Τέσσερις ημέρες τώρα, όλη η Γαλλία για αυτούς μιλάει. Οχι μόνο γιατί κατάφεραν να «καταλάβουν» την παραδοσιακή, συνδικαλιστική διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στο Παρίσι προκαλώντας εκτεταμένα επεισόδια και υλικές ζημιές –κατέστρεψαν συνολικά 31 καταστήματα και 16 οχήματα. Ούτε «απλώς» γιατί πυροδότησαν ένα μπαράζ καταγγελιών από την αντιπολίτευση περί καθυστερημένης και ανεπαρκούς αντίδρασης της αστυνομίας. Αλλά γιατί το Σάββατο προγραμματίζεται στη γαλλική πρωτεύουσα, με πρωτοβουλία ενός βουλευτή της ριζοσπαστικής Αριστεράς, νέα διαδήλωση εναντίον της πολιτικής του Εμανουέλ Μακρόν –και οι Αρχές φοβούνται πως το διαβόητο Black Block θα επιχειρήσει πάλι να «τα σπάσει».
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, άλλωστε, όταν πρωτοεμφανίστηκε στη Γερμανία, αυτό το αναρχικό, αντικαπιταλιστικό, αντιφασιστικό κίνημα έχει δώσει το μαυροντυμένο, βίαιο «παρών» του από την Ιταλία μέχρι τις ΗΠΑ και τον Καναδά και από την Ελλάδα μέχρι την Αίγυπτο και τη Βραζιλία. Ενα μέλος του Black Bloc, o 24χρονος «Γιόχαν», παρουσίασε χθες στη «Libération» τη δική του οπτική, εξηγώντας τη «φιλοσοφία» και τη «στρατηγική» ενός κινήματος που θεωρεί τη βία ένα θεμιτό μέσο εναντίον της «καπιταλιστικής σαπίλας» και της «κρατικής καταστολής». Τα συμπεράσματα, δικά σας.
Η τακτική. «Το Black Bloc δεν είναι ούτε κόμμα ούτε κίνημα, είναι μια τακτική, ένα εργαλείο, ένας τρόπος πολιτικής δράσης. Το Black Bloc συγκροτείται ανά περίπτωση, για ένα συγκεκριμένο γεγονός, κατόπιν διαλύεται αμέσως. Δεν υπάρχει καμία μακροπρόθεσμη πολιτική στρατηγική. Συνασπίζει ανθρώπους με διαφορετικά υπόβαθρα, νέους, γέρους, από ετερογενείς κοινωνικές τάξεις. Την Τρίτη υπήρχαν στην πομπή στο Παρίσι σύντροφοι από πολλές χώρες της Ευρώπης, γιατί η μάχη μας είναι διεθνιστική: ο καπιταλισμός δίνει μια παγκοσμιοποιημένη μάχη, το ίδιο πρέπει να είναι και η αντίστασή μας».
Η βία. «Είναι πολύ ενοχλητικό να βλέπεις να επανέρχεται την επομένη κάθε δράσης του Black Bloc αυτή η πολιτικομιντιακή γλώσσα που επιμένει αποκλειστικά στη βίαιη πλευρά της. Προσπαθούν να απαξιώσουν τη δράση του με αυτό το σλόγκαν της βίας για τη βία. Στην πραγματικότητα, το Black Bloc δεν έχει τίποτα το απολιτικό. Δεν χτυπάει στα τυφλά. Σκοπός του είναι να αναδείξει την κοινωνική σύγκρουση, τη λογική της καταστολής. Το κράτος ασκεί καθημερινά μια ύπουλη πίεση σε διάφορες ομάδες του κοινωνικού συνόλου: τους εξόριστους, τους παράτυπους μετανάστες, τους καταληψίες, κάποια φοιτητικά κινήματα, τους ανέργους».
Οι στόχοι. «Το Black Bloc πριμοδοτεί τις συντονισμένες και ταχείες δράσεις. Υπάρχουν προφανείς στόχοι, τα McDonald’s, οι αντιπροσωπείες πολυτελών αυτοκινήτων, οι τράπεζες και, φυσικά, τα κυβερνητικά κτίρια, τα αστυνομικά τμήματα. Επικεντρώνεται στα σύμβολα του κράτους και του καπιταλισμού. Οσο για τις στάσεις λεωφορείων, τα παγκάκια κ.λπ., που ενίοτε καταστρέφονται, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βλήματα, αλλά πάνω από όλα ενσαρκώνουν τη χωροταξική οργάνωση που αποφασίζει μονομερώς το κράτος ώστε να ρυθμίσει την κοινωνία».
Η πολιτική. «Το Black Bloc δεν ανήκει σε κανένα πολιτικό κόμμα. Ακριβώς επειδή συνασπίζει ανθρώπους που οργανώνονται πέρα από τα παραδοσιακά πολιτικά σύνορα. Το Black Bloc απορρίπτει εξίσου τόσο το Σοσιαλιστικό Κόμμα όσο και την Ανυπότακτη Γαλλία. Και δεν κηδεμονεύεται από συνδικαλιστικές ενώσεις. Η συνδετική βάση είναι αναρχικής, αντικαπιταλιστικής έμπνευσης, αλλά το Black Bloc είναι κυρίως ένας απροσδιόριστος αστερισμός, που γεννιέται και εξαφανίζεται μόλις ολοκληρώσει την έκφρασή του».
