Ο τίτλος, «κλεμμένος» από το περσινό Athens Pride, είναι, κατά τη γνώμη μου, το αυτονόητο συμπέρασμα και σχόλιο στο οποίο μπορεί να καταλήξει κάποιος διαβάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας της TUI για τη νεολαία της Ευρώπης. Διότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι πολίτευμα που επιδιώκει και χρειάζεται εκπαιδευμένους πολίτες. Και αν ούτε καν ένας στους δέκα νέους Ελληνες δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς, ίσως δεν φταίνε μόνο οι θεσμοί. Πιθανόν να μην έμαθε κάτι καλά στο σχολείο του. Με δεδομένο δε ότι οι σημερινοί 26άρηδες είναι η γενιά του Δεκέμβρη του 2008, φαίνεται ότι εκείνος ο Δεκέμβριος δεν τελείωσε ακόμη. Βλέποντας πιο διεξοδικά τις αναφορές της έρευνας, διαπιστώνεις τον φαύλο κύκλο της εσωστρέφειας στον οποίον είναι παγιδευμένοι οι νέοι ιδιαίτερα στη χώρα μας. Απαξιώνουν λοιπόν την πολιτική, τη Βουλή, τα κόμματα. (Ως «επανάσταση» στο σύστημα ενώ, από την άλλη, εξακολουθούν να ζητούν ρουσφέτια από βουλευτές.) Από πού όμως αντλούν τις πληροφορίες, βάσει των οποίων διαμορφώνεται το πολιτικό τους κριτήριο; Από πού ενημερώνονται; Στην Ελλάδα σχεδόν τρεις στους πέντε από το Facebook. (Ελάχιστα λιγότεροι από τους νέους στην Πολωνία, μια χώρα όπου υπάρχει έλλειμμα ελευθεροτυπίας.) Δηλαδή ενημερώνονται… μεταξύ τους. Από τους φίλους τους και από κάποιους που αυτoαναγορεύονται πολιτικολόγοι. Και που, στην πλειονότητά τους, κάνουν αναλύσεις χρησιμοποιώντας τσιτάτα και ανέκδοτα. Αυτό ακριβώς δηλαδή που γινόταν παλιά στα καφενεία. Το ότι το «όχημα» είναι η τεχνολογία και οι κουβέντες (συνειδητά δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «συζητήσεις») δεν γίνονται υπό τους ήχους που κάνουν τα πούλια στο τάβλι, δεν αλλάζει την ουσία.
Υπό αυτήν την έννοια, μπορώ εύκολα να καταλάβω και το δίπολο μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας που διαπιστώνει ο Γιώργος Παππάς. Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση και το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο που το διαμορφώνουν. Οπως και να το κάνουμε, εμείς μπορεί να έχουμε καλύτερο ήλιο και καλύτερο τσίπουρο, στη Γερμανία όμως έχουν καλύτερη παιδεία.