Ο Ερμάνο Ολμι υπήρξε ο μεγαλύτερος, ίσως, ουμανιστής του ιταλικού σινεμά. Γεννημένος στο Μπέργκαμο στις 24 Ιουλίου του 1931, γιος χωρικών, έζησε στερημένα παιδικά χρόνια και υπήρξε αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής (σπούδασε σε δραματική σχολή στο Μιλάνο, αλλά στη συνέχεια εργάστηκε στη μεγάλη ηλεκτρική εταιρεία Edisonvolta). Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο «Ο χρόνος σταμάτησε» (Il tempo si e fermato, 1959), σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ακολούθησαν τα φιλμ «Η θέση» (Il posto, 1961), που περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία από την υπαλληλική του καριέρα στην ηλεκτρική εταιρεία, και «Οι αρραβωνιασμένοι» (I fidanzati, 1963). Ακολούθησε μια καθαρά εμπορική ταινία –«Και ήρθε ένας άνθρωπος» (E venne un uomo, 1964), με θέμα τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ’ και με τον Ροντ Στάιγκερ στον ρόλο του Πάπα –και στη συνέχεια οι ταινίες «Κάποια μέρα» (Un certo giorno, 1968), «Στη διάρκεια του καλοκαιριού» (Durante l’ estate, 1971) και «Η περίσταση» (La circostanza, 1974).

Το 1978 σκηνοθέτησε την πιο γνωστή ταινία του, «Το δέντρο με τα τσόκαρα» (L’ albero degli zoccoli), που και αυτή περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία από τα παιδικά του χρόνια στο Μπέργκαμο και απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Δεν «ξεκουράστηκε» ποτέ. Ο Ολμι ήταν πάντα ένας σκηνοθέτης χαμηλών τόνων και ουμανιστικού προσανατολισμού, ένας οξυδερκής παρατηρητής της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Θεωρείται από τους καλύτερους επιγόνους του ιταλικού νεορεαλισμού, ενώ στις ταινίες του είναι συχνές οι αναφορές στη ρωμαιοκαθολική χριστιανική παράδοση. Και το 2016 είχε προβληθεί στο Βερολίνο η ταινία του με τίτλο «Torneranno I prati», ένα σπάνιας ευαισθησίας διαμάντι, με διάχυτη μια σοφία που θύμιζε τις τελευταίες ταινίες του Κουροσάβα. Από τότε ήταν στο νοσοκομείο, με καρκίνο. Του είχα μιλήσει μέσω Skype: «Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας συναντήσω. Περιμένω να περάσουν αυτές οι μέρες, ελπίζω να μην ειναι αυτό το τέρμα του δρόμου, δε θέλω να σταματήσω να κάνω σινεμά. Οχι επειδή το σινεμά είναι ζωή –αλλά επειδή είναι έρωτας! Κάθε φορά που κάνεις μια ταινία ερωτεύεσαι από την αρχή. Εχεις μια σκέψη που γίνεται προαίσθημα και μετά αυτό το προαίσθημα γίνεται πραγματικότητα».

Τελευταία Νέα