Οι περισσότεροι δίνουν υπερβολική σημασία στη γνώμη των άλλων, με αποτέλεσμα να τους… λούζει κρύος ιδρώτας όταν πρέπει να παρουσιαστούν μπροστά σε κοινό. Υπό το πρίσμα αυτό, τα συμπεράσματα νέας έρευνας της Ιατρικής Σχολής του Johns Hopkins είναι ιδιαίτερα παρηγορητικά: «Οταν τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω μας, τα πάμε καλύτερα» σημειώνουν οι επιστήμονες.
Μάλιστα ο Vikram Chib, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας και επίκουρος καθηγητής Βιοϊατρικής Μηχανικής, επιμένει ότι εν τέλει «το κοινό μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα επιπλέον κίνητρο».
Ειδικότερα οι προηγούμενες μελέτες είχαν αναδείξει το άγχος που διακατέχει τους ανθρώπους, εντοπίζοντας την υπερδραστηριότητα σε εκείνες τις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη σκέψη αναφορικά με τους άλλους. Ομως οι επιστήμονες δεν είχαν εξετάσει εάν και σε ποιον βαθμό οι άνθρωποι εργάζονται σκληρότερα σε περίπτωση που βρίσκονται μπροστά σε ένα ακροατήριο, στοχεύοντας σε υψηλότερη ανταμοιβή.
Στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, ο Chib και οι συνεργάτες του ζήτησαν από 20 συμμετέχοντες να εκτεθούν σε κοινό, διευκρινίζοντας ότι το ύψος της χρηματικής αμοιβής θα εξαρτηθεί από την επίδοσή τους.
Ετσι, κατά την πρώτη φάση της έρευνας οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να παίξουν ένα βιντεοπαιχνίδι μπροστά σε ακροατήριο ενώ κατά τη δεύτερη φάση δεν τους παρακολουθούσε κανείς. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού η εγκεφαλική τους δραστηριότητα καταγραφόταν με τη βοήθεια της Λειτουργικής Απεικόνισης Μαγνητικού Συντονισμού.
Οταν οι συμμετέχοντες γνώριζαν ότι τους παρακολουθεί το κοινό, ο προμετωπιαίος φλοιός, το σημείο δηλαδή του εγκεφάλου που σχετίζεται με την κοινωνική γνώση και συγκεκριμένα με τις σκέψεις και τις προθέσεις των άλλων, ενεργοποιούνταν καθώς επίσης και ένα άλλο σημείο του φλοιού που σχετίζεται με την ανταμοιβή. Κατά τον τρόπο αυτό προκαλούνταν δραστηριότητα στο κοιλιακό ραβδωτό σώμα, μια άλλη περιοχή που παρακινεί τη δράση και τις κινητικές δεξιότητες.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ίδιας έρευνας, όλοι οι συμμετέχοντες (πλην δύο) είχαν καλύτερες επιδόσεις της τάξεως του 5% έως και 20%, όταν εκτίθεντο στα βλέμματα τρίτων.
«Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι οι άνθρωποι με κοινωνικό άγχος τείνουν να αποδίδουν καλύτερα», δηλώνει ο Chib, με τον ίδιο ωστόσο να εικάζει ότι πιθανόν το μέγεθος του ακροατηρίου να αυξάνει και το μέγεθος του άγχους ενός ατόμου.
