Το οικογενειακό ιστορικό παχυσαρκίας, η υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία, ο διαβήτης τύπου 2 και η στεφανιαία νόσος, θα πρέπει να θεωρούνται παράγοντες υψηλού κινδύνου για την πρώιμη εκδήλωσης και τη σοβαρότητα της παχυσαρκίας, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυποFrontiers in Endocrinology.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μεσσίνα στην Ιταλία, με επικεφαλής τον Δρ Ντομενικο Κορικα, αξιολόγησαν τους συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνου στους γονείς, τα αδέρφια και τους παππούδες παιδιών που ήταν παχύσαρκα και διαπίστωσαν ότι όσοι μικρότερο ήταν το παιδί, τόσο πιο σοβαρή η παχυσαρκία. Τα παιδιά με σοβαρής μορφής παχυσαρκία είχαν επίσης ενδείξεις ινσουλινοαντίστασης, η οποία με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση διαβήτη τύπου 2.
«Η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ παιδικής παχυσαρκίας και του οικογενειακού ιστορικού παχυσαρκίας αλλά και καρδιαγγειακών και μεταβολικών παθήσεων, όπως η υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία, ο διαβήτης τύπου 2 και η στεφανιαία νόσος», εξηγεί ο Δρ Κορικα και προσθέτει ότι «παρατηρήσαμε πως το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας δεν σχετίζεται απλά με μια αύξηση στη διάγνωση του προβλήματος, αλλά και με τη σοβαρότητα της παχυσαρκίας στα μικρά παιδιά. Κι αν αυτό εξακολουθεί να ισχύει, τα παιδιά αυτά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιαγγειακών και μεταβολικών επιπλοκών στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής τους».
Στο πλαίσιο της μελέτης, πάνω από 250 υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά, 2-17 ετών, είχαν παραπεμφθεί από τον οικογενειακό γιατρό σε παιδιατρική ενδοκρινολογική κλινική στο Πανεπιστήμιο της Μεσσίνα, για ιατρική αξιολόγηση. Εν ολίγοις έγινε μέτρηση ύψους και βάρους, ελήφθησαν δείγματα αίματος για την μέτρηση της γλυκόζης και των λιπιδίων, ενώ καταγράφηκαν και πληροφορίες για τους γονείς, τα αδέρφια και τους παππούδες των παιδιών, ως προς το ιστορικό παχυσαρκίας και τα καρδιαγγειακά και μεταβολικά νοσήματα που έπασχαν.
Η συνδυαστική αξιολόγηση των δεδομένων επιβεβαίωσε παλαιότερες μελέτες που είχαν δείξει ότι το οικογενειακό ιστορικό παχυσαρκίας αύξανε τον κίνδυνο παιδικής παχυσαρκίας.
Αν οι γονείς, τα αδέρφια και οι παππούδες υπέφεραν από καρδιαγγειακά και μεταβολικά νοσήματα, αυξανόταν η πιθανότητα πρώιμης εκδήλωσης και σοβαρής παχυσαρκίας στα παιδιά.
Χωρίζοντας τα παιδιά σε τρεις ηλικιακές ομάδες οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα παιδιά κάτω από οκτώ ετών ήταν αυτά με τη σοβαρότερη παχυσαρκία. Και καθώς η παιδική παχυσαρκία σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο μακροχρόνιων επιπλοκών, οι ερευνητές έχουν λόγους να πιστεύουν ότι η μελλοντική υγεία των παιδιών αυτών βρίσκεται σε κίνδυνο.
«Θα ήθελα να τονίσω ότι τα παιδιά με σοβαρή παχυσαρκία είχαν ενδείξεις ινσουλινοαντίστασης. Πρόκειται για σημαντική παρατήρηση που υπογραμμίζει την ανάγκη για πρώιμες παρεμβάσεις στο οικογενειακό περιβάλλον, το σχολείο και άλλες δομές της κοινωνικής ζωής, ώστε να αλλάξει ο τρόπος ζωής όλων μας προς το καλύτερο αλλά κυρίως των παχύσαρκων παιδιών και των οικογενειών τους», τονίζει ο Δρ Κορικα.
Μαίρη Μπιμπή
