Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η καλύτερη ομάδα του καιρού μας, αλλιώς δεν θα έφτανε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου θα προσπαθήσει να κερδίσει για τρίτη σερί φορά το τρόπαιο –πράγμα που έχει να συμβεί από τη δεκαετία του ’70. Από την άλλη, το ‘χει σε κακό της να προκριθεί μια φορά χωρίς να γίνει συζήτηση για τις αποφάσεις των διαιτητών στα παιχνίδια της: η Μπάγερν Μονάχου διαμαρτύρεται δικαίως για τουλάχιστον ένα πέναλτι, που ο τούρκος διαιτητής Τσακίρ δεν της έδωσε. Η φάση στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου δεν χρειάζεται καν τηλεοπτικό ριπλέι: ο Μαρσέλο απλώνει το χέρι και σταματά την μπάλα, όμως τρεις διαιτητές που είναι μπροστά στη φάση δεν βλέπουν (;) τίποτα. Παντοδύναμη η Ρεάλ εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου, που έλεγε και ο Θωμάς, παλιά, συμπληρώνοντας «ότι και τα δυο είναι χρήσιμα».
Κλασικό
Οι εφημερίδες της Βαρκελώνης έκαναν χθες πρώτο θέμα τις αποφάσεις του Τσακίρ –ίσως γιατί πριν από το παιχνίδι με την Μπάγερν ο αρχηγός της Ρεάλ είχε δηλώσει πως «το νταμπλ της Μπαρτσελόνα δεν μετράει μπροστά σε ένα ακόμα Τσάμπιονς Λιγκ της Βασίλισσας». Η «El Mundo Deportivo» κυκλοφόρησε με ένα ειρωνικό πρωτοσέλιδο, χαρακτηρίζοντας «κλασικό» τον τρόπο πρόκρισης της Ρεάλ. Είχε σε φωτογραφία τη φάση του χεριού του Βραζιλιάνου, και σημείωνε πως η Ρεάλ έφτασε στην πρόκριση χάρη «σε ένα πεντακάθαρο πέναλτι του Μαρσέλο που δεν σφυρίχτηκε, χάρη σε μια γκέλα του τερματοφύλακα Ούλριχ και χάρη στις επεμβάσεις του Νάβας». Η «Sport» είχε τίτλο «Ετσι, έτσι, έτσι προκρίνεται η Ρεάλ» κι έκανε και αυτή επίθεση στον τούρκο διαιτητή, σημειώνοντας πρωτοσέλιδα πως η Βασίλισσα τα κατάφερε «με νέα βοήθεια από τη διαιτησία και πολλή τύχη». Τίποτα από αυτά δεν είναι παράξενο. Παράξενη είναι η σιωπή των Γερμανών, δηλαδή της διοίκησης της Μπάγερν. Οι παίκτες της ομάδας (ο Βιδάλ, ο Μπόατενγκ κ.λπ.) έκαναν τα συνηθισμένα παράπονα με αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά αυτές είναι χρήσιμες μόνο για τα like των οπαδών. Η διοίκηση, δηλαδή ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε, δεν είπε τίποτα.
Παράταση
Θυμίζω ότι και πέρυσι στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό ματς με αντίπαλο τη Ρεάλ είχε πάλι αδικηθεί η Μπάγερν, αλλά ο Ρουμενίγκε είχε χαλάσει τον κόσμο! Η Ρεάλ είχε κερδίσει με 1-2 στο Μόναχο και πέρυσι, αλλά η Μπάγερν πήγε στο Μπερναμπέου κι όπως και φέτος έκανε ένα σπουδαίο ματς στέλνοντας την αναμέτρηση στην παράταση. Εκεί η Βασίλισσα επικράτησε τελικά με 4-2 με τον Ρονάλντο να σημειώνει τρία γκολ: χάρη σε αυτά έγινε ο πρώτος που έφτασε τα 100 γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως όλα αυτά μικρή σημασία έχουν σε σύγκριση με τους καβγάδες του τέλους. Πέρυσι οι πιθανότητες των Γερμανών να ολοκληρώσουν την ανατροπή και να προκριθούν είχαν ψαλιδιστεί στο 84′ όταν ο ούγγρος διαιτητής Κασάι είχε αποβάλει λανθασμένα με δεύτερη κίτρινη κάρτα τον Βιδάλ. Οι Βαυαροί είχαν ολοκληρώσει το ματς με δέκα παίκτες, λόγω αποβολής του Χάβι Μαρτίνεθ και στο πρώτο ματς στο Μόναχο και ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που η Μπάγερν έμεινε με παίκτη λιγότερο σε δύο σερί ευρωπαϊκούς αγώνες. Ομως ο Κασάι και οι συνεργάτες του έκαναν χειρότερα στην παράταση: επέτρεψαν στον Ρονάλντο να πετύχει το δεύτερο γκολ του από εμφανή θέση οφσάιντ, δεν απέβαλαν τον Ράμος, καθόρισαν το αποτέλεσμα. «Ο Κασάι είναι δολοφόνος» είχε πει στο τέλος του ματς ο Ρουμενίγκε. Φέτος δεν είπε τίποτα.
Δώδεκα
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί νόμιζαν πως φέτος ο Τσακίρ δεν θα αδικούσε την Μπάγερν μετά την περσινή φασαρία των Γερμανών: αλλά αν αρκούσε η φασαρία για να έχεις καλές διαιτησίες, η ιστορία του ποδοσφαίρου θα ήταν διαφορετική –η Ρεάλ π.χ. δεν θα είχε δώδεκα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Ο Ρουμενίγκε θεωρούσε ότι ο λόγος των καλών διαιτησιών των Ισπανών ήταν η μακρόχρονη παρουσία του προέδρου της ισπανικής ομοσπονδίας Ανχελ Μαρία Βιγιάρ στην Εκτελεστική Επιτροπή της UEFA. Φέτος ο Βιγιάρ βλέπει τα ματς από το σπίτι του, κινδύνεψε και με φυλακή, έχασε και την ομοσπονδία και τα ευρωπαϊκά ανάκτορα, αλλά η Ρεάλ πάλι πήρε τα σφυρίγματά της. Πιθανότατα η σιωπή του Ρουμενίγκε να έχει να κάνει με το ότι καταλαβαίνει πως η ομάδα του πληρώνει μια κάποια αντιπάθεια που δημιουργεί στις τάξεις της UEFA ο ίδιος. Ο γερμανός παράγοντας απαιτεί περισσότερα χρήματα, μιλάει για κλειστές λίγκες, υποχρέωσε την UEFA να δώσει κάποιες θέσεις της Εκτελεστικής της Επιτροπής στην ΕCA (European Club Association) που είναι δική του δημιουργία –όλα αυτά έχουν ένα κάποιο κόστος. Που η Μπάγερν το πληρώνει.
Λάμψη
Μπορεί πάντως να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά κι απλά να θαμπώνονται οι διαιτητές από τη λάμψη της Βασίλισσας: τίποτα δεν αποκλείεται. Ο πιο ωραίος πάντως ήταν χθες ο Μαρσέλο. «Η μπάλα βρήκε στο χέρι μου, δεν χρειάζεται να λέμε ψέματα» είπε ο Βραζιλιάνος και πρόσθεσε ότι «έτσι συμβαίνει με τους διαιτητές, μπορεί να κάνουν και λάθη, όλα είναι μέρος του παιχνιδιού». Την επόμενη φορά μπορεί να πει ότι «άλλες φορές ευνοούν τη Ρεάλ, κι άλλες φορές αδικούν τους άλλους –μιλάμε για πράγματα που συμβαίνουν».
Διαφορά
Μιλώντας για διαιτητές να σας πω ότι ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ διαφωνούν και για τον διαιτητή του τελικού. Ο ΠΑΟΚ, λένε, θέλει τον Σιδηρόπουλο και η ΑΕΚ τον Παπαπέτρου, αλλά η αλήθεια είναι κομμάτι διαφορετική: στην πραγματικότητα η ΑΕΚ δεν θέλει τον Σιδηρόπουλο και ο ΠΑΟΚ δεν θέλει τον Παπαπέτρου –για τους μυημένους στα της ελληνικής διαιτησίας υπάρχει διαφορά. Επειδή η ίδια ακριβώς κατάσταση υπήρχε και πέρυσι, είχε παίξει στον τελικό του Βόλου ο Κομίνης –φέτος αυτό δεν γίνεται.
Αδικία
Βέβαια η ρημάδα η ζωή είναι άδικη. Διότι το να μη θέλει η ΑΕΚ τον Σιδηρόπουλο και ο ΠΑΟΚ τον Παπαπέτρου είναι η επιτομή της αχαριστίας. Για να παίξει ο Σιδηρόπουλος έναν τελικό κάποτε με τους επόπτες του ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής ανέλαβε τη διοργάνωση –η ΑΕΚ ήθελε τότε μόνο να είναι ευχαριστημένος ο διαιτητής και τίποτα άλλο. Οσο για τον κακόμοιρο τον Παπαπέτρου, μόνο γκολ δεν έχει βάλει φέτος για χατίρι του ΠΑΟΚ: τι άλλο να κάνει για να τον θέλει ο Τεβεκέλης παρόντα στον τελικό; Εγώ πάλι, επειδή δεν θέλω να καβγαδίζουν, έχω τη λύση: να παίξει ένα ημίχρονο ο Σιδηρόπουλος και ένα ο Παπαπέτρου. Αλλά και πάλι μπορεί να τσακωθούν για το ποιος θα κλείσει το πρόγραμμα…