Ο ΠΑΟΚ κατάφερε το repeat στο Κύπελλο, η ΑΕΚ δεν πέτυχε το νταμπλ, που λαχταρά εδώ και σαράντα χρόνια, και εάν η ατμόσφαιρα του τελικού συνιστά την κανονικότητα που ευαγγελίσθηκαν οι οραματιστές της εξυγίανσης, τότε σπολλάτη μας!
Μες σε καπνούς και σε βρισιές, που λέει και ο Κώστας Βάρναλης στους «Μοιραίους». Απάνω δεν στρίγκλιζε η λατέρνα, δεν ακουγόταν καν η φωνή της Ελένης Φουρέιρα, που την ίδια στιγμή πυρπολούσε την πατρίδα του Βιεϊρίνια, και ενώ ο αρχηγός του ΠΑΟΚ ξέμενε με το σώβρακο, η βελόνα στο πικάπ έμεινε κολλημένη στο «κλεμμένο πρωτάθλημα»!
Κατά τ’ άλλα, δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα, αλλά αυτά τα έχει τερματίσει προ πολλού ο Ιησούς! Στο επόμενο κλικ του έργου, ο (μετακλητός διαιτητής) Μπορμπαλάν, οι επιτετραμμένοι των (διεθνών ποδοσφαιρικών) θεσμών και οι κάθε λογής αιθεροβάμονες θα έχουν εξατμιστεί μαζί με τις φρούδες ελπίδες αναβάθμισης του δόλιου του ελληνικού ποδοσφαίρου…
Εξατμίζονται μαζί με τα καπνογόνα, τα δακρυγόνα, τα παραισθησιογόνα και τα λοιπά σύμφυτα της ελληνικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας!
Εντάξει, μωρέ, λέμε και καμιά βλακεία να περνάει η ώρα!
Σε αντίθεση με τη θολή ατμόσφαιρα και την περιρρέουσα δυσωδία, το αγωνιστικό σκέλος του τελικού υπήρξε κρυστάλλινο: ο ευρισκόμενος σε… διατεταγμένη υπηρεσία ΠΑΟΚ κυριάρχησε ολοκληρωτικά και από τη στιγμή που (μετά τις σωρηδόν χαμένες ευκαιρίες) γλίτωσε από τη θεία δίκη, διατήρησε τα σκήπτρα και επιφυλάσσεται διά τα περαιτέρω.
Η ΑΕΚ από την πλευρά της επιφυλασσόταν εδώ και 24 χρόνια και λυτρώθηκε στη φιέστα της περασμένης Κυριακής, αλλά δεν πρόλαβε να κατέβει από το συννεφάκι. Αιχμάλωτη της ευτυχίας της, κρατήθηκε ζωντανή μέχρι το 65ο λεπτό, αλλά κατέρρευσε τη στιγμή που λαβώθηκε στην αχίλλειο πτέρνα του ο Μπάρκας.
ΥΓ: Αντε και του χρόνου, χωρίς ξένο διαιτητή, χωρίς δακρυγόνα, χωρίς καφρίλα, χωρίς την Αστυνομία επί ποδός πολέμου και χωρίς τον πρόεδρο της ΕΠΟ να δηλώνει ότι «κερδήθηκε το στοίχημα του τελικού»!
