Στην πολιτική ο ετεροκαθορισμός είναι μοιραίος, ενίοτε καταστροφικός. Το Κίνημα Αλλαγής έχει όμως όλες τις προϋποθέσεις να προχωρήσει τον δικό του αυτοτελή κι επιτυχημένο δρόμο.
Διαχειριστήκαμε ως ΠΑΣΟΚ την κρίση μόνοι μας. Ο δρόμος που χαράξαμε, ακολουθήθηκε από όλους, έστω και καθυστερημένα. Ακόμη και οι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ Five Stars και των ΑΝΕΛ μέσα από οβιδιακές μεταμορφώσεις και αθλιότητες παραδέχτηκαν αυταπάτες και απάτες.
Εμείς όμως οι Σοσιαλδημοκράτες του 45% φτάσαμε στις διασπάσεις και στο 4,6%. Με τον αγώνα ορισμένων από μας ως Δημοκρατική Συμπαράταξη ανεβήκαμε στο 6,3% και τώρα όλες οι προοπτικές δείχνουν ότι θα είμαστε ξανά ισχυροί διψήφιοι.
Ποιος λοιπόν είναι εξ αντικειμένου ο πολιτικός μας στόχος; Προφανώς η τρίτη ή ακόμη και η δεύτερη διερευνητική εντολή. Δίχως μαξιμαλισμούς. Τον Μάιο του 2011 οι δημοσκοπήσεις μάς έδειχναν δεύτερους με 26% και τον Αύγουστο, μετά τον τότε ανασχηματισμό, πρώτους. Η συνέχεια είναι γνωστή…
Ολα τα ενδεχόμενα για τις επερχόμενες εκλογές είναι κατά τη γνώμη μου ανοικτά, εκτός από την πρώτη θέση. Και σε κάθε περίπτωση τα ποσοστά των πολιτικών συσχετισμών θα διαμορφωθούν τότε. Αλλά έως τότε θα πρέπει να πορευτούμε με βάση την κεντρική πολιτική μας στρατηγική και το διαμορφωμένο πρόγραμμά μας.
Στην πολιτική όταν διάφορες εκδοχές τείνουν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, τη λύση δίνουν οι πιο βασικές πολιτικές συντεταγμένες. Δηλαδή:
Πρώτον: το Κίνημα Αλλαγής έχει από το 2015 λαϊκή εντολή ως κόμμα αντιπολίτευσης και όχι συμπολίτευσης.
Δεύτερον: αντιπολιτευόμαστε ένα κράμα δημαγωγίας, διχασμού και βρώμικου λαϊκισμού. Εξ αντικειμένου η πρώτη συντεταγμένη φέρνει τα κόμματα της αντιπολίτευσης πιο κοντά μεταξύ τους και θέτει την κυβέρνηση απέναντι. Αυτό συμβαίνει πάντα και δεν αλλάζει τώρα. Αρα πεδίο για ίσες αποστάσεις δεν υπάρχει. Η δεύτερη συντεταγμένη, που ισχύει ακέραιη, σκοτεινιάζει ακόμη και τη δυνατότητα εθνικής συνεννόησης με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μέχρι και στα θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής είναι τόσο επικίνδυνος ο τρι-χασμός τους που η πυξίδα της εθνικής συνεννόησης δυσκολεύεται να εντοπίσει το στίγμα της κυβερνητικής γραμμής.
Τρίτον: η αυτοτέλεια της πολιτικής μας πορείας, παρά τις επιμέρους παρεξηγήσεις κάποιων επιλογών μας, ξεκαθάρισε με την πρωτοβουλία της Γεννηματά να ζητήσει εκλογές. Οσοι επιλέγουν να αναγάγουν δευτερότριτα θέματα σε πρωτεύοντα απωθούνται εξ ορισμού από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Οι ισχυρισμοί για το τι θα γίνει με την αναθεώρηση του Συντάγματος εκτός από «εκκεντρικοί» είναι και άστοχοι γιατί η παρούσα Βουλή ως προτείνουσα και μη αναθεωρούσα (αναθεωρητική είναι η επόμενη) μπορεί να ολοκληρώσει το έργο της σε βραχύτατο χρονικό διάστημα.
Τέταρτον: Η αυτοτέλεια της πορείας μας ως κυβερνώσα Κεντροαριστερά δεν αφορά μόνο την Κυριακή των εκλογών. Αφορά κυρίως τη Δευτέρα μετά τις εκλογές. Κι αυτό γιατί η επόμενη κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε τις δεκαπέντε ημέρες του Συντάγματος για προγραμματικές δηλώσεις. Οποιος κυβερνήσει ή επιλέξει να αντιπολιτευτεί υπεύθυνα πρέπει να έχει έτοιμο λεπτομερέστατο πρόγραμμα πριν από τις εκλογές. Αλλιώς θα ζήσουμε νέα δράματα.
Πέμπτον και κατακλείδα: εκείνους τους καιροσκόπους που θα ψηφίσουν τη Δευτέρα, αφού έχουν δει πρώτα τι έχει επιλέξει το εκλογικό σώμα, τους ξέρουμε και να ξέρουν ότι τους ξέρουμε. Γιατί αυτές οι εκλογές θα δώσουν, ή τουλάχιστον πρέπει να δώσουν, οριστικές λύσεις.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι βουλευτής Β’ Αθήνας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
