Τα χωριά του Βορειοανατολικού Παρνασσού είναι άξιοι εκπρόσωποι της ανάπτυξης του ορεινού τουρισμού και ένα από αυτά είναι η Τιθορέα. Ο αυστριακός ορειβάτης Michael Brome αναφέρει πως η Τιθορέα είναι η «πράσινη καρδιά του Παρνασσού» και η πλούσια βλάστηση, τα τρεχούμενα νερά και ο καθαρός αέρας τον δικαιώνουν. Σε αυτά προστίθενται τα αρχαιολογικά ευρήματα, οι οχυρώσεις και η φιλοξενία των ανθρώπων. Σε «άμεση αντιπαράθεση» με την άλλη πλευρά του βουνού (Αράχοβα, Δελφοί), που συχνά κατακλύζεται από τα αυτοκίνητα και τις φωνές των κουρασμένων από τους αστικούς ρυθμούς επισκεπτών, εδώ θα συναντήσετε πιο ζεστό και φιλικό πρόσωπο.
Ο δρόμος ήδη θα «χαϊδεύει» τους πρόποδες του Παρνασσού (2.455 μ.) όταν θα συναντήσετε την Κάτω Τιθορέα, εμπορικό κέντρο της περιοχής, γνωστή και με τα ονόματα Καλύβια ή Κηφισοχώρι εξαιτίας του ομώνυμου ποταμού. Λίγο ψηλότερα, καρφωμένη στις πλαγιές του βουνού, σε υψόμετρο 550 και στο χείλος ενός εντυπωσιακού φαραγγιού, του Καχαλά, είναι χτισμένη η Τιθορέα ή Βελίτσα, που στα σλαβικά σημαίνει «απάτητο μαντρί».
Ξεκινήστε με έναν καφέ στην πλατεία, κάτω από τον υπεραιωνόβιο πλάτανο, ενώ εύκολα μπορείτε να βρείτε και φαγητό. Ακολουθώντας επίσης το λιθόστρωτο σοκάκι που ξεκινά από την πλατεία, θα φθάσετε στην προτομή του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Από εδώ θα έχετε ωραία θέα στο φαράγγι του Καχαλά που μοιάζει να κατηφορίζει από τις κορφές του Παρνασσού και ίσως την επόμενη φορά θα έχετε χρόνο να περπατήσετε έως την περιοχή Ανατολικό, όπου βρίσκεται η σπηλιά – καταφύγιο του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Καλό είναι να ρωτήσετε και να δείτε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με τα ψηφιδωτά του 3ου-4ου αι., αλλά και το αρχαίο τείχος του 4ου π.Χ. αι. με το κάστρο που βρίσκεται στην είσοδο της Τιθορέας. Το χωριό απέχει περίπου 170 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
