Είναι η Αριστερά αυτό το καλό πράγμα που, ανακαλύπτοντας τη σοσιαλδημοκρατία, μπορεί να αποτελέσει τη βάση συνάντησης των «προοδευτικών» αυτής της χώρας; Αυτή την αποπροσανατολιστική συζήτηση φρόντισε να αποδομήσει (πάλι) ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών, λέγοντας κάτι αυτονόητο: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια συνάθροιση καλών ανθρώπων της Αριστεράς. Δεν είναι ένα αριστερό κόμμα που, απλώς, έχει συμμαχήσει με ένα ακροδεξιό μόρφωμα όπως οι ΑΝΕΛ μόνο και μόνο για να κυβερνήσει.
Αντίθετα, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι κάτι ενιαίο, ένα αμάλγαμα, τροφοδότης λογαριασμός του οποίου είναι ο αντιδυτικισμός. Ακόμα κι αυτό που ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης αποκαλεί «στροφή προς την ευρωζώνη», δεν είναι παρά εξαναγκαστική κίνηση πολιτικής επιβίωσης. Η Δύση είναι φορέας αξιών τις οποίες οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απεχθάνονται: η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οι θεσμοί, η διάκριση των εξουσιών, η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθερία του Τύπου, οι ανεξάρτητες Αρχές, η ατομικότητα, η επαγγελματική και ιδεολογική χειραφέτηση, κατά καιρούς, έχουν βρεθεί, συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της εξουσίας τους. Τα φλερτ με τη Ρωσία ή με διάφορα αντιδημοκρατικά καθεστώτα, ακόμα και η γραφικότητα δικαιολόγησης της ισλαμιστικής τρομοκρατίας από προσωπικότητες όπως ο Κυρίτσης, δεν είναι αθώες παρεκτροπές. Είναι τμήμα της ριζοσπαστικής στρέβλωσης αυτού του αμαλγάματος, κομμάτι της ιδεολογικής του ταυτότητας.
Η κυβέρνηση αυτή ανέβηκε ως αντιδυτική δύναμη και σταθεροποιήθηκε ως υποστηρίκτρια του κομματικού κράτους και των συντεχνιών. Η αποδυνάμωσή της, ωστόσο, δεν οδηγεί νομοτελειακά στη δημοκρατική εξομάλυνση. Η πιθανότητα μεταφοράς δυνάμεων από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε άλλες ανορθολογικές σέχτες που δεν βλέπουν την ώρα να δυναμώσουν είναι ανοιχτή. Και αυτό το ξέρουν στην κυβέρνηση, γι’ αυτό άλλωστε προσπαθούν να διεμβολίσουν το ΚΙΝΑΛ, παράλληλα με την υπονόμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ενθάρρυνση δημιουργίας ενός ακροδεξιού μετώπου δεξιότερα της ΝΔ, που θα οικειοποιηθεί μέρος της ανορθολογικής απογοήτευσης.
Ο νέος ανορθολογισμός έχει γεννηθεί στην κοινωνία και περιμένει σχήματα να τον εκφράσουν. Το στοίχημα της σημερινής ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης είναι να κρατήσει και να καταφέρει να υποδεχτεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της ανορθολογικής απογοήτευσης. Αν υπάρξουν αποστάτες από αυτό το οχυρό, πασόκοι, ποταμίσιοι, ανεξάρτητοι μεμονωμένοι, δήθεν ανιδιοτελείς που θα ενώσουν δυνάμεις με τον «ευρωπαϊκό» ΣΥΡΙΖΑ, ας είναι έτοιμοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Οσοι υπονομεύουν από μέσα την ευρωπαϊκή αντιπολίτευση παίζουν με τους θεσμούς και τη χώρα. Επικίνδυνο παιχνίδι.
Τελευταία Νέα