Τα Φηρά της Σαντορίνης έχουν γίνει, εδώ και πολλά χρόνια, τουριστικό λούνα παρκ. Η Οία αντιστεκόταν. Βέβαια η Οία είχε, από καιρό, γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής για το ηλιοβασίλεμα, χάρις σε σχετική διαφήμιση τουριστικού πρακτορείου. Ετσι κατακλύζεται κάθε απόγευμα από κάποιες χιλιάδες τουρίστες που καταφθάνουν με πούλμαν δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο και το αδιαχώρητο σε δρόμους και δρομάκια. Τουρίστες που ξεροσταλιάζουν κάποιες ώρες για να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα που θα μπορούσαν να δουν και από πολλά άλλα μέρη, αλλά το συγκεκριμένο έχει τη χάρη ότι πληρώνεις και ένα δεκαπεντάρι ευρώ…
Ασε που, ιδίως άνοιξη και καλοκαίρι, το ηλιοβασίλεμα δεν πολυφαίνεται λόγω της έντονης εξάτμισης, άρα τροφή για φαντασία. Η καλύτερη –κατά τη διαφήμιση –θέα της δύσης είναι από την άκρη της Οίας, στο κάστρο (τον Γουλά). Μάλιστα για να αυξηθεί η ευχαρίστηση προσφέρεται και η αίσθηση του κινδύνου με πινακίδες που προειδοποιούν για πιθανότητα κατολισθήσεων (ελληνικά και αγγλικά). Ετσι, με λίγη αίσθηση survivor, γίνεται ακόμη πιο ευχάριστο το πατείς με πατώ σε. Πρέπει βέβαια να γραφεί και στα κινέζικα –που είναι ίσως η πολυπληθέστερη ομάδα «σανσέτηδων». Αλλωστε μάλλον θα καταλαβαίνουν και οι Γιαπωνέζοι που είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη.
Οι κινέζες –ίσως και γιαπωνέζες –νύφες, ντυμένες με κάτασπρα νυφικά, με τους υπερήφανους γαμπρούς στο πλάι αποτελούν τη νέα –live –προσθήκη στο πρωινό σκηνικό της Οίας.
Οσο για το βράδυ, μπλεδίζουν εντυπωσιακά οι πισίνες στην Καλντέρα που μάλιστα αυξάνονται κατά δεκάδες κάθε χρόνο. Ομως δεν είναι πισίνες γιατί οι πισίνες δεν επιτρέπονται. Είναι δεξαμενές νερού. Είναι όπως λέμε θεσμοί και όχι τρόικα.
Το νέο βραδινό σκηνικό της Οίας εκτός από τις πρασινομπλεδίζουσες «δεξαμενές νερού» συμπληρώθηκε πρόσφατα και με πίδακες – σιντριβάνια που χρωματίζουν το σκοτάδι της πλατείας με κόκκινο και πράσινο, παράδοση που ξεκινάει ασφαλώς από την εποχή της Ενετοκρατίας.
Οπως ταιριάζει σε παραδοσιακό οικισμό, τα ξύλινα κουφώματα αντικαθίστανται σιγά σιγά από αλουμινένια για να θυμίζουν τα παραδοσιακά αλουμινένια κουφώματα περασμένων αιώνων.
Κάποιες «πολυκατοικίες» που έχουν ξεφυτρώσει και μάλιστα με κλασικές τέντες αθηναϊκής γειτονιάς, ασφαλώς έγιναν για να έχει ο τουρίστας μέτρο σύγκρισης, αλλιώς πού να καταλάβει…
Η Καλντέρα, πάντως, παραμένει εντυπωσιακή ως θέα αλλά και με την απαράμιλλη ησυχία της. Για να το εκτιμήσει ο τουρίστας η ησυχία διακόπτεται πότε πότε από το ζουζούνισμα κάποιου drone. Επειδή όμως αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχει η βάσιμη ελπίδα ότι θα αρχίσουν γυροβολιές ελικοπτέρων ώστε με την απομάκρυνσή τους να εκτιμάται περισσότερο η υποβλητική ησυχία.
Για να φτάσει κανείς στην Οία από το αεροδρόμιο μπορεί να πάρει τον νέο δρόμο, που κρύβει εκπληξούλες. Πρώτα πρώτα σε σημαντικά τμήματά του απαγορεύεται η διέλευση αυτοκινήτων. Ευκαιρία για σοφτ παραβατικότητα, ασορτί με την προσφιλή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανεκτικότητα. Βλέπετε το βεληνεκές του Τοξότη φαίνεται εξαντλήθηκε στη Δυτική Πελοπόννησο κι έτσι ο αγνοών τις πινακίδες έχει την ευκαιρία να ξαναθυμάται –κατά διαστήματα –τους κατσικόδρομους παλαιότερων εποχών. Επίσης δίνεται η ευκαιρία στους τουρίστες να αντικρίσουν καμιά δεκαπενταριά καινούργιους ανεμόμυλους (χωρίς φτερά βεβαίως) ώστε να ‘χουν μέτρο σύγκρισης του κιτς των ανεμόμυλων με τα παραδοσιακά υπόσκαφα.
Με δυο λόγια, πού να ασχολείται κανείς τώρα με νόμους, κανονισμούς, διατάξεις και κυρίως πού να ασχολείται με την αισθητική του τοπίου; Εδώ πέφτει ζεστό τουριστικό χρήμα. Με το οποίο, υποθέτω, μπορείτε να αγοράσετε μους γαρίδας πασπαλισμένη με σιρόπι φραγκόσυκου.
Τελικά ο στόχος του τουριστικού λούνα παρκ επιτεύχθηκε και στην Οία. Αμέ τι; Θα αφεθούν τα Φηρά να τον μονοπωλούν;
Ο Σπύρος Καβουνίδης είναι δρ Πολιτικός Μηχανικός
