Εχει ειπωθεί με ακραιφνή διάθεση υπερβολής, αλλά κάπου εκεί κρύβεται η αλήθεια. Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι υπήρχαν κανίβαλοι στην περιφέρειά του θα τους υποσχόταν ιεραπόστολους για δείπνο.
Είναι ο ίδιος επιτυχημένος πολιτικός που κατά τον Θεόδωρο Ρούζβελτ λέει αυτά που σκέφτονται όλοι και τα λέει όσο πιο δυνατά μπορεί.
29 Ιουνίου 1983. Πρώτος τελικός στο νεότευκτο Ολυμπιακό Στάδιο. Φιναλίστ η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Το μεγαλοπρεπές ΟΑΚΑ, ίσως το καλύτερο γήπεδο του κόσμου εκείνη την εποχή, που μόλις είχε φιλοξενήσει τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με αντιπάλους το Αμβούργο και τη Γιουβέντους, λειτουργεί ως μαγνήτης για το κοινό.
Επισήμως κόπηκαν 72.899 εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ για τη διοργάνωση μέχρι εκείνη τη χρονιά. Ολα συνιστούσαν πως το ελληνικό ποδόσφαιρο θα βίωνε μια γιορτή εφάμιλλη με αντίστοιχες αγγλικού Κυπέλλου που βλέπαμε από την τηλεόραση.
Φευ. Η ποδοσφαιρική αναισχυντία εμφανίστηκε τάχιστα στις εξέδρες που φιλοξενούσε τους φίλους του ΠΑΟΚ. Το λευκό του Ολυμπιακού Σταδίου έμοιαζε ξεδοντιασμένο. Καταστράφηκαν περισσότερα από 400 καθίσματα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως όπλα εναντίον των οπαδών της ΑΕΚ.
Ο τότε γενικός γραμματέας Αθλητισμού Κίμωνας Κουλούρης μπλόκαρε τις εισπράξεις του τελικού με σκοπό να κρατηθεί το ποσό που θα απαιτηθεί για την αποκατάσταση των ζημιών.
Η απάντηση του τότε προέδρου του ΠΑΟΚ Γιώργου Παντελάκη έχει μείνει ιστορική. Κατηγόρησε τον ΓΓΑ ως υπεύθυνο των επεισοδίων γιατί επέβαλε το φθηνό εισιτήριο επιτρέποντας στους ταραξίες να περάσουν τις πύλες του Ολυμπιακού Σταδίου.
«Αν υπήρχαν οι τιμές των εισιτηρίων που είχαμε προτείνει θα είχαν όλα αποφευχθεί», είχε πει, βάζοντας βούτυρο στο ψωμί των πολιτικών που αντέτειναν πως το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να γίνει άθλημα των πλουσίων.
Το μουσειακό έκθεμα ήταν ωστόσο το δεύτερο σκέλος των μέτρων που ανακοίνωσε εκείνο το βράδυ ο ΓΓΑ. «Στο μέλλον», είπε, «δεν θα δοθεί ξανά το Ολυμπιακό Στάδιο για τη διεξαγωγή αγώνων μεταξύ ελληνικών ομάδων».
Αυτό θα πει πολιτική συνέπεια…
