Μπήκε για πρώτη φορά στο κτίριο της Καγκελαρίας τον Νοέμβριο του 2005. Στις τέσσερις συνεχόμενες θητείες της οι ΗΠΑ έχουν αλλάξει τρεις προέδρους. Η Γαλλία τέσσερις. Η Μεγάλη Βρετανία τέσσερις πρωθυπουργούς. Κι η Ελλάδα –αν μετρήσει κανείς και τους υπηρεσιακούς –επτά. Οι αριθμοί από μόνοι τους μαρτυρούν τη σημαίνουσα θέση της Ανγκελα Μέρκελ στη διεθνή πολιτική σκηνή –και προφανώς και στην ευρωπαϊκή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευελπιστεί να είναι ο όγδοος έλληνας επικεφαλής κυβερνήσεως που θα διαπραγματευτεί με τη γερμανίδα «Mutti». Εξού κι έχει αρχίσει ήδη κάτι σαν επιχείρηση γοητείας στο εξωτερικό. «Με έμφαση στον γερμανικό παράγοντα», όπως λέει στενός συνεργάτης του.
Η αρχή θα γίνει την Τετάρτη. Τότε θα βρεθεί στη Σόφια για τη Σύνοδο του ΕΛΚ που θα γίνει εκεί λόγω της βουλγαρικής προεδρίας της ΕΕ. Στην ατζέντα των συζητήσεων των κεντροδεξιών ηγετών στη βουλγαρική πρωτεύουσα περιλαμβάνονται τα Δυτικά Βαλκάνια γενικά –και το Σκοπιανό ειδικά –καθώς και τα σύνορα Σερβίας – Μαυροβουνίου. Στο περιθώριο της Συνόδου θα δει και τη Μέρκελ. Αυτό θα είναι το πρώτο από τα τρία τετ α τετ που θα έχουν τις επόμενες 45 ημέρες. Το δεύτερο θα πραγματοποιηθεί στο Μόναχο στις αρχές Ιουνίου, κατά τη διάρκεια των Study Days, μιας ετήσιας εκδήλωσης του ΕΛΚ, με οικοδεσπότη τον επικεφαλής της ομάδας του κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ. Στην κλειστή αυτή εκδήλωση ο Μητσοτάκης θα κάτσει και στο πάνελ των ομιλητών. Και το τρίτο στη Σύνοδο του ΕΛΚ στις Βρυξέλλες, πριν από τη Σύνοδο Κορυφής των ευρωπαίων ηγετών, που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη Ιουνίου.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τους συνεργάτες του, σκοπεύει να καταστήσει σαφές σε όλους τους συνομιλητές του στην Ευρώπη πως δεν τον δεσμεύουν οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και να παρουσιάσει σε αδρές γραμμές το πρόγραμμα του κόμματος –κυρίως δε το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που επιθυμεί να εφαρμόσει. Πριν τη βελγική πρωτεύουσα, στα τέλη Ιουνίου θα πετάξει και για Βερολίνο. Εκεί έχουν ήδη κλείσει τρία ραντεβού. Με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Ολαφ Σολτς, τον υπουργό Οικονομίας Πέτερ Αλτμάγερ και τον υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ.
Οσοι ασχολήθηκαν με το φιξάρισμα των συγκεκριμένων συναντήσεων διατείνονται ότι δεν αντιμετώπισαν «καμία δυσκολία». Το αναφέρουν ως ένδειξη του ενδιαφέροντος που υπάρχει στη γερμανική πρωτεύουσα να ακούσουν τι έχει να πει ο Μητσοτάκης. Στη νεοδημοκρατική ανάγνωση, μάλιστα, τα ευήκοα ώτα που τείνουν στον αρχηγό τους τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου της Μέρκελ επιβεβαιώνουν την πεποίθησή τους πως η ΝΔ θα είναι η νικήτρια των εκλογών. Στη λογική πως «οι ξένοι έχουν αρχίσει να τον αντιμετωπίζουν ως τον επόμενο πρωθυπουργό». Παράλληλα, επισημαίνουν ότι διατηρούν και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το ΔΝΤ.
Από το μητσοτακικό περιβάλλον σημειώνουν πως εκείνος έχει οικοδομήσει μια σχέση με την επικεφαλής της ηγέτιδας δύναμης της Ενωσης, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η «καλή χημεία». Οι δυο τους τα λένε συχνά στο περιθώριο των συνόδων και των εκδηλώσεων του ΕΛΚ. Ειρήσθω εν παρόδω, προσβλέπουν στη στήριξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος συνολικά εξαιτίας και της προεκλογικής καμπάνιας για τις ευρωεκλογές του 2019. Γιατί; «Η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά», αναφέρουν, «ποντάρει πολλά στη ΝΔ», μια πρωτιά της οποίας στις εθνικές κάλπες θα μπορούσε να πλασαριστεί ως η πρώτη νίκη συστημικού κόμματος απέναντι στους λαϊκιστές αντιπάλους που κυριαρχούν σε αρκετά κράτη-μέλη.
Οι αισιόδοξοι, οι ρεαλιστές και οι απαισιόδοξοι

Η γενικότερη αισιοδοξία που επικρατεί στην Πειραιώς για το προφίλ που κόμμα και αρχηγός χτίζουν στην Ευρώπη δεν αναιρεί, ωστόσο, την ανησυχία ορισμένων στελεχών μυημένων στα ευρωπαϊκά πράγματα. Παρά την ανάγκη πολλών στις Βρυξέλλες να παρουσιάσουν την Ελλάδα ως success story, υπάρχει, λένε όσοι συνομιλούν τακτικά εδώ και χρόνια με τους Ευρωπαίους, «μια μερίδα των εταίρων που έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χώρα μας θα μπορούσε να καταλήξει ένας χαμένος σκοπός». Αυτή ακριβώς η «προκατάληψη» είναι και ο μεγαλύτερος ανομολόγητος φόβος του γαλάζιου αρχηγού και του επιτελείου του. Υπό την έννοια, ότι ίσως επηρεάσει τον τρόπο που οι ξένοι θα αντιμετωπίσουν μια νεοδημοκρατική κυβέρνηση. Στο κόμμα, βέβαια, δηλώνουν ρεαλιστές. Γνωρίζουν πως για το πρώτο τουλάχιστον εξάμηνο τα μάτια όλων θα είναι στραμμένα πάνω τους. Κάποιοι το αρθρώνουν και ευθαρσώς, παραδεχόμενοι πως «όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό μικροσκόπιο», άρα το ίδιο περιμένουν να συμβεί και με αυτήν του Μητσοτάκη. Αλλος ένας λόγος να κερδίσουν το μεταρρυθμιστικό στοίχημα που υποστηρίζουν ότι έχουν βάλει.