Εως πρόσφατα, οι κυβερνώντες επιχειρούσαν να χειραγωγήσουν τη Δικαιοσύνη, όπως είχε καταγγείλει η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν τους είναι αρκετό στην ομολογημένη τους φιλοδοξία να συγκεντρώσουν στα χέρια τους ολόκληρη την εξουσία. Και κάπως έτσι έφτασαν στο σημείο να υποκαταστήσουν τη Δικαιοσύνη εκδίδοντας τελεσίδικες αποφάσεις για υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της διερεύνησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα.
Ποιο θα είναι άραγε το επόμενο βήμα; Η εκτέλεση των «καταδικαστικών αποφάσεων», εκτέλεση εξίσου αυθαίρετη με την ετυμηγορία; Μένει να φανεί. Παραμένει γεγονός πάντως ότι η κατασκευή ενόχων είναι μια αντιδημοκρατική πρακτική, μια πρακτική αυταρχικών καθεστώτων που δεν έχει καμία θέση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Οπως δεν πρέπει να έχουν η απώλεια του μέτρου στο πολιτεύεσθαι και ο πολιτικός χουλιγκανισμός. Είναι, εξάλλου, και θέμα αξιοπρέπειας: μια κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να χουλιγκανίζει στις ανακοινώσεις της σαν τον τελευταίο πολιτευτή των τηλεπαραθύρων. Οπως και η συμπεριφορά της, έτσι και ο λόγος της οφείλει να είναι πρωτίστως θεσμικός.