Σε οδυνηρές ήττες χρειάζεται να λαμβάνονται γενναίες αποφάσεις. Ενίοτε και σκληρές. Αλλά με ψυχραιμία και κοντά στην πραγματικότητα, που άλλωστε δεν μπορεί να περιμένει. Τέτοια εποχή ήταν πέρυσι όταν ο ΠΑΟΚ κερνούσε πικρό ποτήρι τον Ολυμπιακό στον Ρέντη και κατακτούσε τον τίτλο στο βόλεϊ. Ενα αποτέλεσμα – σοκ για τους Κόκκινους, γιατί είχαν επενδύσει πολλά σε μια ακριβή ομάδα. Γιατί εκτός των άλλων είχαν φέρει στον Πειραιά τον μπόμπερ Λίμπερμαν Αγκάμες. Αποδείχθηκε, όμως, ότι τα ονόματα από μόνα τους δεν κάνουν τη διαφορά. Απαιτούνται πνεύμα συνεργασίας, ομαδικότητα, πάθος για επιτυχία και κίνητρο μεγάλο. Εκείνη η ήττα, με τον Αγκάμες σημειωτέον να σέρνεται και να μην πηδά εφημερίδα (!) στο ταραφλέξ, ήταν το σημείο – κλειδί. Τότε μπήκαν οι βάσεις για την επανεκκίνηση του τμήματος. Το συμβόλαιο με τον κολομβιανό διαγώνιο δεν ανανεώθηκε. Οι ξένοι που δεν βοηθούσαν ουσιαστικά, έγιναν αμέσως παρελθόν. Πασαδόρος έφυγε. Θα λέγαμε πως αν χρειαζόταν, ακόμη και οι πόρτες του Μελίνα Μερκούρη θα άλλαζαν. Προέκυψε, συνεπώς, κοσμογονία. Οι νέοι παίκτες που κατέφθασαν, μπορεί να μην είχαν τα τρανταχτά ονόματα, διέθεταν όμως ψυχή και αντιλήφθηκαν ότι στόχος ήταν η κορυφή. Συν το γεγονός της πρόσληψης του Μουνιόθ, ενός ισπανού κόουτς που ταίριαξε γρήγορα με τη φιλοσοφία του Ολυμπιακού.

Τι προέκυψε ύστερα από τις σαρωτικές αλλαγές στο βόλεϊ; Ο Ολυμπιακός γιόρτασε διά περιπάτου το ευκολότερο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Ανέδειξε τον κορυφαίο παίκτη (Αλεξίεφ) του πρωταθλήματος. Στα 40 του χρόνια ο Χριστοφιδέλης έκανε ρεκόρ τίτλων. Και το σύνολο που έδειξε δυνατό σε όλες τις διοργανώσεις, κατόρθωσε να φτάσει στον τελικό του Τσάλεντζ Καπ, και αν θέλουμε να δούμε κατάφατσα την πραγματικότητα, μόνο η εμπειρία του έλειψε για να κατακτήσει το βαρύτιμο έπαθλο.

Δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό μια διοίκηση να λειτουργεί εν θερμώ και να φτάνει σε ένα ισχυρό σοκ με απώτερο στόχο να αλλάξει τη ρότα ενός τμήματος. Γιατί όταν κάτι πάει στραβά και η αρρωστημένη κατάσταση απειλεί να αγγίξει και άλλα μέλη, χρειάζεται επέμβαση και δραστικά μέτρα. Αυτό συνέβη στο βόλεϊ. Αυτό προφανώς θα βλέπουμε κατά καιρούς όταν διαπιστωμένα κάτι δεν τσουλάει. Ολικό ξήλωμα και αναγκαία νέα προσπάθεια από μηδενική βάση. Γιατί το χειρότερο δεν είναι να κινείσαι και να σε κατηγορούν πως λειτουργείς σπασμωδικά. Το πολύ άσχημο είναι να μην κάνεις τίποτα, να αρνείσαι να αντιδράσεις και να βαυκαλίζεσαι πως όλα πάνε καλά και με κάποιο μαγικό τρόπο θα αλλάξουν. Απλά, τα θαύματα ανήκουν σε άλλες εποχές. Το σήμερα απαιτεί δράση και το βόλεϊ του Ολυμπιακού έδειξε τον σωστό δρόμο με τη συνολική του πορεία.

Τελευταία Νέα