Η φαντασία στην εξουσία ήταν το σύνθημα του γαλλικού Μάη το 1968. Μισό αιώνα μετά, στην Ελλάδα, είναι η σαχλαμάρα που έχει ανέβει στην εξουσία. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αυτό που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο είναι ο εξυπνακισμός. Να πούμε κάτι που θα κάνει ντόρο. Που θα προκαλέσει αντιδράσεις. Που θα δημιουργήσει φασαρία. Πεδίον δόξης λαμπρόν το ποδόσφαιρο. Υφυπουργός Παιδείας, υποτίθεται, ο Ζουράρις. Ανευ αρμοδιοτήτων. Και άνευ έργου. Τον είχε ακούσει ποτέ κανείς να μιλάει για την Παιδεία; Για τα νησιά έλεγε, «δεν θα χαλάσει ο κόσμος αν μας πάρουνε δυο – τρία οι Τούρκοι». Επειδή ακριβώς ήξερε ότι θα γίνει ντόρος. Επειδή ήξερε ότι θα πέσουν απάνω του ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί παραγωγοί. Εξίσου σημαντική η παρέμβασή του, όταν συνδύασε το θέμα των σχολικών εκδρομών με τις μπουρδελότσαρκες. Και βεβαίως, ο ΠΑΟΚ με τις κατάρες και τα αναθέματα για τους γαύρους.
Ανοησίες
Δεν ξέρω αν ποτέ έχει δει κανείς τον Ζουράρι στην Τούμπα ή σε κάποιο άλλο γήπεδο. Το ποδόσφαιρο για όλους αυτούς είναι η πρόφαση. Η δικαιολογία. Για τη σαχλαμάρα, που λέγαμε. Για να βγει ο Ζουράρις και να πει, ενόψει του τελικού, «θα ήθελα να παίζαμε ένα ημίχρονο με την ΑΕΚ κι ένα με τη Λάρισα. Για να τους κερδίσουμε και τους δύο». Αν ο λαός λέει ο ήλιος τρέφει τα μοσχάρια, τους πολιτικούς τούς τρέφει η δημοσιότητα. Και το ποδόσφαιρο είναι ο συνδυασμός του τερπνού μετά του ωφελίμου. Και κανένα σταυρό προτίμησης τσιμπάμε, και είμαστε στην επικαιρότητα. Κάπως έτσι μπήκε στο παιχνίδι κι ο Γρηγόρης Ψαριανός (φωτογραφία), που έχει υπάρξει αεκτζής. Αφήνοντας υπαινιγμούς για τα πρωταθλήματα του ΠΑΟΚ. Η καλύτερη αφορμή για να πέσουν απάνω του οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί της Θεσσαλονίκης. Να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια. Να τον βγάζουν στις εκπομπές τους και στα πλαίσια του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων, να του πετάνε στα μούτρα «λες ανοησίες».
Ανισορροπία
Ετσι παίζεται το παιχνίδι. Ο καθείς κάτι θα προσπαθήσει να κερδίσει. Ο παραγωγός θα γίνει και ανάγωγος. Για να αβαντάρει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο την ομάδα που υποστηρίζει και να χαϊδέψει τ’ αφτιά των οπαδών της. Να κερδίσει το δικό του ακροατήριο. Και ποιος ήταν ο πλέον κατάλληλος για να απαντήσει επί του θέματος που άνοιξε ο βουλευτής του Ποταμιού; Ο Ζουράρις (φωτογραφία) βεβαίως. Ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να τοποθετηθεί, μετά της προσήκουσας σοβαρότητας: «Μη δίνετε μεγάλη σημασία. Ο Ψαριανός έχει μια εσωτερική ανισορροπία». Χωρίς να παραλείψει να αναφερθεί, ενόψει του τελικού, «στον πόλεμο που γίνεται τα τελευταία 50-60 χρόνια εις βάρος του ΠΑΟΚ και ημών των Μακεδόνων». Για όσους δεν το γνώριζαν, μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.) και τον Εμφύλιο (1946-1949), κατά τον καθηγητή (για να μην ξεχνιόμαστε) Ζουράρι, οι Αθηναίοι πολεμάνε τους Μακεδόνες τα τελευταία 50 με 60 χρόνια.
Πλακάκια
Κι αν η αρπαγή της Ωραίας Ελένης ήταν η αφορμή για τον Τρωικό Πόλεμο, ο πόλεμος της Αθήνας ή, για να είμαστε ακριβείς, του Πειραιά εναντίον των Μακεδόνων άρχισε με την αρπαγή του Γιώργου Κούδα (φωτογραφία). Αφορμής δοθείσης, λοιπόν, να πούμε δυο λόγια. Είναι σόλοικο να έχει πάρει ο ΠΑΟΚ δύο πρωταθλήματα, ένα η Λάρισα και να πας εσύ να τα βγάλεις σκάρτα. Ο ΠΑΟΚ τη δεκαετία του ’70 είχε αδικηθεί σφόδρα. Για τη Λάρισα, πράγματι άλλαξε ο νόμος για τον Τσίγκοφ, αλλά και νόμιμα και ηθικά το πρωτάθλημα της ανήκε. Εκεί που είχε ένα δίκιο ο Ψαριανός, αλλά τα μπέρδεψε, ήταν στο πρωτάθλημα του 1985. Οταν ο περιβόητος Κίμωνας Κουλούρης είχε ανοίξει πόλεμο κατά του Σταύρου Νταϊφά και του Ολυμπιακού. Και είχε απόλυτο δίκιο, ότι από ένα σημείο και μετά ο Μπατατούδης τα είχε κάνει πλακάκια με τον μεγάλο εχθρό.
