Bελιγράδι, σαν να λέμε… Κύθηρα, που ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός συνειδητοποίησαν μετά θλίψεως πως «ποτέ δεν θα τα βρούμε, το χάσαμε το πλοίο της γραμμής»!

Το έχασαν οι μεν στο Κάουνας, οι δε στη Μαδρίτη και θα αναγκαστούν να δουν το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας από την τηλεόραση, αφήνοντας την μπάλα στα χέρια της Φενέρμπαχτσε, της Ζαλγκίρις Κάουνας, της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Ρεάλ Μαδρίτης.

Ελλάδα γιοκ, λοιπόν, και «αυτή η απουσία με στενοχωρεί και με ενοχλεί πολύ, αλλά όπως εξελίχθηκαν οι σειρές των πλέι οφ, ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού δεν είναι έκπληξη» σχολιάζει ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο οποίος εκών άκων, όσο κι αν προσπαθεί να σκοτώσει τον παίκτη μέσα του, τέτοιες μέρες βλέπει να περνάει από μπροστά του σε φωτογραφικά κλικ όλη η προηγούμενη ζωή του!

Εννέα Φάιναλ Φορ, πέντε τελικοί, δυο τρόπαια, ιδού το παλμαρέ του Τεό στην Ευρωλίγκα, της οποίας αποτελεί και με τη …βούλα μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες και έναν αναγνωρισμένο θρύλο της. Πέντε χρόνια μετά την απόσυρσή του από την κεντρική σκηνή, ο δίμετρος παλαίμαχος πόιντ γκαρντ ανακαλεί με νοσταλγία τις μεγάλες στιγμές και δρέπει τους καρπούς που μάζεψε σε αυτό το ταξίδι.

Two-man show

«Το Φάιναλ Φορ είναι μια κορυφαία στιγμή στην καριέρα κάθε παίκτη που όταν πηγαίνει να παίξει για πρώτη φορά δεν ξέρει εάν θα του ξαναδοθεί αυτή η ευκαιρία. Και όταν χάνει, πάλι δεν ξέρει εάν θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να επιστρέψει και να ζήσει την ανατριχίλα ενός θριάμβου. Εγώ στάθηκα τυχερός διότι μου δόθηκαν εννέα τέτοιες ευκαιρίες. Αλλά εάν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να ξαναπαίξω τα ματς που έχασα» εξομολογείται περιστοιχισμένος από το μελισσολόι των παιδιών που κουλαντρίζει μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη στην ακαδημία Eurohoops.

Oι δυο τους πρωταγωνίστησαν δίκην two-man show στον αλήστου μνήμης τελικό της 6ης Μαΐου του 2007 στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός έριξε στο κανναβάτσο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (93-91) και αυτό το ματς προφανώς είναι το απωθημένο των απωθημένων του!

Εντεκα χρόνια αργότερα δεν χρειάζεται καν ρώτημα με ποιον από τους τέσσερις εταίρους στο Βελιγράδι θα συντάσσεται συναισθηματικά. «Η ΤΣΣΚΑ είναι ένας φοβερός οργανισμός σε όλα τα επίπεδα και μια ομάδα που ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο, αλλά τις περισσότερες φορές τη βαραίνουν το πρέπει και οι μεγάλες απαιτήσεις» τονίζει ο άνθρωπος ο οποίος οδήγησε (και μάλιστα ως απροσδόκητος και ξαφνικός σε σχέση με τον ρόλο του ηγέτης) τους Μοσχοβίτες δυο φορές στο θρόνο.

Στον δεύτερο ημιτελικό της ερχόμενης Παρασκευής η επτάκις πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ θα βρει απέναντί της τους πολυνίκες (με εννέα τρόπαια) Μαδριλένους σε ένα αντάμωμα που μοιάζει βγαλμένο από τη μυθολογία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. «Η Ρεάλ στάθηκε όρθια μετά τη συντριβή της από τον Παναθηναϊκό, επέζησε μέσα από ένα σωρό προβλήματα και μακρόχρονες απουσίες λόγω τραυματισμών και έδειξε χαρακτήρα» επισημαίνει ο Παπαλουκάς.

Πρωταγωνιστής το momentum

Στον πρώτο ημιτελικό θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω από τους πάγκους δυο άλλοτε αντίπαλοί του: ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς με την υπερασπιζόμενη τα σκήπτρα της Φενέρμπαχτσε και ο Σαρούνας Γιασικέβιτσους με τη Ζαλγκίρις Κάουνας στο ρόλο της μοντέρνας Σταχτοπούτας!

«Οι Τούρκοι είναι πρωταθλητές Ευρώπης, ξόρκισαν πέρυσι τους δαίμονές τους, έχουν πλέον την εμπειρία να διαχειρίζονται τις καταστάσεις και θα παίξουν με λιγότερη πίεση απ’ όσο είχαν πέρυσι στο σπίτι τους» σχολιάζει.

«Από την άλλη πλευρά η Ζαλγκίρις είναι η αποκάλυψη της εφετινής σεζόν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν έχει την τεχνογνωσία των Φάιναλ Φορ, αλλά αντιπαραβάλλει τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς, την άγνοια κινδύνου και το μεγάλο στοίχημα του Σάρας. Σε τέτοιες περιπτώσεις κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν όλα αυτά θα αποβούν ασήκωτο βαρίδι ή θα τους απελευθερώσουν. Σίγουρα πάντως οι Λιθουανοί έπαιξαν μέχρι τώρα το πιο ελκυστικό μπάσκετ και ανάγκασαν πολύ κόσμο να ταυτιστεί με το στυλ τους, που μοιάζει με ξεπατικωσούρα του προπονητή τους. Είναι φως φανάρι ότι ο Γιασικέβιτσους έπλασε μια ομάδα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του εαυτού του και των επιρροών που δέχτηκε από τους δικούς του προπονητές και κυρίως από τον Ομπράντοβιτς».

Το 33ο Φάιναλ Φορ της ιστορίας του Κυπέλλου Πρωταθλητριών βρίσκεται επί θύραις και «ως συνήθως όλα θα εξαρτηθούν από το momentum» εκτιμά ο 41άχρονος παλαίμαχος γκαρντ. «Οι προπονητές εκπονούν το πλάνο, αλλά επειδή πρόκειται για μια διαδικασία one off και όχι για ένα μακρόσυρτο τουρνουά, παίζουν μεγάλο ρόλο οι στιγμές: ένα μεγάλο σουτ, το πού θα καταλήξει μια διεκδικούμενη μπάλα, ένα λάθος, η ακαριαία αντίδραση υπό καθεστώς πίεσης».

Τα τελευταία χρόνια το στυλ του μπάσκετ μεταλλάχθηκε δραματικά και αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη νέα συνθήκη. «Πλέον παίζουν τον κυριότερο ρόλο η ταχύτητα και τα αθλητικά προσόντα των παικτών και βρίσκονται σε πρώτο πλάνο η ικανότητα στο παιχνίδι ένας εναντίον ενός, το ατομικό ταλέντο ενός εκάστου, οι φάσεις απομόνωσης (isolation game) και η δημιουργία μέσα από το διάβασμα των mismatches. Ειδικότερα σε τέτοιες περιπτώσεις στις οποίες τα πάντα συμβαίνουν μια κι έξω, το ένστικτο του παίκτη και μια φάση στην άμυνα ή στην επίθεση μπορούν να καθορίσουν όλη την ιστορία».

Ο τσάροςτων Ελληνορώσων

Υστερα από τρία απανωτά, αλλά ατελέσφορα ταξίδια, σε Φάιναλ Φορ (Βαρκελώνη 2003, Τελ Αβίβ 2004, Μόσχα 2005) που στοιχειοθέτησαν τη δική του οδύσσεια, ο Τεό αξιώθηκε όχι απλώς να φτάσει στην Ιθάκη αλλά και να ρουφήξει ίσαμε το μεδούλι το νέκταρ του θριάμβου το 2006.

Στην Πράγα ο Παπαλουκάς (φωτογραφία κάτω, μαζί με τον υπογράφοντα) υπήρξε ο απροσδόκητος πρωταγωνιστής του θριάμβου της ΤΣΣΚΑ, η οποία επέστρεψε στον θρόνο έπειτα από καρτερία 35 ετών και ο σούπερσταρ της διοργάνωσης.

Δυο χρόνια αργότερα (2008) το διέπραξε και πάλι στη Μαδρίτη, όπου σφράγισε την ανάκτηση των σκήπτρων από τους Μοσχοβίτες και αναγορεύθηκε σε αυτό που επέπρωτο να γίνει ελέω της παλιάς γειτονιάς του : τσάρος των Ελληνορώσων!

«Το Φάιναλ Φορ στην Πράγα άλλαξε την ιστορία της ΤΣΣΚΑ και τη δική μου ζωή. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί εάν δεν είχαμε κατακτήσει εκείνο τον τίτλο» τονίζει ο Παπαλουκάς, που δεν διστάζει να αυτοσαρκαστεί κιόλας όταν καλείται να διαλέξει την ομάδα στην οποία θα ήθελε να αγωνίζεται: δεν είναι μια από τις τέσσερις του Φάιναλ Φορ, αλλά «… οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς διότι έχουν τόσους μεγάλους σκόρερς ώστε δεν θα χρειαζόταν να σουτάρω και θα μοίραζα ασίστ με τη σέσουλα!».

Τελευταία Νέα