«Αγαπώ την Αμερική για το σαφές όραμα που κρύβεται πίσω από τη νεφελώδη πραγματικότητα. Χωρίς το όραμα, οι χαρές της Αμερικής θα ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, κάτι εφήμερο, πεταγμένο ψηλά στον αέρα από το χέρι της μοίρας, για να εξαφανιστεί στον άνεμο. Και ποιο είναι αυτό το όραμα; Είναι το όραμα της ελπίδας, το μεγαλειώδες τολμηρό όραμα που κάνει κάθε Βρετανό να κοκκινίζει από αμηχανία».
Πρωταγωνιστής του βιβλίου του Ζία Χάιντερ Ράχμαν «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε» (εκδ. ΠΟΛΙΣ), ο Πακιστανός Ζαφάρ σπούδασε πρώτα στην Οξφόρδη κι ύστερα στο Χάρβαρντ. Και δεν μπορεί να κρύψει την προτίμησή του για την Αμερική. Το βιβλίο κυκλοφόρησε όμως στον αγγλόφωνο κόσμο το 2014, η χώρα με το «όραμα της ελπίδας» και τη «μεγαλειώδη αισιοδοξία ενάντια στις γκρίζες αντιστάσεις της Ευρώπης» είναι η Αμερική που έβγαλε πρόεδρο τον Ομπάμα και έμοιαζε ικανή να κάνει τα πάντα. Οκτώ χρόνια αργότερα εξέλεξε διάδοχό του τον Τραμπ.
Η εικόνα του ανθρώπου που ανακοίνωσε το τέλος της συμφωνίας με το Ιράν ήταν τρομακτική. Ο «επικεφαλής των ναρκισσιστών», όπως χαρακτήρισε τον αμερικανό πρόεδρο η σύμβουλος της Φεντερίκα Μογκερίνι, στηρίχθηκε σε μια σωστή παρατήρηση: ότι η Τεχεράνη ενισχύει την τρομοκρατία και τους τρομοκράτες. Εκμεταλλεύθηκε το αδύνατο σημείο της Ευρώπης: ότι ενδιαφέρεται όχι μόνο για πολιτική, αλλά και για μπίζνες. Και τίναξε στον αέρα τον μοναδικό μηχανισμό που κρατούσε τους αγιατολάδες υπό έλεγχο.
Για να το κάνει, δεν δίστασε να αναπαραγάγει ένα ψέμα που πρωτοείπε ο Νετανιάχου, ότι δηλαδή το Ιράν εξακολουθεί να ψεύδεται για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ολοι οι διεθνείς επιθεωρητές λένε το αντίθετο. Αλλά όλος ο πλανήτης γνώριζε και ότι ο Μπαράκ Ομπάμα γεννήθηκε στη Χαβάη, χωρίς αυτό να εμποδίζει τον Τραμπ να το αμφισβητεί για μια πενταετία. Το παραδέχθηκε τελικά κάποια στιγμή στην προεκλογική εκστρατεία και αμέσως μετά είπε στους συμβούλους του ότι έκανε λάθος, και ότι θα πήγαινε καλύτερα στις δημοσκοπήσεις αν είχε επιμείνει στην άρνησή του.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος για την εμπρηστική απόφαση του Τραμπ που μπορεί να οδηγήσει σε έναν νέο πόλεμο: ότι θεωρεί τη συμφωνία με το Ιράν «παιδί» του Ομπάμα. Κι εκείνος είναι αποφασισμένος να γκρεμίσει οτιδήποτε έχτισε ο προκάτοχός του, αυτή η ντροπή της Αμερικής που έκανε ακόμη κι έναν πακιστανό μετανάστη να ελπίζει. Το επιχείρημα που χαρίζει στους ανά τη γη δικτάτορες και δημοκράτορες, λαϊκιστές και τυχοδιώκτες, είναι σαφές: αν η υπερδύναμη παραβιάζει πρώτη τις συμφωνίες που η ίδια έχει υπογράψει, ολόκληρο το φιλελεύθερο οικοδόμημα είναι για τα μπάζα.
Στην Αμερική του Τραμπ, η αισιοδοξία έχει δώσει τη θέση της στον φόβο. Η αλήθεια έχει αντικατασταθεί από τα «εναλλακτικά γεγονότα». Και το όραμα βγήκε στην παρανομία.