«Οποιος δεν είναι φίλος μας είναι εχθρός μας» είναι το κεντρικό δόγμα του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο με προσωπική σφραγίδα του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στήνει σκηνικό ακραίας πόλωσης στον δρόμο προς τις εκλογές. Το συγκεκριμένο δόγμα δεν είναι έμπνευσης ΣΥΡΙΖΑ, έχει ακολουθηθεί πολλές φορές στο παρελθόν από διάφορα συστήματα εξουσίας, χωρίς όμως ιδιαίτερα αποτελέσματα.
Η κυβέρνηση πιεζόμενη πολλαπλά και δοκιμαζόμενη σε πολλά πεδία επενδύει στο διχασμό. Εξάλλου, στο πρωθυπουργικό επιτελείο αντιλαμβάνονται τις προσεχείς εκλογές ως ένα είδος «τελικής αναμέτρησης», και με μια πολιτική προτεσταντική θεώρηση αναφέρονται στις δυνάμεις του καλού έναντι των δυνάμεων του κακού. Ουσιαστικά, στην παρούσα χρονική περίοδο για μια ακόμη φορά ο Τσίπρας και η σκληρή ηγετική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να κατασκευάσουν έναν εσωτερικό εχθρό του λαού. Κλασική αρχή στην πολιτική είναι ότι εάν δεν υπάρχει εχθρός θα πρέπει να κατασκευαστεί.
Και αυτός ο εχθρός στην παρούσα χρονική στιγμή είναι για τον Πρωθυπουργό και τους συνοδοιπόρους του ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο εφοπλιστής, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και ιδιοκτήτης της ALTER EGO A.E. που εκδίδει τις ιστορικές εφημερίδες «ΤΑ ΝΕΑ» και «Το Βήμα», στις οποίες εξαπολύθηκε λυσσαλέα, απροκάλυπτη και προσβλητική επίθεση με αποκορύφωμα τον βαρύτατα προσβλητικό χαρακτηρισμό «σκουπιδότοπος» που χρησιμοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Με ανύπαρκτα στοιχεία, κεντρικά κυβερνητικά στελέχη κατηγορούν τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον οποίο παράλληλα έχουν αναγορεύσει σε κεντρικό πολιτικό αντίπαλο. Το ενδιαφέρον για τη στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου είναι η επιλογή να αφήσουν στην άκρη τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως προκύπτει από τις εσωτερικές τους συζητήσεις, και να αναδείξουν ένα νέο σενάριο –εκείνο των πολιτικών βλέψεων του επιχειρηματία.
Η στοχοποίηση Μαρινάκη, τον οποίο αρχικά είχε αποκαλέσει το Μέγαρο Μαξίμου με non paper «ναρκέμπορο διωκόμενο», παραβιάζοντας ευθέως το τεκμήριο της αθωότητας, δεν έγινε τυχαία. Το πρωθυπουργικό επιτελείο θέλει στο δρόμο για τις εκλογές να υπάρχει διαμορφωμένο κλίμα έντασης και διχασμού με μύδρους και καταγγελίες κατά των τρισκατάρατων ΜΜΕ που κατά τους ίδιους βαρύνονται με όλα τα δεινά του κόσμου. Σε μια φάση που η κυβέρνηση είναι σε αδιέξοδο, με πολλαπλά μηνύματα από τον κύκλο των πιστωτών που θολώνουν την «καθαρή έξοδο», ως κεντρικό αφήγημα του Πρωθυπουργού επελέγη η δαιμονοποίηση τών κατά το Μέγαρο Μαξίμου αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κίνηση του διευθυντή του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού Θανάση Καρτερού να γράψει ένα άκρως επιθετικό κείμενο στο facebook με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για «ΤΑ ΝΕΑ» και «Το Βήμα» τα οποία, σημείωσε, δεν είναι απλά σκουπιδότοπος, αλλά «συστοιχία χημικού και βιολογικού πολέμου, πυροβολαρχία θανάτου, της δημοσιογραφίας και της αλήθειας», εξέφρασε πλήρως τον Τσίπρα και τον Τζανακόπουλο.
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου, ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης αναδεικνύεται σε νέο πολιτικό καθοδηγητή της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιχείρημα που διαδόθηκε με ταχύτητα φωτός σε φιλικά blog και site, αλλά και στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο εφοπλιστής με τη δήλωσή του ξεκαθάρισε ότι δεν έχει καμία σχέση με την αξιωματική αντιπολίτευση και τον αρχηγό της και αντίθετα έχει βοηθήσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έχει συναντηθεί με τον Αλ. Τσίπρα.
Βέβαια, ο σχεδιασμός αποτυπώνεται πλήρως στο κείμενο του Καρτερού όταν αναφέρεται στη σύγκρουση που θα γίνει ακόμα πιο σφοδρή όσο πλησιάζει το τέλος της μαύρης περιόδου των Μνημονίων και θα αναμετρηθούν οι δύο Ελλάδες. Και η γραμμή δόθηκε πλήρως από την «Αυγή» με το προχθεσινό πρωτοσέλιδο υπό τον τίτλο «Πολιτική σύγκρουση με το μαύρο μέτωπο» που έχει στόχο την παλινόρθωση της πιο εκφυλισμένης εκδοχής του παλαιού πολιτικού συστήματος της ολιγαρχίας.
Η γενικευμένη επίθεση εναντίον όσων το Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί εχθρούς της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για επιχειρηματίες, είτε για ιδιοκτήτες ΜΜΕ, είτε πολιτικά κόμματα, έχει την προσωπική σφραγίδα του ίδιου του Τσίπρα. Η στρατηγική είναι «πόλωση μέχρις εσχάτων» και, όπως λένε έμπειρα πολιτικά στελέχη, συνδέεται με τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών το προσεχές φθινόπωρο. Και αυτό, διότι όπως εξηγούν, παράγοντες με μακρά πολιτική εμπειρία, η αύξηση της έντασης στην παρούσα φάση και η δημιουργία εχθρών έχουν μόνο εκλογική στόχευση.
«Δεν αντέχει καμία κυβέρνηση να συντηρήσει ένα άκρως διχαστικό και πολωτικό κλίμα για μεγάλο χρονικό διάστημα» υπογραμμίζουν και συμπληρώνουν ότι οι κινήσεις της, σε συνδυασμό με τα αρνητικά μηνύματα από τους πιστωτές για τις συντάξεις και το αφορολόγητο, ενισχύουν το εκλογικό σενάριο του φθινοπώρου.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Μέγαρο Μαξίμου, όσο και εάν επιμένει να δηλώνει πως δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές, θα συνεχίσει να κινείται σε μια λογική πλήρους απαξίωσης σε όλα τα επίπεδα όσων εχθρεύονται την κυβέρνηση, κατά το πρωθυπουργικό επιτελείο, και θα στοχοποιούνται στον ύψιστο βαθμό.
Κεντρικός μοχλός της κυβέρνησης είναι, σύμφωνα με παράγοντες της αντιπολίτευσης, ένα τμήμα της Δικαιοσύνης και διάφορες αμαρτωλές υποθέσεις από το παρελθόν για τις οποίες, όπως λένε κυβερνητικά στελέχη, βαρύνεται ο δικομματισμός.
«Κυνήγι μαγισσών». Στο πλαίσιο της επιχείρησης αποδυνάμωσης των παλαιών κομμάτων και πολιτικών, αλλά και της απαξίωσης επιχειρηματιών, ουσιαστικά στήνονται «λαϊκά δικαστήρια» και γίνεται «κυνήγι μαγισσών», παρά την περί του αντιθέτου διαβεβαίωση του Μεγάρου Μαξίμου. Το επόμενο διάστημα θα αξιοποιηθεί πλήρως το σκάνδαλο Novartis (θα εστιάσουν κυρίως στον αντιπρόεδρο της ΝΔ Αδωνη Γεωργιάδη), όπως βέβαια και άλλες υποθέσεις, π.χ. η Siemens, το ΚΕΕΛΠΝΟ (αν και όπως λέει η αντιπολίτευση η υπόθεση οδηγείται σε φιάσκο με τις αναιρέσεις καταθέσεων), τα Paradiseκαι PanamaPapers, ενώ η ΝΔ επιμένει ότι είναι σε εξέλιξη η «εργαλειοποίηση» της Δικαιοσύνης.
Ηδη, ως ένας ακόμα εχθρός της κυβέρνησης εμφανίζεται το «Πρώτο Θέμα» και ο Θέμος Αναστασιάδης, μέσω δημοσιευμάτων σε φιλικά ΜΜΕ εστιάζουν στον ιδιοκτήτη του Action Διονύση Παναγιωτάκη και αναφέρονται στη φιλική του σχέση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία το πρόσφατο πρωτοσέλιδο φιλοκυβερνητικής εφημερίδας που αναφέρεται στην ύπαρξηoffshore εταιρείας η οποία κατά την εφημερίδα φέρεται να χρηματοδοτεί τόσο τις επιχειρήσεις της Μαρέβα Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη όσο και την αντιπολιτευόμενη εφημερίδα.
Σιωπητήριο στο Υπουργικό
Η επιλογή του Μεγάρου Μαξίμου έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση και εντός των τειχών της κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι επειδή είναι κεντρική απόφαση του ίδιου του Τσίπρα δεν υπάρχουν, μέχρι στιγμής, δημόσιες διαφοροποιήσεις. Ομως, ακόμα και η σιωπή πολλών λέει πολλά τα πρώτα κρίσιμα εικοσιτετράωρα της κεντρικής απόφασης για μετωπική σύγκρουση.
Την ίδια στιγμή υπάρχει από ευρύτερους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους η εκτίμηση ότι τα όσα γίνονται πλήττουν την εικόνα του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο ποτέ στο παρελθόν δεν είχε επιτεθεί με τέτοια ένταση και σφοδρότητα κατά προσώπων που θεωρεί εχθρούς. Επίσης ουδέποτε διανοήθηκε κανείς από το πρωθυπουργικό επιτελείο αλλοτινών εποχών να προδικάσει τι θα συμβεί με διάφορες υποθέσεις που ερευνώνται και να πλήξει στην καρδιά του το κράτος δικαίου, αμφισβητώντας το κατοχυρωμένο εδώ και αιώνες τεκμήριο της αθωότητας. Και αυτή είναι μια διαπίστωση που κάνουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους ορισμένοι υπουργοί.
Μάλιστα, μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να αποκαλείται «σκουπιδότοπος» ο ιστορικότερος δημοσιογραφικός οργανισμός της χώρας με έναν αιώνα παρουσία στον τόπο. Και υπενθύμιζε ότι πάρα πολλοί υπουργοί έχουν παραχωρήσει συνεντεύξεις στις εφημερίδες του ομίλου. Επί της ουσίας, όπως λένε πρόσωπα με υψηλό κύρος και μακρά διαδρομή στο Κοινοβούλιο, ουδέποτε είχε παρακαμφθεί η βασική διάκριση των εξουσιών που αποτελεί θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας. Ακόμη διατυπώνεται έντονος προβληματισμός και για την ενέργεια να κινηθεί η κυβέρνηση με διχαστικό λόγο σε μια περίοδο κατά την οποία πρέπει να υπάρχουν συγκλίσεις, συναινέσεις και συνεννοήσεις, στο μέτρο του εφικτού, με φόντο τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, όπως λένε οι πιο ψύχραιμοι. Υπάρχουν ορισμένοι βουλευτές που διατυπώνουν –έστω και χαμηλοφώνως –την άποψη ότι ο κεντρικός στόχος της κυβέρνησης είναι η ομηρεία των πολιτικών αντιπάλων της, και αυτό είναι μια επιλογή που δεν είναι win win.
Βέβαια, όπως έλεγε ο μεγάλος θεωρητικός της στρατηγικής Σουν Τζου, «στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν από την ήττα».
