Τον υποδέχθηκε, είπε on camera, στην τελευταία του επίσκεψη στη μνημονιακή Ελλάδα. Αφού τον είχε χαρακτηρίσει πραγματικό της φίλο. Η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ είναι μια σχέση, τη στενότητα και την ποιότητα της οποίας συχνά προσπαθεί να «πουλήσει» το Μαξίμου. Τον Μάιο του 2015 είχαν το πρώτο τους τετ α τετ σε Σύνοδο Κορυφής. Ο επικοινωνιακότατος Γιούνκερ χάρισε στον έλληνα πρωθυπουργό το περίφημο φωτογραφικό ενσταντανέ με τη γραβάτα, στέλνοντας το μήνυμα πως είναι ένας από τους φιλικότερους εταίρους. Μεσολάβησαν πολλά, σε ανάλογο ύφος, μέχρι τον περασμένο Ιούνιο που δήλωσε την «πλήρη εμπιστοσύνη» του στον Τσίπρα, ενώ τον υπερασπιζόταν από επίθεση του Μάνφρεντ Βέμπερ, με ατάκες του τύπου «υπάρχει άνεση, εκτίμηση και εμπιστοσύνη» μεταξύ τους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Γιούνκερ έπαιζε τον ρόλο του καλού μπάτσου στις διαπραγματεύσεις. Οσοι τον γνωρίζουν, ωστόσο, λένε ότι είναι εκ φύσεως «παιδαγωγός στο σχολείο». Οι κακές γλώσσες, πάντως, επισημαίνουν ότι η σχέση Τσίπρα – Γιούνκερ επηρεάζει εκείνη του προέδρου της Κομισιόν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Για την ακρίβεια, διατείνονται ότι ο γαλάζιος αρχηγός «φαίνεται ενοχλημένος από την υποστήριξη του Λουξεμβούργιου στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Παρότι ανήκουν αμφότεροι στην ίδια ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια, του ΕΛΚ, δεν ήταν ποτέ ιδιαιτέρως κοντά. Ανθρωποι με γνώση των κεντροδεξιών παρασκηνίων αναφέρουν, μάλιστα, πως «όταν ο Μητσοτάκης άρχισε να ζητά εκλογές και να υποδηλώνει ότι οι δεσμεύσεις της συριζαϊκής διακυβέρνησης δεν θα δεσμεύουν τη δική του, οι εταίροι – ανάμεσά τους και ο Γιούνκερ – του είχαν διαβιβάσει την ενόχλησή τους». Στην ανάλυση των παραπάνω πηγών, δηλαδή, για την απόσταση ευθύνονται και οι δυο πλευρές. Βέβαια, κάποιοι από το μητσοτακικό περιβάλλον διηγούνται μια κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση Γιούνκερ – Μητσοτάκη στην οποία ο πρώτος έδινε στον δεύτερο «πατρικές συμβουλές» για το πώς θα κυβερνήσει – στα γαλλικά, χωρίς μεταφραστή. Οπότε, ίσως, έχει δίκιο έμπειρος κοινοβουλευτικός που εκτιμά πως «ο Γιούνκερ είναι σαν τους Ελληνες, πάντα με το δοβλέτι». Ή γνωστός ευρωβουλευτής όταν αναφέρει «εκείνο που πρωτίστως τον απασχολεί είναι η υστεροφημία του. Να καταγραφεί η συμβολή του στη διάσωση της Ελλάδας».
