Δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τα προγνωστικά και τις εταιρείες στοιχημάτων η κυπριακή συμμετοχή στη Eurovision. Η Ελένη Φουρέιρα έβαλε μεν «φωτιά» στη σκηνή, ωστόσο, δεν μπόρεσε να πάρει την πρώτη θέση στον διαγωνισμό καθώς κατέλαβε τελικά την δεύτερη θέση. Σε μια απίστευτη βραδιά με μεγάλες ανατροπές και με τις ψήφους της επιτροπής να φέρνουν τα πάνω – κάτω, τελικά η Κύπρος ήρθε δεύτερη με 436 βαθμούς ενώ την πρώτη θέση πήρε το Ισραήλ.
Για ακόμη μια φορά η Ελένη Φουρέιρα έλαμψε πραγματοποιώντας εκπληκτική εμφάνιση και στον τελικό. Σέξι, σε απόλυτη αρμονία με το μπαλέτο που την συνόδευε έβαλε «Fuego» στο χώρο της διοργάνωσης στη Λισαβόνα και κέρδισε από την αρχή τις εντυπώσεις. Δεν κατάφερε όμως να κερδίσει και τις ψήφους του κοινού όπου εκεί κατέλαβε την πέμπτη θέση.
Η μάχη ήταν μεγάλη καθώς οι πρώτες θέσεις άλλαζαν συνεχώς με το Ισραήλ και την Αυστρία να είναι ιδιαίτερα σκληροί αντίπαλοι για την Φουρέιρα.
Η ψήφος της επιτροπής επιβεβαίωσε την πρωτιά του Ισραήλ με ένα τραγούδι από τη ΝΕΤΑ, το TOY, το οποίο ήταν ιδιαίτερο και κέρδισε τις εντυπώσεις καθώς υμνούσε τη διαφορετικότητα. Ομως, μέχρι την τελευταία στιγμή η συμμετοχή της Κύπρου ήταν στο παιχνίδι κι έφτασε να διεκδικεί τη νίκη.
Την πεντάδα των νικητών συμπληρώνουν οι
Αυστρία με 342 βαθμούς
Γερμανία με 340 βαθμούς
Ιταλία με 308 βαθμούς
Ποια είναι η Ελένη Φουρέιρα
Η Ελένη Φουρέιρα γεννήθηκε το 1987 στην πόλη Φιέρ της Αλβανίας και απο πού μικρή ηλικία ήρθε στην Ελλάδα. Ο πατέρας της, Kristaq, είναι οικοδόμος, ενώ η μητέρα της, Μarjeta, μοδίστρα. Έχει τρία αδέλφια: τη Μαργαρίτα, την Ιωάννα και τον Γιώργο. Μεγάλωσε στην Καλλιθέα Aττικής και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την κιθάρα. Μετά το σχολείο, σπούδασε σχέδιο μόδας αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της λόγω της ενασχόλησής της με το τραγούδι, αφού παράλληλα εργαζόταν σε νυχτερινό κέντρο.
Από πολύ μικρή η Ελένη Φουρέιρα τραγουδούσε και μάλιστα καταπληκτικά. Έτσι, ξεκίνησε να την ενδιαφέρει η μουσική και το τραγούδι, δύο πράγματα που φρόντισε να τα σπουδάσει από μικρή. Ξεκίνησε, λοιπόν, να μαθαίνει κιθάρα και να καλλιεργεί τη φωνή της. Πρώτη φορά μας συστήθηκε μέσα απο το γυναικείο συγκρότητα “Mystique”, όπου τραγουδούσε μαζί με τις Μαρία Μακρή και Αλκμήνη Χατζηγιάννη, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Το συγκεκριμένο γυναικείο συγκρότημα μας χάρισε τις επιτυχίες “Μην κάνεις πως δε θυμάσαι” και “Μαζί”. Δυστυχώς το συγκρότημα διαλύθηκε το 2010, χρονιά κατά την οποία η Ελένη Φουρέιρα ξεκίνησε σόλο καριέρα. Μάλιστα, το 2010 η μοναδική τραγουδίστρια και ο συνάδελφός της Μάνος Πυροβολάκης ήταν υποψηφιοι για τον ελληνικό τελικό του διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision, με το κομμάτι που έφερε τον τίτλο “Η κιβωτός του Νώε”.
Για τέταρτη φορά κερδίζει το Ισραήλ στη Eurovision
Το Ισραήλ συμμετέχει στην Eurovision από το 1973 συμπληρώνοντας 40 εμφανίσεις, ενώ έχει κερδίσει τον διαγωνισμό άλλες τρεις φορές.
Η πρώτη εμφάνιση του Ισραήλ στο διαγωνισμό το 1973 ήταν επιτυχημένη, με την Ilanit να τερματίζει τέταρτη. Η πρωτιά ήρθε δύο συνεχόμενες χρονιές το 1978 και το 1979, με τους Ιζχάρ Κοέν και τους Alphabeta, με το τραγούδι “A-Ba-Ni-Bi” και τους Γκάλι Ατάρι και τους Milk and Honey με το “Hallelujah”. Τα καλύτερα αποτελέσματα της χώρας στη δεκαετία του ’80 ήταν οι δεύτερες θέσεις για τους Avi Toledano το 1982 και το Ofra Haza το 1983. Ο πρώην νικητής Ιζχάρ Κοέν επέστρεψε για την πέμπτη θέση το 1985. Οι Duo Datz τερμάτισαν τρίτοι το 1991, προτού το Ισραήλ πέτυχε την τρίτη του νίκη το 1998, με την Ντάνα Ιντερνάσιοναλ και το “Diva”. Στη συνέχεια, οι Eden τερμάτισαν πέμπτοι το 1999. Το Ισραήλ φιλοξένησε το διαγωνισμό δύο φορές, το 1979 και το 1999, και οι δύο φορές στην Ιερουσαλήμ. Το 1980, το IBA αρνήθηκε να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό για δεύτερη συνεχή χρονιά για οικονομικούς λόγους. Αντ’ αυτού, ο διαγωνισμός διεξήχθη στη Χάγη.
Από την εισαγωγή των ημιτελικών το 2004, το Ισραήλ απέτυχε να φτάσει στο τελικό έξι φορές. Το 2014, η χώρα δεν κατάφερε να προκριθεί για τέταρτη συνεχή χρονιά, όταν η Mei Feingold τερμάτισε 14η (από τους 15) στον δεύτερο ημιτελικό, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα από τα φαβορί για να προκριθεί. Το 2015, το Ισραήλ έφτασε στον τελικό για πρώτη φορά σε πέντε χρόνια, με τον Nadav Guedj να τερματίζει ένατος.