Στο φυλλάδιο που κυκλοφόρησε χθες από το ΚΚΕ με τίτλο «Αυτή είναι η καθαρή διέξοδος για τον λαό» υπήρχε μια φράση που συμπυκνώνει όλη τη στρατηγική του Περισσού για τα άλλα κόμματα: «Απευθυνόµαστε σε όσους νιώθουν αριστεροί, ριζοσπάστες, σε όσους δεν ακολούθησαν τη µετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ…».
Είναι σαφές το μήνυμα που επιχειρεί να αποστείλει το ιστορικό κόμμα στο υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Σύμφωνα με τη δική του προσέγγιση και επεξεργασία, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση που συγκροτεί, για παράδειγμα, είναι αστική και κάνει τη «βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο» όπως συνηθίζουν να λένε στελέχη του Κόμματος. Αυτό είναι ξεκάθαρο ακόμη και κοινοβουλευτικά και με τη λογική να προτείνει τροπολογίες ώστε να αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τον ρόλο των άσπονδων εχθρών του.
ΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ. Ο Περισσός όμως έχει και άλλο μέτωπο. Προς τα αριστερά του πολιτικού τόξου ή τους αριστερούς οπορτουνιστές όπως τους αποκαλεί. Εδώ υπάρχουν πια αρκετοί. Η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Το MέΡΑ 25 του Γιάνη Βαρουφάκη. Και βέβαια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ΚΚΕ καταρχάς, όταν επιλέγει να αντιπαρατεθεί με τους τρεις πρώτους, υπενθυμίζει σε όλους τους τόνους πως συμμετείχαν στον ΣΥΡΙΖΑ και πως –εκτός της Ζωής –είχαν και κυβερνητικές ευθύνες το πρώτο επτάμηνο του 2015. Επίσης στελέχη του ΚΚΕ επιφορτισμένα με τη στρατηγική και την ανάλυση της πολιτικής συγκυρίας θυμίζουν πως όλοι οι παραπάνω συνέβαλαν στο αφήγημα του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου πριν από το 2015 με συμμετοχή στις πλατείες των Αγανακτισμένων. Οι καλά γνωρίζοντες λένε με νόημα επίσης πως το ΚΚΕ δεν συμμετείχε στο τότε κίνημα της πάνω και της κάτω Πλατείας στο Σύνταγμα ενώ και η ανάλυσή του απείχε πολύ από τη διαιρετική τομή Μνημονίου – αντιμνημονίου.
ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ… Βεβαίως, οι του Περισσού έχουν και μακραίωνες διαφορές με στελέχη όπως ο Λαφαζάνης, αφού η κόντρα μαζί του κρατά από την εποχή της κρίσης του κόμματος και της διάσπασης της περιόδου 1989-1990 όταν ο Λάφα επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο των τότε αναθεωρητών. Ο επικεφαλής της ΛΑΕ θα ήθελε ένα πλατύ μέτωπο με τη συμμετοχή του ΚΚΕ, το διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους, όμως και ο ίδιος ξέρει πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Η κριτική της ΛΑΕ στο ΚΚΕ, εξάλλου, έχει να κάνει με τον απομονωτισμό που επιλέγει ο Περισσός. Οι του ΚΚΕ πάλι λένε πως η ΛΑΕ και οι άλλες δυνάμεις γύρω από αυτήν σπέρνουν σύγχυση με τα δραχμικά τους προτάγματα. Επίσης, η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι απόλυτα σαφής σήμερα. Δεν εκτιμά πως υπάρχει πολιτική δύναμη ούτε κατά διάνοια που θα μπορούσε να συμπορευθεί έστω τακτικά. Αντίθετα, υπάρχει η μεγάλη δεξαμενή της εργατικής τάξης, όπως λένε στελέχη του, και άρα η δυνατότητα μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας που θα έχει καθοδηγητικό νου το Κόμμα.
Το πώς βλέπουν οι μικροί της Αριστεράς την Ευρωπαϊκή Ενωση, εξάλλου, είναι ένα ακόμη θέμα που απομακρύνει κάθε συζήτηση με τον Περισσό. Ακόμη και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχει ξεκάθαρη αντι-ΕΕ στάση, αφού και εδώ τίθενται άλλα μεγάλα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το κοινωνικό μοντέλο και τον τρόπο μετάβασης σε αυτό. Οι αντίπαλοι του Περισσού βλέπουν μια λογική σεχταρισμού (απομονωτισμού) σε όλα αυτά. Ο Περισσός πάλι βλέπει τη στρατηγική του ως άνοιγμα στον κόσμο που δεν έχει ανάγκη καμία πολιτική συμπόρευση. Το βέβαιο είναι πως το ΚΚΕ θα πορευθεί με αυτονομία και στις εκλογές. Κάτι που μοιάζει σήμερα αμετάβλητο και ήδη ισχύει και για το μέτωπο του δρόμου και των κινημάτων.
Τελευταία Νέα