Είναι η ντίβα της διεθνούς μουσικής σκηνής με τις 32 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων που μπορεί να ερμηνεύει σε εφτά διαφορετικές γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, φλαμανδικά, γερμανικά, ρωσικά). Η Λάρα Φαμπιάν με αφορμή τις δύο επερχόμενες εμφανίσεις της στην Αθήνα, όπου θα παρουσιάσει και τον τελευταίο της δίσκο «Camouflage» μιλά στο «Νσυν» για τους φόβους της, τον Μίκη Θεοδωράκη, το ρεμπέτικο και τη Δέσποινα Βανδή!

ΟΜΟΡΦΙΑ. Δεν θέλω να στείλω μήνυμα ούτε τραγουδάω με πολιτική ατζέντα. Πάντα το αίτημά μου μέσα από το τραγούδι ήταν η σύνδεση με τους ανθρώπους. Με ρωτούν γιατί τα περισσότερα κομμάτια μου μιλούν για την αγάπη. Η απάντησή μου είναι πως δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. Αυτή με κινητοποιεί για να γράφω, να παίζω, να βρίσκομαι σε επαφή μέσα από τη μουσική μου. Σε αυτόν τον κόσμο που είναι γεμάτος πόνο, αδικία και φτώχεια υπάρχει ακόμη χώρος για ομορφιά και αγάπη και μας προκαλεί για να προχωράμε, μας παρακινεί και μας φέρνει κοντά.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ. Η αγάπη είναι τα πάντα –σε όλες τις μορφές της, αγάπη μεταξύ εραστών, γονιών προς παιδιά, ανάμεσα σε δυο φίλους. Οταν τραγουδώ το «La difference», το οποίο μιλά για την αγάπη μεταξύ δύο ανδρών ή δύο γυναικών, η δύναμή μου είναι η ίδια όπως όταν τραγουδώ το «Le Coeur qui bat», ένα τραγούδι που έγραψα ως μητέρα. Δεν ξέρω, όμως, τι σημαίνει «η τραγουδίστρια της αγάπης». Είμαι τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Και γράφω για θέματα που με απασχολούν. Οι στίχοι μου είναι απόσταγμα των παρατηρήσεών μου και των προσωπικών εμπειριών μου. Το τελευταίο μου γαλλικό άλμπουμ, «Ma vie dans la tienne», αφορούσε ανθρώπους του περίγυρού μου: την οικογένειά μου, τους φίλους, τους αγαπημένους μου. Το τελευταίο μου άλμπουμ, «Camouflage» αφορά κυρίως τις παρατηρήσεις μου για το τι συμβαίνει στην κοινωνία. Προσπαθώ να καταγράψω τους φόβους μας, τις ανησυχίες μας, αλλά και τις ελπίδες και την αντοχή μας. Είμαι βαθιά αισιόδοξος άνθρωπος. Και αυτό αντικατοπτρίζεται στη μουσική και στους στίχους μου.

ΡΟΛΟΙ. Οταν βρίσκομαι σε περιοδεία βεβαιώνω ότι δεν θα μείνω περισσότερο από δύο εβδομάδες μακριά από το σπίτι. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για τις περιοδείες μου, αλλά θέλω να επιστρέψω για να δω την κόρη μου. Είναι προτεραιότητα. Και όταν είμαι στη σκηνή, προτεραιότητα είναι το κοινό. Ο καθορισμός της σωστής προτεραιότητας στη σωστή στιγμή είναι για μένα αναγκαίος.

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Δεν ξέρω τι θα ήταν ασφαλές να απαντήσω στην ερώτηση «είναι η μουσική και η τέχνη ένας μοναχικός δρόμος;». Εξαρτάται από τον καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει μοναδικό σχέδιο για αυτό. Θέλω να μοιράζομαι με τους ανθρώπους. Μου αρέσει να ερμηνεύω τραγούδια άλλων δημιουργών. Για μένα η διαδικασία της δημιουργίας είναι πλουσιότερη και γεμάτη εκπλήξεις όταν τη μοιράζεται με άλλους. Για το «Camouflage» συνεργάστηκα με έναν σουηδό συνθέτη και έναν αμερικανό στιχουργό. Ολοι έχουμε φέρει στη δική μας εμπειρία το όραμα, και ως εκ τούτου το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό και μοναδικό. Για τον ίδιο λόγο αγαπώ τα ντουέτα. Εχω εμφανιστεί με τη Νάνα Μούσχουρη, τον Μάριο Φραγκούλη και τον Γιώργο Περρή, τους οποίους θεωρώ φίλους. Επομένως, για μένα η μουσική δεν είναι ένας μοναχικός δρόμος, αντίθετα, είναι τρόπος επικοινωνίας με διαφορετικούς καλλιτέχνες και το κοινό.

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ – ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ. Μεγάλωσα ακούγοντας Νάνα Μούσχουρη. Ηταν η πρώτη συναυλία που είδα στη ζωή μου ως έφηβη. Ακουσα όμως τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, τη Χάρη Αλεξίου, την Αννα Βίσση, τον Γιώργο Νταλάρα, τη Δέσποινα Βανδή. Ξέρω ότι η Ελλάδα έχει μεγάλο μουσικό εύρος: από το ρεμπέτικο μέχρι το ραπ. Και εκπλήσσομαι που μια τόσο σχετικά μικρή χώρα, λίγο μεγαλύτερη από το Βέλγιο όπου γεννήθηκα, έχει τόσο μεγάλη ποικιλομορφία και βάθος στη μουσική αλλά και σε άλλες μορφές τέχνης. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος: όχι στα στοιχεία του ΑΕΠ, αλλά στον πολιτισμό μιας χώρας. Ελπίζω ειλικρινά οι τρέχουσες οικονομικές δυσκολίες να μην έχουν επηρεάσει αρνητικά την καλλιτεχνική δημιουργικότητα που είναι τόσο απαραίτητη για την ταυτότητά μας. Η Ελλάδα έχει πολλά να προσφέρει στην παγκόσμια μουσική και στις τέχνες εν γένει. Ολοι επιθυμούμε ηρεμία, υγεία, μια όμορφη ζωή με τους αγαπημένους μας. Εύχομαι σε όλους εμάς, στην Ελλάδα και οπουδήποτε, γαλήνη, γαλήνη, ευτυχία και, ναι, αγάπη… Τελικά είμαι «τραγουδίστρια της αγάπης»…