«Προσπέρασαν» το ΚΥΣΕΑ
Με πραγματική απέχθεια και ανάλογη αποστροφή, ασχολούμαι σήμερα με θέματα υπουργείου Αμυνας, αλλά δυστυχώς είμαι υποχρεωμένος να το κάνω εξαιτίας της εμφάνισης αύριο το πρωί, στην Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής, του Καμμένου. Θα ενημερώσει, λέει, τα μέλη της Επιτροπής για το πρόγραμμα – μαμούθ της αναβάθμισης των 85 πολεμικών αεροσκαφών F-16.
Η αναβάθμιση θα κοστίσει πάνω από 1,2 δισ. ευρώ, αλλά για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προφανώς αυτό δεν λέει τίποτε –εξού και απέφυγε να περάσει το πρόγραμμα από την Επιτροπή, ώστε τα μέλη της να αποφασίσουν, όπως κάθε φορά κάνουν, για το περιεχόμενο μιας συμφωνίας. Είχαν μια ενημέρωση από τον υπουργό Αμυνας πριν από ενάμιση μήνα, αλλά απόφαση για το «καλώς έχει» της συμφωνίας δεν πήραν, πολύ απλά γιατί δεν συζητήθηκε επίσημα το θέμα.
Τι έχουμε έως τώρα επί του θέματος αυτού;
Μια απόφαση του ΚΥΣΕΑ (ένα κυβερνητικό στέλεχος που μετέχει στο όργανο μου έλεγε χθες ότι η μοναδική φορά που συγκλήθηκε το όργανο ήταν όταν δεν πήρε… απόφαση για τα F-16, άρα, συμπεραίνω, το ΚΥΣΕΑ της 28ης Απριλίου έγινε «διά περιφοράς» –ένα χαρτί, η απόφαση, μεταφέρεται από υπουργό σε υπουργό και εκείνος απλώς υπογράφει), αλλά χωρίς προηγουμένως να υπάρχει σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής.
Κι όμως, κατά τον Νόμο 3798/2011, που είναι ένας ακόμη νόμος γνωστός ως «νόμος Βενιζέλου», επιβάλλεται η Διαρκής Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων να γνωμοδοτεί πριν από την απόφαση, την όποια απόφαση, του ΚΥΣΕΑ. Ο νόμος αυτός που καταρτίστηκε υπό το φως των καταιγιστικών, εκείνη την περίοδο, εξελίξεων στην υπόθεση του Ακη (Τσοχατζόπουλου) έθεσε ως δίχτυ προστασίας τη γνωμοδότηση της Επιτροπής πριν από κάθε απόφαση για εξοπλιστικά για να αποφευχθούν στο μέλλον ανάλογα με του Ακη περιστατικά.
Ποιον εκθέτουν τα στοιχεία
Και επειδή εδώ μιλάμε με στοιχεία, δεν λέμε ό,τι μας κατέβει, και πολύ περισσότερο επειδή με τα πράγματα αυτά δεν παίζεις, εντόπισα ύστερα από ένα πρόχειρο ψάξιμο στη Διαύγεια απόφαση του Καμμένου υπουργού Αμυνας (αφορά τα ελικόπτερα Kiowa), όπου στη σελίδα 4, παράγραφος «κη», αναφέρεται επί λέξει ότι ο ΥΠΕΘΑ (Καμμένος, το λέω και πιο πάνω) έλαβε υπόψη του «το (ιγ) σχετικό με το οποίο διαβιβάστηκε η έκθεση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής των Ελλήνων που αφορά το υποπρόγραμμα του θέματος».
Η κατακυρωτική απόφαση Καμμένου, η συγκεκριμένη, έχει ημερομηνία 9 Ιανουαρίου 2018 και από τα έγγραφα που τη συνοδεύουν προκύπτει ότι της συνεδριάσεως του ΚΥΣΕΑ που έλαβε την απόφαση για τα συγκεκριμένα ελικόπτερα στις 20 Δεκεμβρίου 2017, είχε προηγηθεί συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής.
Δούλεψε ο Μητσάρας
Αναφέρθηκα χθες διεξοδικά στο άγριο και έξω από κάθε δεοντολογία «πέσιμο» που έχει κάνει ο νέος επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών Ούντο Μπούλμαν, προκειμένου η Κεντροαριστερά να στηρίξει τον Τσίπρα για να παραμείνει αυτός στην εξουσία, και είμαι σήμερα υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να αναδείξω ποιος τον συνεχάρη, ποιος έσπευσε για την ακρίβεια να απονείμει εύσημα στον ορθό πολιτικό λόγο που προβάλλει προκειμένου να πλαγιοκοπήσει το Κίνημα Αλλαγής, να το διχάσει και εν τέλει να το διαλύσει. Δεν το κάνω κουίζ (τα σιχαίνομαι), οπότε απαντώ μόνος μου: Μήτσος, ο Παπαδημούλης φυσικά!
Αναμενόμενο. Οπως μου έλεγε κορυφαίο στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής, ο Παπαδημούλης συνδέεται στενά με τον Μπούλμαν, τόσο στενά δε, που μπορεί να θεωρήσει κανείς, χωρίς να είναι μακριά από την πραγματικότητα, ότι αυτός τον «κινητοποίησε» ώστε να προβεί στις δηλώσεις περί της αναγκαιότητας σύγκλισης της Κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Τα τρία χρόνια σιωπής
Πληροφορήθηκα, με πόνο ψυχής είναι η αλήθεια, τη σφοδρή ενόχληση του προέδρου Κώστα (Καραμανλή) για τις αποκαλύψεις περί της «φούσκας» του δήθεν σχεδίου δολοφονίας του, το 2008, του γνωστού και ως «σχεδίου Πυθία». Τα έχει βάλει με ανώτατο παράγοντα της ΕΥΠ, ο οποίος και γνωστοποίησε το αποκαλυπτικό δελτίο της Υπηρεσίας, που απεκρύβη από τις δικαστικές Αρχές αλλά και τη δημοσιότητα, με στόχο να εμφανιστεί ο Καραμανλής ως υποκείμενο εκβιασμού που τον οδήγησε να αποχωρήσει χωρίς τη θέλησή του από την εξουσία, ώστε εν συνεχεία να αναλάβει ο Γιώργος για να χρεοκοπήσει τη χώρα και να τη ρίξει στο έρεβος των Μνημονίων.
Η σκόπιμη και ποινικά κολάσιμη απόκρυψη του με στοιχεία 509/17-3-2009 δελτίου της ΕΥΠ, που ξεκαθάριζε ότι ουδέποτε υπήρξε η «Πυθία» και πως όλα όσα περιγράφονταν σε προηγούμενες αναφορές ως «σχέδιο» δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια άθλια σκευωρία, επέτρεψε, ως γνωστόν, να οικοδομηθεί ένα τείχος προστασίας του Καραμανλή έναντι των βαριών ευθυνών που έχει για τη χρεοκοπία της χώρας.
Αλλά γιατί ενοχλήθηκε, και μάλιστα «σφόδρα», ο πρόεδρος Κώστας; Εγώ γνωρίζω, και το γνωρίζω από άριστη πηγή, ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο επικεφαλής της ΕΥΠ επί ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Ρουμπάτης, αναλαμβάνοντας το πόστο αυτό, ήταν να ενημερώσει τον πρόεδρο Καραμανλή περί της σκευωρίας της «Πυθίας».
Η «μαφία» των φαρμάκων
Δεν είναι φίλος μου ο Πολάκης, ούτε και θα γίνει ποτέ (είναι εντελώς έξω από την αισθητική μου –το έχω ξαναπεί). Αλλά έναν καλό λόγο θα τον πω γι’ αυτόν: αναφέρομαι στην ακαριαία αντίδρασή του αναφορικά με τα τομάρια που υπηρετούν στο ΕΣΥ και εμπλέκονται στο κύκλωμα που έκλεβε τα φάρμακα των καρκινοπαθών και τα διοχέτευε στη «μαύρη», στη Γερμανία. Τους έθεσε σε αργία και τους παρέπεμψε με το ερώτημα της απόλυσης. Μακάρι να συμβεί αυτό το τελευταίο για να παραδειγματιστούν κι άλλοι επίορκοι που υπηρετούν στο ΕΣΥ. Αλλά κρατώ μια επιφύλαξη διότι πολλές φορές έχουμε παρακολουθήσει τέτοιες πομπώδεις αντιδράσεις, πλην όμως στο τέλος όλο κάτι γίνεται, κάποιο παράθυρο βρίσκεται, και τη γλιτώνουν οι τύποι.
Η Αργεντινή του Αλέξη
«Δεν μπορεί όμως να αντέξει ο λαός αυτή την πολιτική. Λέτε πως “δεν γίναμε Αργεντινή”. Μακάρι να είχαμε γίνει. Η Αργεντινή πέρασε μια μεγάλη δυσκολία και οι πολίτες της κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους. Εσείς δυστυχώς μας οδηγείτε σε άλλες, πολύ χειρότερες καταστάσεις: θα είμαστε υποτελείς, όλη η Ελλάδα θα έχει γίνει μια Ειδική Οικονομική Ζώνη».
Ο,τι διαβάσατε προηγουμένως είναι ένα απόσπασμα από ομιλία Τσίπρα στη Βουλή τον Σεπτέμβριο του 2012 και οφείλουμε χάριτες στον Γιάννη Στουρνάρα, τότε υπουργό Οικονομικών, ο οποίος του το «έβγαλε», λέγοντας ότι με το Μνημόνιο δεν χρεοκόπησε η χώρα και «δεν γίναμε Αργεντινή».
Το «μακάρι να είχαμε γίνει» του Τσίπρα το θυμήθηκα χθες διαβάζοντας ότι η δύσμοιρη χώρα, 17 χρόνια μετά τη χρεοκοπία της, προσφεύγει εκ νέου στο ΔΝΤ ζητώντας δάνειο 30 δισ. δολαρίων για να αποφύγει τη χρεοκοπία…
Ναι, η Αργεντινή που κατά τον Τσίπρα (τι τύπος, δεν υπάρχει!) «μακάρι να είχαμε γίνει»!..
