψυχή. Το αποτύπωμά της. Και από την άλλη, η κοινωνία. Και τα στερεότυπά της. Μια 22χρονη, ένας νεαρός που αρνήθηκε να πάρει την ευθύνη, το μυστικό από τη μάνα, μια γέννα στην μπανιέρα, ένα πεταμένο μωρό που στην αρχή το πέρασαν για κούκλα. «Ντρέπομαι και φοβάμαι», ήταν τα λόγια της. Ποιος ξέρει πόσα κρύβονται από κάτω. Είναι εύκολα τα κλισέ για τον άγνωστο άλλον. Ντροπή και φόβος –εκρηκτικό μείγμα.
