Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ θα διεκδικήσουν απόψε στον τελικό του ΟΑΚΑ το Κύπελλο Ελλάδας σε έναν τελικό που προκαλεί καιρό τώρα στους άρχοντες του ποδοσφαίρου μας ένα πλήθος από πονοκεφάλους. Δεν τους λυπάμαι: καλά να πάθουν. Η αγωνία τους για το τι θα συμβεί το βράδυ είναι το τίμημα που πληρώνουν για το γεγονός ότι όλοι τους θέλουν να είναι πρωταγωνιστές στο χώρο του ποδοσφαίρου μας, μετατρέποντας αυτό που είναι ένα δημοφιλέστατο λαϊκό παιγνίδι σε ένα παρασκηνιακό νταραβέρι με ηγεμόνες, δράκους και τίγρηδες. Αν τρέμουν γιατί μπορεί να γίνουν επεισόδια, καλά να πάθουν.
Κοστουμάτοι
Σε όλη την Ευρώπη οι τελικοί των Κυπέλλων είναι γιορτές του ποδοσφαίρου, ακόμα κι αν πουθενά πλέον το Κύπελλο δεν θεωρείται κάποιου τύπου σπουδαίο τρόπαιο: ούτε καν στην Αγγλία, άλλο αν ο προπονητής της Τότεναμ Ποκετίνο, που τόλμησε να το πει δημόσια, προκάλεσε την οργή των συντηρητικών Βρετανών. Γιατί οι ξένοι τη μέρα του τελικού διασκεδάζουν, ενώ εμείς αγωνιούμε μήπως γίνουν επεισόδια και η FIFA διώξει τις ελληνικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Γιατί στις χώρες της Ευρώπης πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές και οι ομάδες και στους τελικούς απολαμβάνουν την προσοχή της χώρας. Εδώ αντιθέτως την προσοχή την διεκδικούν αποκλειστικά οι θεσμικοί άρχοντες, που μετέτρεψαν το ποδόσφαιρο σε τσιφλίκι τους για να δίνουν το δικό τους σόου. «Ξέρεις κάτι» μου έλεγε πριν λίγες μέρες ένας φίλος από τη Θεσσαλονίκη, «φοβάμαι ότι θα γίνουν επεισόδια, γιατί φέτος στο σόου της διάλυσης του ποδοσφαίρου μας πρωταγωνιστές ήταν οι κοστουμάτοι. Στον τελικό μπορεί να αναλάβουν δράση οι χουλιγκάνοι για να τους δείξουν ότι την τέχνη του μπάχαλου την ξέρουν καλύτερα». Ολοι αυτό φοβούνται.
Επίγνωση
Φέτος είναι αλήθεια ότι πολλοί κοστουμάτοι έδωσαν το δικό τους ρεσιτάλ. Οι περσινοί διεκδικητές του χειρότερου τελικού όλων των εποχών ανταμείφθηκαν για τις υπηρεσίες τους κι έγιναν σύμβουλοι της ΕΠΟ, με τα χειροκροτήματα της κυβέρνησης, που ονόμασε την επιστροφή των τεράτων «εξυγίανση». Στο πρωτάθλημα είδαμε δικαστές να βγάζουν σκανδαλώδεις αποφάσεις μετά τα μεσάνυχτα, αστυνομικούς διευθυντές να δίνουν συγχαρητήρια σε χουλιγκάνους που κατέστρεψαν γήπεδα, παράγοντες να μπουκάρουν οπλισμένοι στον αγωνιστικό χώρο και ν’ αλλάζουν αποφάσεις διαιτητών, άλλους να αποκαλούν τους αντιπάλους τους «Μάο Μάο» κι άλλους να χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για χυδαίες αναρτήσεις. Είδαμε κυβερνητικούς παράγοντες να παρεμβαίνουν με ένα σωρό τρόπους για να δείξουν ότι στο ποδόσφαιρο μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν κι άλλους απλά να κρύβονται από την ευθύνη τους μπουρδολογώντας. Ολοι αυτοί έβγαλαν από τα ρούχα τους τούς επιτηρητές της FIFA, που ζητώντας την αποβολή της Ελλάδας από τις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις κατέδειξαν αυτό που όλοι γνωρίζουμε: το ποδόσφαιρό μας δεν έχει καμία σχέση με αυτό των υπολοίπων χωρών. Η δεύτερη απόδειξη της προβληματικότητας του, μετά την απειλή του Grexit, είναι το άγχος όλων των ανευθυνοϋπευθύνων για τη διεξαγωγή του τελικού απόψε. Ο φόβος τους είναι η επίγνωσή της ανικανότητάς τους.
Προεδράρες
Θα ήταν έως και άξιο μελέτης αυτό που συμβαίνει, αν δεν ήταν απολύτως θλιβερό. Βρισκόμαστε σε μια χώρα που όλο τον χρόνο όσοι διοικούν το ποδόσφαιρο κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν ότι είναι σημαντικότεροι από αυτό. Παράγοντες αγοράζουν ψήφους στις εκλογές της ΕΠΟ για να βάλουν στην ομοσπονδία τούς ανθρώπους τους και να παίρνουν τα «κουκούτσια», όπως αποκαλούνται στην αργκό του ποδοσφαίρου τα σφυρίγματα των διαιτητών. Kάποιοι τηλεφωνούν δεξιά κι αριστερά παίζοντας τους προστάτες των διαιτητών, ώστε να μπορούν να τους λένε πόσο τους αγαπούν –η εναλλακτική είναι να τους πλακώνουν στο ξύλο. Τα ματς τα κερδίζουν οι «προεδράρες», που ακόμα κι αν μπουκάρουν στο γήπεδο με μπράβους θα βρουν καλοθελητές να τους δικαιολογήσουν ακόμα και στα έδρανα του Κοινοβουλίου. Υπουργοί και υφυπουργοί ασχολούνται με δικαστές, διαιτητές, παράγοντες ομοσπονδιών, αστυνομικούς διευθυντές, θέλουν ακόμα και να πληρώσουν για το VAR ή να βρουν τηλεοπτικά συμβόλαια στις ομάδες, παίζοντας τον ρόλο πότε του σωτήρα και πότε του σερίφη. Οποιοι διοικούν λίγκες και ομοσπονδίες ούτε ξέρουν για ποιο λόγο επιλέχτηκαν: πλην ελαχίστων εξαιρέσεων εκπροσωπούν τη θέληση του εκάστοτε μεγάλου. Το ποδόσφαιρό μας δεν έχει ούτε αυτοτέλεια, ούτε αυτοοργάνωση, ούτε διοικητική αυτονομία, ούτε μια σοβαρή έστω διοίκηση: είναι κάτι σαν παράσταση Καραγκιόζη, όπου βλέπεις παντού σκιές κι ακούς χωρατά συνήθως κακόγουστα κι αν υπάρχει μια βεβαιότητα είναι ότι οι καραγκιοζοπαίχτες είναι σημαντικότεροι από τους όποιους ήρωες. Οταν όμως φτάνει ο τελικός του Κυπέλλου, το ποδόσφαιρο εκδικείται όλους όσους το οδήγησαν εδώ που βρίσκεται διότι οι καραγκιοζοπαίχτες είναι πανεύκολο να εκτεθούν. Πρέπει να γίνει ένας αγώνας με οπαδούς και των δυο ομάδων, να υπάρξουν κανόνες ασφαλείας, να προκύψει ένας τελικός νικητής στο γήπεδο –κι όχι στα χαρτιά, όπως οι παράγοντες ονειρεύονται. Και ξαφνικά όλοι κατανοούν ότι μπορεί να ασχολούνται με ένα σωρό άλλα, όμως το πώς θα διοργανώσουν ένα απλό ματς δεν το ξέρουν γιατί με το πραγματικό ποδόσφαιρο δεν ασχολήθηκαν ποτέ τους.
Grexit
Στις μέρες που προηγήθηκαν έγινε ελάχιστη αναφορά στους ποδοσφαιριστές που απόψε θα παίξουν. Η όποια συζήτηση για τους προπονητές και τη στρατηγική τους είναι ασήμαντη με βάση το σκηνικό που έχει δημιουργηθεί. Συζητήθηκαν τα μέτρα ασφαλείας και μάθαμε ότι η εταιρεία που έχει αναλάβει την περιφρούρηση του ΟΑΚΑ δεν κλήθηκε καν στις συσκέψεις. Μάθαμε ότι έρχονται και σέρβοι χούλιγκαν κι ότι αν προκύψει πανηγύρι βίας θα σύρουν τον χορό. Ακούσαμε του κόσμου τις πολεμοχαρείς δηλώσεις και διαβάσαμε ένα σωρό ανοησίες στα Facebook και Instagram. Παρακολουθήσαμε βουλευτές και δημοσιογράφους να βρίζονται. Εγινε θέμα το αν ο τιμωρημένος Ιβάν Σαββίδης μπορεί να παραβρεθεί στο ΟΑΚΑ, ενώ διαβάζαμε ποιοι είναι οι αγαπημένοι διαιτητές των δυο ομάδων: σημειωτέον, εγώ θα ήθελα ο υφυπουργός Γιώργος Βασιλειάδης να διευθύνει το ματς –όπως διακρίνετε και στο σκίτσο της Εφης Ξένου, θα ήταν εξαιρετικός. Αυτό το ποτάμι της ασημαντότητας παρέσυρε κάθε δήλωση ποδοσφαιριστή που είχε να κάνει με το παιγνίδι: ουδείς ασχολήθηκε μαζί του.
Τρόμος
Σχεδόν κανείς δεν έχει αγωνία για το αν θα κερδίσει ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ. Ολοι περιμένουν να δουν απλά αν θα πέσει ξύλο, αν το ματς θα αρχίσει, αν θα τελειώσει, αν θα σταθεί αιτία για Grexit. Αυτός είναι ο τελικός του Κυπέλλου μας. Το αληθινά αστείο είναι ότι και τίποτα να μη γίνει, αυτό δεν θα σημαίνει ότι λύθηκε κάποιο πρόβλημα: χρειάζεται απλά λίγη υπομονή και όλο αυτό τον διοργανωτικό τρόμο θα τον απολαύσουμε πάλι εντός ολίγων μηνών…