Δεν είναι το άτοπο της σύγκρισης. Οτι, ας πούμε, ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια όταν λέει πως «οι διμοιρίες των ΜΑΤ δεν είναι σε καμία περίπτωση όσες και οι offshore της κυρίας Μαρέβας Μητσοτάκη». Είναι το ανοίκειο του ύφους, το αντιθεσμικό, φανατικό, μισαλλόδοξο ύφος. Είναι και η αλαζονεία του συντάκτη. Αυτή η ξεχειλωμένη αυτοπεποίθηση, η υπέρμετρη πίστη στον εαυτό του, που τον κάνει να πιστεύει ότι ο φτηνός εξυπνακισμός είναι αποστομωτικό ευφυολόγημα –«Το να συζητά ο κ. Μητσοτάκης για την αντιμετώπιση της φτώχειας είναι σαν να συζητά εκδοροσφαγέας με ανυπόμονα αμνοερίφια πότε επιτέλους θα έρθει το Πάσχα» γράφει πιο πάνω. Μα πώς το σκέφτηκε;
Και πάλι. Αυτή η ανακοίνωση της εξουσίας θα ήταν απλώς για τον κάλαθο των αχρήστων εάν δεν ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό μιας γενικότερης βαναυσότητας. Από τον υπεύθυνο του γραφείου Τύπου έως τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, και από τους υπουργούς του έως τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο πολιτικός χουλιγκανισμός δεν έχει γίνει μόνο κυρίαρχο ρεύμα στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εχει γίνει και η επίσημη γλώσσα τους, είναι η μοναδική τους σκέψη, ο μοναδικός τρόπος να δρουν πολιτικά και να υπάρχουν. Βρίζουν όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, βρίζουν όταν δεν συμφωνούν τα ίδια τα γεγονότα μαζί τους, βρίζουν όποιον τους το επισημαίνει, βρίζουν όποιον απαντά στις ύβρεις τους.
Σε αυτό το διχαστικό «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας» χωρούν τα πάντα. Τα άλλα κόμματα, ο Τύπος που δεν στηρίζει την εξουσία, το υποτιθέμενο «σύστημα Μητσοτάκη – Μαρινάκη» το οποίο κοσμεί τις τελευταίες ημέρες τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που στηρίζουν την εξουσία. Αυτό υποτίθεται ότι είναι το «μαύρο μέτωπο» που ανακάλυψε ο Πρωθυπουργός. Αλλά το μαύρο μέτωπο είναι στην πραγματικότητα γύρω του. Αν δεν είναι μέσα του.
Τελευταία Νέα