Διάβασα μια δήλωση της Φώφης, που την επανέλαβε πολλές φορές. Ισως δεν είχε τίποτε άλλο να πει. Περιλαμβάνει περίπου αυτά: «Δεν είμαστε δεκανίκι κανενός». Αναγκάζομαι να τη σχολιάσω.

Καταρχήν θα ήθελα να ρωτήσω τι το κακό έχει το δεκανίκι. Εδώ και έναν χρόνο, επειδή έχω την κατάλληλη ηλικία και ίσως και τον κατάλληλο σωματότυπο, αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ ένα μπαστούνι στις μετακινήσεις μου. Βλέπω και άλλους συνομηλίκους μου, που ανάλογα με την αισθητική τους έχουν υιοθετήσει κάποιου είδους βοήθημα. Εμένα το μπαστούνι είναι χονδρό και στιβαρό. Μου θυμίζει τον εκ μητρός παππού μου, αρχηγό των βασιλοφρόνων, που πλειοψηφούσαν τότε στο αρβανιτοχώρι το οποίο υπήρχε στη θέση της σύγχρονης Ελευσίνας, τον Τασαντώνη Ηλία. Το μπαστούνι αυτό το χρησιμοποιούσε για να απειλεί τους βενιζελικούς αντιπάλους του και με πολύ πιο τρυφερό τρόπο ανάποδα για να πιάνει με τη λαβή του ένα απ’ τα πόδια μου όταν είχα διαπράξει κάποιου είδους σκανδαλιά και έπρεπε να δεχθώ το σωφρονιστικό του λογύδριο, που τελείωνε συνήθως με την απειλή ότι θα το έλεγε, αν το ξανάκανα, στην τρομερή και φοβερή μαμά μου. Σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις με απειλούσε ότι θα το έλεγε στον πατέρα μου όταν τελείωνε τη δουλειά του και γύριζε στο σπίτι. Χαιρόμουν τότε ιδιαίτερα, γιατί ο πατέρας μου έλειπε χρόνια και η δουλειά του ήταν να σκοτώνει Γερμανούς ρίχνοντας ένα ένα τα φοβερά και τρομερά τους αεροπλάνα με τα πολυβόλα του. Εχω έκτοτε μεγάλη συμπάθεια για το μπαστούνι και για όλα τα δεκανίκια αυτού του κόσμου, ακόμη και αν αφορούν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, περιλαμβανομένου μερικές φορές και του Παναγιώτη Καμμένου.

Αναρωτιέμαι, όμως, επίσης τι λόγο έχει η διμέτωπη αυτή δήλωση της Φώφης όταν μόλις έχει χρησιμοποιήσει την οποιαδήποτε εκλογική της απήχηση για να λειτουργήσει ως δεκανίκι του Τσίπρα ανοίγοντας, όπως έχουμε αποδείξει, ένα καθαρά επικοινωνιακό θέμα αναθεώρησης του Συντάγματος, ενώ τον ανύπαρκτο Πρωθυπουργό μας τον έζωναν πανταχόθεν τα φίδια. Δεκανίκι ήσουν πάντα, Φώφη μου. Ησουν καταρχήν, γιατί σε συνθήκες επανάληψης του εμφύλιου πολέμου, σε συνθήκες Τρίτου Γύρου, εσύ διακήρυξες την ουδετερότητά σου λέγοντας ότι δεν είσαι ακριβώς «δεκανίκι κανενός». Αλλά και για όσους αμφέβαλλαν επιβεβαίωσες τις χειρότερες υποψίες μας με το θέμα που διάλεξες και τη συγκυρία που επικρατεί. Είσαι δεκανίκι του Τσίπρα όσο και αν δεν το καταλαβαίνεις και σαν τέτοια πρέπει να σε αντιμετωπίσουν όσα στελέχη παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί ο Τσίπρας είναι ο χειρότερος εχθρός της πατρίδας μας, ο χειρότερος εχθρός του λαού μας και ο χειρότερος εχθρός της δημοκρατίας.

Τέλος, αν μετά τη νοσταλγική μου εισαγωγή δεν σε έχω μεταπείσει ώστε να εγκαταλείψεις τις προκαταλήψεις σου ενάντια στο δεκανίκι, είσαι κατ’ ανάγκην δεκανίκι, γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματός σου, όσα συνέδρια κι αν κάνεις και όσες δηλώσεις κι αν μεταχειριστείς, δεν θα ξεπεράσει το 10% των ψηφισάντων σε μια αναμέτρηση που θα γίνει, όποτε και να γίνει. Θα αποτελείς εσωκομματική επιτυχία, γιατί από το 5% θα ανέβεις στο 10%, αλλά όσο μεγάλη και αν είναι αυτή η επιτυχία σου, θα βλέπεις πάντα έξω από κάθε δυνατότητα της παράταξής σου τα αποτελέσματα των προκατόχων σου, που αν δεν κάνω λάθος κυμαίνονταν γύρω στο 40%.

Και για να πω και καμιά καλή κουβέντα, αν σε κυνηγούν η ακινησία και η διάλυση, τότε ένα δεκανίκι δεν θα έβλαπτε. Αρκεί να κινηθείς προς τη σωστή κατεύθυνση. Και αυτή είναι η δημιουργία μιας φιλελεύθερης δημοκρατικής συμπαράταξης, που θα εξασφαλίσει τη γρήγορη ανάπτυξη και την πλήρη απασχόληση των εργαζομένων.