Η κυβέρνηση επιμένει ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή το φθινόπωρο του 2019. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, επιδίδεται στη γνωστή πολιτική… τηλεμάρκετινγκ: υπόσχεται τα πάντα στους πάντες με την ελπίδα ότι θα αυξήσει την εκλογική της πελατεία. Σε τι χρονικό ορίζοντα; Το πολιτικό τηλεμάρκετινγκ, ή αλλιώς παροχολογία, αποκαλύπτει και τις πραγματικές προθέσεις: ούτε η ίδια η κυβέρνηση δεν πιστεύει ότι θα εξαντλήσει τη θητεία της. Η παροχολογία έχει πάντοτε έντονο άρωμα κάλπης.
Οσο φυσιολογικό και επιτρεπτό είναι όμως να μην ανοίγει η κυβέρνηση τα χαρτιά της ως προς την ημερομηνία των εκλογών, άλλο τόσο ανεπίτρεπτο και παράλογο είναι να προετοιμάζεται γι’ αυτές χρησιμοποιώντας όποιο δόλωμα έχει στη διάθεσή της. Ή μάλλον όποιο δόλωμα δεν έχει. Γιατί από τις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό έως τον ΕΝΦΙΑ και τα τέλη κυκλοφορίας, η κυβέρνηση είναι δέσμια των όσων συμφώνησε με τους δανειστές υπογράφοντας το τρίτο και, δυστυχώς, πιο βαρύ Μνημόνιο. Κάτι που σημαίνει ότι επιδίδεται στο γνωστό πολιτικό τηλεμάρκετινγκ προσφορών με προσφορές που δεν υπάρχουν.
Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά στο παρελθόν την ακατάσχετη παροχολογία. Η χρεοκοπία ήταν αποτέλεσμα και αυτής της θλιβερής όσο και αναποτελεσματικής στην κάλπη πρακτικής. Η επιστράτευση της ίδιας πρακτικής σήμερα δεν είναι μόνο θλιβερή και αναποτελεσματική. Είναι και επικίνδυνη. Η κυβέρνηση επιδίδεται στο γνωστό πολιτικό τηλεμάρκετινγκ, ναι. Αλλά αυτό που ανοίγει δεν είναι οι προσφορές. Είναι το κουτί της Πανδώρας.
Τελευταία Νέα