Αν ήθελε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος να πετάξει ένα τσιτάτο, το πέτυχε. Αν πάλι τον ενδιέφερε να ακουστούν οι υπόλοιπες και κατά βάση λογικές απόψεις του, απέτυχε οικτρά. Tα σωστά χάθηκαν μέσα στη σκόνη που σήκωσε η ατάκα για τον Πάου Γκασόλ.

Το «ο Γκασόλ έχει συμπληρώσει τα ένσημα και τον αφήνουν και παίζει. Δεν είναι παίκτης ο Γκασόλ», ισοδυναμούσε με λεκτική βόμβα. Ο πολύπειρος πρόεδρος της ΕΟΚ υπέπεσε σε ολίσθημα μιλώντας στον Σπορ FM και ήταν βέβαιο ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητο. Οι νουνεχείς ξεσηκώθηκαν. Στην Ισπανία δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν. Μα, τέτοια προσβολή για τον εμβληματικό Γκασόλ; Στα 38 του ο ισπανός φόργουορντ έχει κατακτήσει όλες τις κορυφές. Στα ξένα δεν λειτουργούν στη λογική «σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν» και μάλλον έχουν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία πως οι αξίες πρέπει εσαεί να αναγνωρίζονται. Το να μειώνεις τον Γκασόλ δεν σε κάνει αυτόματα ισοϋψή με τον άσο της Εθνικής Ισπανίας. Απλά, μαρτυρά κάποιες αδύναμες πτυχές του χαρακτήρα σου, μια τάση να εντυπωσιάζεις με τα λεγόμενά σου και να φαίνεσαι καινοτόμος. Αλλά ο Γκασόλ παραμένει ακόμη και στα 38 του παίκτης με όνομα βαρύ σαν Ιστορία.

Το ίδιο συμβαίνει με τον Νοβίτσκι των 40 ετών ή με τον Τζινόμπιλι των 41 που μόλις πρόσφατα έφτασε να γίνει ο τρίτος παίκτης στο ΝΒΑ στα επιτυχημένα τρίποντα σε αγώνες play offs. Ζωντανή διαφήμιση όλοι τους σε ένα σπορ που τους τιμά γιατί οι ίδιοι οι παίκτες πρώτοι το τίμησαν και το σεβάστηκαν. Πήραν και έδωσαν. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ισόβιος επικεφαλής του εγχώριου μπάσκετ και νυν πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας, αρέσκεται στο να τα βάζει με θρύλους. Θα λέγαμε πως ζητά τις κόντρες λες και αυτό ισοδυναμεί με οξυγόνο που τον κρατά ζωντανό και ακμαίο. Ποιος ξεχνά ότι με τους Γκάλη και Γιαννάκη δεν διάγει τις καλύτερες των σχέσεων; Ο Γκασόλ, όμως, δεν είναι παιδί του ελληνικού μπασκετικού σωλήνα, οπότε η έκπληξη για τον χαρακτηρισμό από την πλευρά του Βασιλακόπουλου παραμένει μεγάλη.

Θα είχε πλάκα, πάντως, να απαντούσε ο ισπανός σουπερστάρ στον έλληνα παράγοντα. Τόσο επί προσωπικού όσο και για το «η Ισπανία είναι μια ομάδα που παρακμάζει». Δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα, αλλά σαφώς εννοεί ότι οι Φούριας Ρόχας δεν βγάζουν πλέον παίκτες, δεν ξεχωρίζουν στην παραγωγική διαδικασία.

Δεν θα ήταν ενδιαφέρον αν έλεγε, λοιπόν, ο Γκασόλ πως ούτε στη Ελλάδα βγάζουν νέους παράγοντες την ώρα που οι παλιοί συμπλήρωσαν προ πολλού τα ένσημα; Τι θα απαντούσε άραγε εδώ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος;