Από εκείνα τα παιδιά στον Ρέντη που σου δίνουν την εντύπωση πως ήταν πάντα εκεί. Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και πάντα πίσω, στο φόντο, στα όρια της ανωνυμίας. Μια μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό, από εκείνες που δεν ξέρεις πραγματικά πότε ξεκινούν και πότε τελειώνουν. Η τέχνη της υπομονής, αρετή για κάθε τερματοφύλακα. Κοντά μία δεκαετία που ο Λευτέρης Χουτεσιώτης περίμενε για μια «ολόκληρη» ευκαιρία. Για ένα ενενηντάλεπτο στο πρωτάθλημα. Στην επαγγελματική ομάδα από το 2014 (το συμβόλαιό του ολοκληρώνεται την 1η Ιουλίου). Το ντεμπούτο του το έκανε τον Απρίλιο (3/4) του 2016. Του έδωσε ο Μάρκο Σίλβα το δικαίωμα να φορέσει τα γάντια για επτά λεπτά, κόντρα στον Πανθρακικό στην 28η αγωνιστική. Τελικό σκορ 4-0. Οπως δηλαδή και την περασμένη Κυριακή, με τον Παναιτωλικό. Δύο χρόνια μετά: στην πρώτη παρουσία του στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού, στη Σούπερ Λίγκα. Ενδιάμεσα κάποιες σκόρπιες συμμετοχές στο Κύπελλο. Δύο φορές τον Δεκέμβριο του 2016 στα Χανιά (0-4) και στη Σπάρτη (0-1), άλλες δύο τον Δεκέμβριο του 2017 στην έδρα του Πλατανιά (0-2), αλλά και τον Ιανουάριο του 2018 με τον ίδιο αντίπαλο στο Γεώργιος Καραϊσκάκης (2-0), όπου φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο ντεμπούτο του Οσκαρ Γκαρσία στον πάγκο.
Ετοιμος
Ολες μαζί έξι συμμετοχές σε μία τετραετία, στην οποία μάλιστα ακόμη δεν έχει παθητικό! Πρέπει να του προκύπτει μέσος όρος κάπου διακόσιες προπονήσεις για κάθε ματς. Πώς αλλιώς να γίνει όμως, όταν μιλά κανείς για τη θέση τερματοφύλακα του Ολυμπιακού. Ο Ρομπέρτο, ο Καπίνο, ο Λεάλι της Γιουβέντους και ο Προτό τού έκρυψαν τον ήλιο. Πώς να κερδίσεις από αυτούς το δικαίωμα; Πώς να τους πάρεις έστω ένα δευτερόλεπτο; Ενας παίζει. Οι άλλοι περιμένουν στη σειρά τους.
Ηξερε φυσικά. Και ακόμη ξέρει πως «είναι μια θέση που απαιτεί αρκετή ωριμότητα. Χρειάζεται μεγάλη υπομονή για έναν νέο τερματοφύλακα. Υπομονή και επιμονή» έλεγε τον Ιανουάριο του 2017 μπροστά στο ανοιχτό μικρόφωνο της Nova. Εκεί όπου παραδέχτηκε πως ακόμη και περιμένοντας ζει το όνειρό του: «Κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω. Τα χρόνια έχουν περάσει τόσο γρήγορα. Εύχομαι σε οποιοδήποτε παιδί να ζήσει αυτό που ζω κι εγώ αυτήν τη στιγμή». Ηταν η εποχή του Ρέτσου, του Ανδρούτσου και του Νικολάου. Τώρα είναι η δική του, και του Μάριο Βρουσάι. Ο Χουτεσιώτης βεβαίως τον Ιούλιο κλείνει τα 24. Είναι της γενιάς των –κολλητών του –Μανώλη Σιώπη και Κώστα Φορτούνη. Αλλη η ποδοσφαιρική ηλικία του τερματοφύλακα όμως, και άλλη των υπολοίπων. Ειδικά αν δεν του προέκυψε να βρει νωρίς τον χρόνο συμμετοχής που θρέφει και… μεγαλώνει.
Την Κυριακή με τον Παναιτωλικό απέδειξε πως είναι έτοιμος. Το απέδειξε πρωτίστως στον εαυτό του. Ετοιμος σωματικά, αλλά και πνευματικά για να ανταποκριθεί στην πρόκληση της ευκαιρίας, με τον Πέδρο Μαρτίνς μάλιστα στις κερκίδες να κρατά… σημειώσεις για την επόμενη σεζόν και αναπόφευκτα το επόμενο ρόστερ. «Μα τι πιάνει σήμερα» απόρησε κάποια στιγμή ο Τραϊανός Δέλλας από τον πάγκο των φιλοξενουμένων. Σάμπως όμως ο Τράι τον είχε ξαναδεί τον Χουτεσιώτη; Και μαζί του βεβαίως και όλοι εμείς. «Είναι παίκτης της ομάδας, η δουλειά του είναι όταν αγωνίζεται να κάνει αυτό που έκανε σήμερα. Ηταν εξαιρετικός. Είναι παίκτης του Ολυμπιακού» τον προσγείωσε ο Χρήστος Κόντης τον 24χρονο πορτιέρο. Είναι βέβαιο όμως πως κι εκείνος καμάρωνε για ένα από τα παιδιά που αποτελούν παράδειγμα θέλησης και επαγγελματισμού.
Οι Ερυθρόλευκοι αύριο στην τελευταία αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος ταξιδεύουν στα Γιάννινα. Φτάνουν στον τερματισμό έχοντας κατά νου περισσότερο όσα ακολουθούν και λιγότερο όσα προηγήθηκαν σε αυτήν τη δύσκολη σεζόν. Ο Λευτέρης Χουτεσιώτης μπορεί άμεσα να φτάσει στο αγαπημένο του 7, σε συμμετοχές. Λίγο πριν από την ώρα της κρίσης. Για όλους…
Τελευταία Νέα