Από τα παραδείγματα των περικοπών στις συντάξεις που παραθέτουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» καθίσταται απολύτως σαφές ότι δεν υπάρχει εκλογικός ορίζοντας πέρα από τον Ιανουάριο του 2019: οι κάλπες έπειτα από εκείνο το χρονικό σημείο θα ισοδυναμούσαν για την κυβέρνηση με πολιτική αυτοκτονία, με δεδομένο ότι αυτή τη φορά ο πέλεκυς των περικοπών θα πέσει βαρύς και στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Αυτό εξηγεί γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει με κάθε τρόπο να μεταθέσει τις περικοπές στο μέλλον. Η παράταση της εφαρμογής του επώδυνου αυτού μέτρου σημαίνει και παράταση του δικού της κυβερνητικού βίου. Απ’ όπου προκύπτει ένα ερώτημα: Θα κάνει η κυβέρνηση εκλογές μέσα στο τρέχον έτος; Ή θα προχωρήσει σε μονομερή αναστολή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών, οι οποίοι επιμένουν στην εφαρμογή των μέτρων που η ίδια η κυβέρνηση έχει συνομολογήσει;
Τίποτε δεν είναι βέβαιο αυτή τη στιγμή. Κι αυτή είναι μια αβεβαιότητα που προκαλεί νέες αβεβαιότητες, νέους κινδύνους. Θα επιλέξει, για παράδειγμα, η κυβέρνηση την οδό της ρήξης με τους δανειστές προκειμένου να κερδίσει λίγους μήνες παραπάνω στην εξουσία; Θα φτάσει στο σημείο να υπονομεύσει τη σταθερότητα της χώρας, να παίξει στα ζάρια την επιστροφή της στις αγορές, να την οδηγήσει σε έναν νέο φαύλο κύκλο; Μένει να φανεί. Μια κυβέρνηση πάντως δεν επιτρέπεται να μην προσμετρά τη σχέση κόστους – οφέλους στις αποφάσεις της. Δεν επιτρέπεται για το δικό της μικρό όφελος να καταβάλλει τεράστιο κόστος ολόκληρη η χώρα.