Η πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά έρχεται στην πιο επίκαιρη στιγμή να βάλει φρένο στους αλλεπάλληλους τυχοδιωκτισμούς μιας κυβέρνησης που μετρά τις ανάγκες της χώρας με μόνο μέτρο την πολιτική της επιβίωση και τη μικροκομματική της επιδίωξη.
Είναι αλήθεια ότι παρά τις συνεχείς μας εκκλήσεις η αναγκαία όσο ποτέ εθνική συνεννόηση και η αδήριτη ανάγκη να χαραχθεί μια εθνική στρατηγική βιώσιμη δεν κατέστη δυνατή. Η ώρα μηδέν, όμως, πλησιάζει.
Φθάσαμε ένα μόλις βήμα πριν από την τυπική έξοδο από τα Μνημόνια με μια κυβέρνηση να καταθέτει προτάσεις που απορρίπτονται. Να συμπεριφέρεται στους θεσμούς και τη Δημοκρατία με τρόπο αυταρχικό και πρακτικές ολοκληρωτισμού. Να δηλητηριάζει τη δημόσια ζωή με μια ατέρμονη σκανδαλολογία. Να ανοίγει απερίσκεπτα εθνικά θέματα χωρίς σχεδιασμό και προοπτική. Να αυθαιρετεί πάνω στην ανέχεια και την απόγνωση του λαού, κάνοντας επιλεκτικές πολιτικές επαιτείας.
Σε μια εποχή που η περιοχή μας βρίσκεται σε αναβρασμό. Οι τουρκικές προκλήσεις εντείνονται με σχέδιο και βρίσκουν απέναντί τους ανοιχτό πεδίο. Οι νέοι διακανονισμοί επιταχύνονται. Η σύγκρουση γεωστρατηγικών συμφερόντων οξύνεται. Η χώρα παραπατά.
Το ερώτημα καθίσταται δραματικό:
Ποιος θα διαπραγματευτεί και στο όνομα ποιου σχεδιασμού την επόμενη μέρα; Ποιος έχει τη φερεγγυότητα να δεσμευτεί για τα πρώτα κρίσιμα βήματα που θα πρέπει να γίνουν; Ποιος έχει το κύρος να επιβάλει με όρους αξιοπιστίας και δημοκρατικής νομιμοποίησης και εκφράζοντας ευρύτατη λαϊκή και κοινοβουλευτική πλειοψηφία τη νέα θέση της χώρας;
Η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή που πρότεινε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής θέλει να οδηγήσει στο λαϊκό ακροατήριο τις πραγματικές προϋποθέσεις, προτάσεις, επιλογές και απαντήσεις των πολιτικών δυνάμεων στα κρίσιμα και αγωνιώδη αυτά ερωτήματα. Να είναι το έναυσμα μιας αντίστασης και θετικής διεξόδου κι όχι μιας επανάληψης των οπερετικών προσωπικών συγκρούσεων στις οποίες γίναμε μάρτυρες ώς τώρα.
Είναι φανερό έπειτα από όλα αυτά ότι την κρίση ηγεσίας και την πολιτική απονομιμοποίηση μιας κυβέρνησης δίβουλης, δίγλωσσης, αναποφάσιστης και ταλαντευόμενης από θέση σε θέση και από στόχο σε στόχο δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει ο σημερινός κοινοβουλευτικός συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων. Φρόντισε ο Πρωθυπουργός να κλείσει όλες τις πόρτες μία προς μία εγκλωβισμένος στα αδιέξοδα που δημιούργησε. Και, βέβαια, δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον η στάση της ΝΔ που υποτάσσεται στις εσωκομματικές της αντιφάσεις και μένει μετέωρη και αμήχανη στη στρατηγική του «ώριμου φρούτου». Ούτε μπορεί ο τόπος να αντέξει μια μακροχρόνια προεκλογική περίοδο πορευόμενος σε κλίμα πόλωσης και διχασμού, όταν θα έπρεπε να πάρει κρίσιμες αποφάσεις την επόμενη κιόλας μέρα της εξόδου από το Μνημόνιο.
Σε μια τέτοια στιγμή μόνο ο λαός έχει τον λόγο να δώσει την κατά την κρίση του λύση στο αδιέξοδο.